Ξεκίνα τὴν ἡμέρα σου μὲ τὸν Χριστό

«Ἡ ζωὴ χωρὶς Χριστὸ εἶναι ζωὴ χωρὶς χαρά», ἀφοῦ «ὁ Χριστὸς εἶναι Αὐτὸς ποὺ δίνει τὴ χαρὰ καὶ τὴν εἰρήνη».

Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἀπομακρυνθήκαμε ἀπὸ τὸν Χριστό, βιώνουμε στὴν ζωή μας ἔντονη τὴν ἀπουσία Του καὶ ἡ ἔλλειψη ἐπικοινωνίας μαζί Του ἔχει ὡς συνέπεια ἔλλειμμα ἐπικοινωνίας καὶ μὲ τοὺς γύρω μας καὶ ἔλλειμμα χαρᾶς. Αὐτὸ ἔχει ὡς συνέπεια νὰ ὑποφέρουμε ἀπὸ μοναξιὰ καὶ γιὰ νὰ τὴν ξεπεράσουμε δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ στραφοῦμε πάλι στὸν Χριστό μας, ποὺ πρόθυμα πάντοτε γεμίζει τὰ κενά μας καὶ μᾶς συντροφεύει. Κοντά Του, καὶ ὅταν ἀκόμη μένουμε μόνοι, αἰσθανόμαστε τὴν γλυκύτητα καὶ τὴν ζεστασιὰ τῆς παρουσίας Του. Ἡ συνομιλία μας μαζί Του μέσα ἀπὸ τὴν προσευχὴ καὶ τὴνκοινωνία τῶν προσώπων μέσα στὴν Ἐκκλησία μᾶς στηρίζουν, μᾶς βοηθοῦν, μᾶς χαροποιοῦν, γεμίζουν τὶς καρδιές μας.

Κάθε πρωῒ ξεκινᾶ μιὰ καινούργια ἡμέρα ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ Νοητὸς Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ὁ δωρεοδότης Χριστός μας. Μιὰ ἡμέρα γεμάτη ἐλπίδα γιὰ κάτι καλύτερο, γιὰ πρόοδο πνευματική, γιὰ προσφορὰ κενωτικῆς ἀγάπης, γιὰ εἰρηνικὴ συνύπαρξη μὲ τοὺς πλησίον μας, γιὰ λιγώτερη ἁμαρτία. Ὅταν ξεκινᾶμε τὴν καινούργια ἡμέρα καὶ θέλουμε νὰ κυλίσει ὁμαλά, εὐχάριστα, ἐποικοδομητικὰ καὶ προσοφοφόρα κοιτᾶμε στὸν οὐρανὸ καὶ ζητᾶμε τὴν συμπαράσταση τοῦ εὐεργέτη Χριστοῦ μας. Μᾶς ἔρχεται τότε ὡς δῶρο μιὰ καινούργια διάθεση. Ὅλους ὅσους συναντοῦμε τοὺς χαιρετοῦμε εὐχάριστα εὐχόμενοι «Καλημέρα». Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ μας στὸ ξεκίνημά μας μᾶς γεμίζει αἰσιοδοξία. Αὐτὸς ποὺ ἀνατέλλει τὸν ἥλιο Του «ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Ματθ. ε΄ 45) μᾶς παίρνει τὶς ἀδυναμίες, τὶς ἀπογοητεύσεις, τὴν ἀπαισιοδοξία, τὶς ἐμπάθειες, τὴν ὀργὴ βοηθώντάς μας νὰ ἔλθουμε σὲ ἐπίγνωση, νὰ συντρίψουμε τὸν ἐγωϊσμό μας, νὰ ἐγκαταλείψουμε τὶς φαῦλες καὶ πονηρὲς συνήθειές μας, νὰ ἐφαρμόσουμε μαζὶ μὲ τὸ πρωϊνὸ πλύσιμο τοῦ προσώπου τὸ πλύσιμο τῶν ἁμαρτιῶν μας ψιθυρίζοντάς μας «νίψον ἀνομήματα μὴ μόναν ὄψιν», νὰ ντυθοῦμε χιτῶνα πνευματικῆς ἀγαλλιάσεως, νὰ ἀλλάξουμε τὶς ἀνωφελεῖς προτεραιότητες, νὰ πάρουμε τὴν δύναμη τῆς ὁμολογίας: «Ἔκανα λάθος»!

Τὸ νέο μας ξεκίνημα μαζὶ μὲ τὸν Χριστό μας θὰ ἀλλάξει ὄχι μόνο τὴν δική μας ζωή, ἀλλὰ καὶ τῶν δικῶν μας, τῶν οἰκείων μας, τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔχουμε δίπλα μας καὶ που δὲν ξέρουμε γιὰ πόσο χρόνο θὰ τοὺς ἔχουμε, ἀφοῦ τίποτα μὲν μένει αἰώνιο ἐδῶ στὴν γῆ, στὴν ὁποία ἤλθαμε γιὰ νὰ φύγουμε. Θὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ ἀνόητες σκέψεις, φοβίες, κακὲς ἀναμνήσεις, φαντασιώσεις, ἀνθρώπους ποὺ ἐπιδροῦν ἀρνητικὰ στὴν ζωή μας, στὴν πρόοδό μας, στὴν ψυχική μας γαλήνη.

Ξενίκημα μὲ Χριστὸ σημαίνει προσευχὴ καὶ ταπεινὸ φρόνημα, ὥστε νὰ Τοῦ λέμε: «Οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, Κύριε, ἀλλ’ὡς Σύ» (Ματθ. κστ΄ 39). Καὶ νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι Ἐκεῖνος ποὺ τὸν ζητᾶμε νὰ ἔλθει στὸ ξεκίνημά μας γνωρίζει τὸ καλό μας καὶ μᾶς περιφρουρεῖ καὶ μᾶς περισκέπει, ὄχι μόνον τὴν σήμερον ἡμέρα, ἀλλὰ πάντοτε, ἐὰν βέβαια, καθημερινὰ κάνοντας νέο ξεκίνημα φωνάζουμε: «Κύριε, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν».

Μὴν ἀφήσουμε τὴν σημερινὴ ἡμέρα νὰ πάει χαμένη χωρὶς Χριστό. «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορ. στ΄ 2). Μὴν ἀναβάλλουμε τὸ ξεκίνημά μας γιὰ αὔριο. Ὁ Χριστὸς περιμένει νὰ τὸν φωνάξουμε καὶ σπεύδει νὰ μᾶς ἀγκαλιάσει. Μᾶς φωνάζει: «Ἰδοὺ ἔστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω» (Ἀποκ. γ΄ 20). Περιμένει νὰ τὸν ἐπικαλεσθοῦμε καὶ σπεύδει νὰ μᾶς ἀλλάξει τὸν ροῦν τῆς ζωῆς μας. Ὁ Δαβὶδ τὸ ἔνοιωθε αὐτό, τὸ ἔζησε, καὶ μὲ παρρησία ἔψαλλε: «Ἐξεζήτησα τὸν Κύριον καὶ ἐπήκουσέ μου καὶ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεών μου ἐῤῥύσατό με» (Ψαλμ. 33, 5).

Μαζὶ μὲ τὸν Χριστό μας ἡ στάση τῆς ζωής μας γίνεται γενναία, ἀγωνιστική, θαρραλέα καὶ δὲν φοβούμεθα τίποτα. «Εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ’ ἡμών;» ( Ῥωμ. η΄ 31). Τὰ πάντα ὑπερνικοῦμε μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἡμέρα μας εἶναι γλυκειά, ἀποδοτική, ἤρεμη, θεάρεστη. Ἂς ξεκινᾶμε καθημερινῶς τὴν ἡμέρα μας μὲ Χριστὸ καὶ ὅλα τὰ καλὰ θὰ εἶναι μαζί μας.