Τα γέλια του Γέρ. Σίμωνα, τα χαμόγελα του Χριστού και η δοκιμασία του Κώστα!

Ο Μοναχός Ζωσιμάς (αριστερά) και ο Γέροντας Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988), Κτήτορας και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονος Πεντέλης.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Μαρτυρία Κ.Μ.*:
Ένα απόγευμα ανέβηκα στο μοναστήρι [στην Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος Πεντέλης] χωρίς το μηχανάκι μου. Πήγα στο κελλάκι του [του Γέροντα, π. Σίμωνος Αρβανίτη] και κάθισα δίπλα του για να μου δώση παραγγελία.

Τον είδα που γελούσε. Σκέφτηκα, ότι ο παππούλης ποτέ δεν γελούσε. Τον βλέπω να γυρίζη στη γωνίτσα και να γελάη. «Ποτέ δεν γελούσε μόνος του» σκέφτηκα, «ή ο Κύριός μας είναι ή η Παναγία μας».

Μου είπε:
– Πάρε την παραγγελία που έγραψα και έλα το πρωί να την φέρης.

Κατέβηκα με τα πόδια στο δρόμο.

Συνάντησα το Ν. τον Κ.* που κατέβαινε με το φορτηγό φορτωμένο με μάρμαρα. Πήγα να μπω μπροστά και μου λέει:
– Όχι μπροστά, πίσω.

Καθώς πηγαίναμε σπάσανε τα φρένα. Το αυτοκίνητο ήταν φορτωμένο με 18.000 οκάδες.

Μου φώναξε:
– Πήδα.

Έτρεχε πολύ γρήγορα. Πήδησα και πήγα 15 μέτρα επάνω σε κάτι πέτρες μυτερές. Άκουσα το αυτοκίνητο και τον εκκωφαντικό κρότο που έκανε. Έστρεψε το αυτοκίνητο ο οδηγός και το έρριξε επάνω σε κάτι βράχους.

Το μπροστινό μόνο μέρος χάλασε. Ο οδηγός σώθηκε. Εγώ μόνο λίγο γρατσουνίσθηκα στο πόδι μου και σχίσθηκε λίγο το παντελόνι. Πήγα γρήγορα στο μοναστήρι θυμωμένος.

Σ’ όλο το δρόμο έλεγα·
– Αφού το ήξερες, γιατί δεν μου το είπες;

Πήγα και χτύπησα την πόρτα.
– Καλώς τον Κώστα μου.

Πήγα μέσα θυμωμένος. Ο παππούλης που ποτέ δεν γελούσε, γέλαγε, όταν με είδε.
Άρχισα να λέω:
– Έπρεπε να το ξέρεις. Έπρεπε να το ξέρεις πόσο τρόμο πέρασα. Γιατί δεν μου το είπες; Έχω το πόδι μου που πονάει και ο άλλος βγήκε.
– Ο άλλος έπαθε τίποτε;

Λέω:
– Όχι.
– Ούτε εσύ έπαθες. Ο Θεός σε φύλαξε.
– Έπρεπε να το ξέρεις. Γιατί γελούσες; Ποιος ήταν εκεί πέρα;
– Γιατί, παιδί μου, με αναγκάζεις να σου πω αυτό που δεν θέλω;
– Δεν μου έχεις πει πως θα μου τα λες όλα;
– Έλα, λοιπόν. Κάτσε εδώ κοντά μου.

Με χάιδεψε στα μαλλιά και μου λέει:
– Ήταν ο Κύριος και γι’ αυτό γελούσα. Χαμογελούσε τρεις φορές και μου είπε π. Σίμων να μην πεις τίποτε στον Κώστα. Θα τον δοκιμάσω σήμερα. Θα ιδώ τι θα πει, όταν θα πάθει αυτό που θα πάθει.

Και εδώ έπρεπε να κάνω υπακοή.

* Το όνομα είναι γραμμένο στο πιο κάτω βιβλίο.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά, «Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης (1901-1988), Η ζωή και το έργο του», Αθήναι.