Άγιος Ιωάννης: Η οργή είναι μανία που με δική του θέληση προτιμά κανείς, έλλειψη μυαλού!

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, (13ος αιώνας) Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ομιλία «Περί πραότητος»

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=322600

Τι χειρότερο μπορεί να υπάρξη απ’ τους ανθρώπους, που είναι δούλοι της οργής;

Ποιος, σαν βλέπη τέτοιον άνθρωπο, δεν τον αποστρέφεται;

Άνδρας που εύκολα θυμώνει, είναι ενοχλητικός σ’ αυτούς που τον συναντούν, και στους γείτονες, κι όταν χρειαστή χρήματα, τότε δεν τα εξασφαλίζει εύκολα από τους ανθρώπους που ανακουφίζουν τους φτωχούς. Είναι κοινός εχθρός και στους συμπολίτες του και στους ξένους, γιατί όλο φωνάζει και κραυγάζει, ερεθίζει τις πληγές όσων τον συναντούν, λέγοντας όσα επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται να ειπωθούν.

Του ανθρώπου αυτού το βλέμμα είναι όλο ταραχή, το πρόσωπο φουσκώνει, η γλώσσα λυσσάει, τα χέρια εύκολα ξεσπούν στον καθένα, και γενικά ένας άνθρωπος σαν κι αυτόν μοιάζει με δαιμονισμένο. Όποιος βλέπει άνθρωπο οργισμένο, θα μπορούσε ν’ αναρωτηθή, αν ο δαίμονας παρακινή το δυστυχισμένο ή μόνος του έφτασε σε τέτοια μανία.

Η οργή είναι δαίμονας που μόνος του κανείς τον διάλεξε, μανία που με δική του θέληση προτιμά, έλλειψη μυαλού.

Ο άνθρωπος που θυμώνει είναι παιγνίδι στα χέρια του διαβόλου, μέρος όπου δουλεύουν οι δαίμονες, άξιος υπηρέτης της κακίας των.

Πες μου, τι προπάντων θέλουν να κάμουν οι δαίμονες στους ανθρώπους;

Δε θέλουν να τους αναγκάζουν ν’ αυθαδιάζουν στους γονείς τους, να σηκώνουν τα βρωμερά χέρια τους σ’ αυτούς που τους γέννησαν, να βλασφημούν το Θεό;

Όλα αυτά είναι τα έργα των ανθρώπων που κυριεύονται απ’ την οργή.

Επομένως, ο θυμός εύκολα παρασύρει στην ασέβεια όσους είναι δούλοι της οργής, γιατί δεν μπορούν να συγκρατήσουν τον εαυτό τους γρήγορα, όσοι έχουν παραδοθή στην οργή. σε ώρα θύελλας και θαλασσοταραχής, τα κύματα παρασέρνουν το έρημο πλοίο, που δεν έχει καπετάνιο, και γρήγορα το βουλιάζουν. Έτσι κι ο θυμός: σαν κεραυνός και θύελλα που έπεσε πάνω στην ψυχή, έξαλλο και μανιακό κάνει γρήγορα όποιο τον υπηρετεί.

Τι πρέπει λοιπόν να γίνη;

Καθήκον των ανθρώπων που σκέφτονται λογικά είναι να περιορίζουν από πριν την αδυναμία τους, να κυριαρχούν την ψυχή τους, προτού φτάσουν στην οργή, και με τις συμβουλές της Γραφής να μαλακώνουν το θυμό.

Αν, πραγματικά, με τα ξόρκια των αγυρτών εύκολα υποτάσσωνται τα θηρία, γιατί απορείς, που τα λόγια του Χριστού μεταμορφώνουν αμέσως την αγριεμένη ψυχή σε κατάσταση γαλήνης και αταραξίας;

Κάθε πίκρα, λέει, και θυμός κι οργή και κραυγή ας φύγη από σας μαζί με κάθε κακία.

Να είστε επίσης καλοί, ο ένας στον άλλο, ευσπλαχνικοί και να συγχωρή ο καθένας τον άλλο, όπως κι ο Θεός σας συγχώρησε με το Χριστό. Γίνετε λοιπόν μιμητές του Θεού.

Βλέπετε τι λογής άνθρωπος είναι ο πράος άνθρωπος;

Τίνος ονομάζεται μιμητής;

Ονομάζεται μιμητής του Κυρίου όλου του κόσμου, κι όχι των αγγέλων ή των αρχαγγέλων, που, βέβαια, είναι κι αυτοί πολύ ήμεροι και γεμάτοι από κάθε αρετή.

Ο Παύλος όμως αποκάλεσε τους ήμερους ανθρώπους μιμητές του Θεού, για να διδάξη τους ακροατές του, τονίζοντας αυτή τη μεγάλη τιμή, να ’ναι πολύ πράοι.

Έτσι, θα μπορή να υπομένη με γλυκύτητα στους τρόπους, όποιος κακολογείται ή παθαίνει κάτι φοβερό, να συγκρατήση την οργή του, έχοντας υπ’ όψη του πως, κυριαρχώντας στην οργή του, ακολουθεί τις εντολές του Θεού.

Τι κάνει λοιπόν ο Θεός;

Όλα τα βλέπει και τα ακούει από ψηλά, ενώ ανάμεσα σ’ εκείνα που λέγονται και γίνονται στη γη υπάρχουν πολλές αδικίες. Μερικοί μάλιστα φτάνουν σε τόσο μεγάλη ασέβεια, που και το Θεό βλασφημούν, όταν έχουν κάποια στενοχώρια.

Κοιτάνε στον ουρανό και δεν διστάζουν μπροστά σε καμμιά βλασφημία. Ο Θεός όμως ανέχεται όλα αυτά κι ενώ έχει τόσο μεγάλη δύναμη να τιμωρήση τους ασεβείς, δεν τους τιμωρεί.

Αν ο Θεός, βέβαια τιμωρούσε όλους αυτούς που αμαρτάνουν, τότε πολύ λίγοι θα ζούσαν και για να τους θάφτουν δεν θα ήταν αρκετοί οι ζωντανοί.

Γι’ αυτό κι ο Δαυίδ λέει: Εάν παρατηρήσης τις ανομίες, Κύριε, Κύριε, ποιος θα μπορέση να σε υπομείνη; Γιατί εσύ δίνεις τη συγχώρεση.

Σ’ αυτή την περίπτωση ο Θεός δείχνει την φιλανθρωπία του, επειδή δεν τιμωρεί ακόμη και δικαίως.

Όποιος λοιπόν θέλει να μοιάση στο Θεό, ας είναι ήπιος και ήρεμος, όσο βέβαια το μπορεί σαν άνθρωπος που είναι, κι ας υπομένη με θάρρος, όταν οι άλλοι τον κάνουν να υποφέρη.

Να αγαπάτε, λέει, τους εχθρούς σας, να ευεργετήτε όσους σας μισούν, να προσεύχεσθε γι’ αυτούς που σας κακομεταχειρίζονται και σας καταδιώκουν, για να γίνετε όμοιοι με τον Πατέρα σας, που βρίσκεται στους ουρανούς, γιατί ανατέλλει τον ήλιο του για τους κακούς και τους καλούς, στέλνει τη βροχή του για τους δίκαιους και τους άδικους.

Απόσπασμα από την ομιλία «Περί πραότητος» του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου σε μετάφραση, από την εκδοτική σειρά «Ιωάννου του Χρυσοστόμου έργα, τόμος 9ος, Πραγματείες». Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Αικ. Τσοτάκου – Καρβέλη και Δημ. Καρβέλη. Γενική επιμέλεια Κων. Λουκάκης. Εκδόσεις ο «Λόγος», Αθήναι 1974.