Αρχιμ. Γεώργιος: Ο Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης ήταν η φωνή των αιώνων, του Αγ. Όρους!

24 Οκτωβρίου 2021

Γέροντας, Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ Διονυσιάτης, (1886-1983), Προηγούμενος Ιεράς Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους. (Αγιορειτική Φωτοθήκη, φωτογραφία: Chrysostomus Dahm, 1957).

 (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Επικήδειος στον μακαριστό προηγούμενο Γαβριήλ Διονυσιάτη

Εξεφωνήθη υπό του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αρχιμ. Γεωργίου στις 25 Οκτωβρίου 1983.

«Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται (Ψαλμ. 91ος).

Ο δίκαιος κατά τον προφητάνακτα Δαβίδ ομοιάζει με τον υψίκορμο, αειθαλή και κάρπιμο φοίνικα και με την πολύκλαδο κέδρο.

Φοίνιξ και κέδρος «πεφυτευμένος εν τω οίκω Κυρίου» υπήρξε ο μακαριστός Προηγούμενος Γέρων Γαβριήλ.

Ο οίκος Κυρίου είναι η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία και το Αγιώνυμον Όρος.

Ως υψίκορμος φοίνιξ υπήρξε όρθιος, ανύστακτος, ακοίμητος φρουρός της ορθοδόξου πίστεως και της πατροπαραδότου ευσεβείας.

Μέχρι βαθυτάτου γήρατος παρών και εγρηγορών στις μακρές νυκτερινές αγρυπνίες, εργαζόμενος στους κήπους της Μονής, υποδεχόμενος με πατρική αγάπη τους προσερχομένους προσκυνητάς, αποστολικώς περιοδεύων εντός και εκτός της Ελλάδος προς οικοδομήν των χριστιανών, παρακολουθών και γράφων για τα σοβαρά θέματα της Εκκλησίας.

Ως αειθαλής φοίνιξ ήτο πάντοτε δροσερός, ανθισμένος, ακούραστος, αγέραστος, νεανικός, προσιτός, παρηγορητικός, χαροποιός. Τον ενθυμούμαι, σχεδόν ενεννηκοντούτη όταν μετά από ολονύκτιο αγρυπνία του εζητήθη από αδελφό ερημίτη κάποιο φυτό, με πόση προθυμία και νεανικό ζήλο έτρεξε να κατέβη πολλά σκαλοπάτια στον κήπο γα να φέρη αμέσως το φυτό και να αναπαύση τον αδελφό!

Ως κάρπιμος φοίνιξ προσέφερε πολλούς και γλυκείς καρπούς προς διατροφήν και ανάπαυσιν των τέκνων του θεού. Αναρίθμητες πικραμένες από την αμαρτία ψυχές γλυκάθηκαν κάτω από το πετραχήλι του βρήκαν την συγχώρησι και διόρθωσι των αμαρτιών, την επιστροφή στον Χριστό, την ειρήνη της ψυχής, την απαλλαγή από τα πάθη, την οικογενειακή ενότητα, την ελπίδα στον Θεό.

Διά του μακαριστού Γέροντος Πνευματικού «χείρες ανειμέναι και γόνατα παραλελυένα ίσχυσαν» (Ησ. 35,3).

Αλλ’ υπήρξε και κέδρος πολύκλαδος, ευσκιόφυλλος, ευρύτατος, χαρισματούχος, ανοικτός προς όλους, κοινωνικός, εθνικός, ποιμαντικός.

Τα ενδιαφέροντά του, ο πόνος και και ο αγών του δεν ήσαν μόνον για την Μετάνοιά του [το Μοναστήρι του], αλλά για ολόκληρο το Άγιον Όρος, την Ορθοδοξία, το Έθνος, τον κόσμο.

Ήτο κατά βάσιν Διονυσιάτης και αγιορείτης Μοναχός. Αλλ’ η Μονή του και το Άγιον Όρος ήταν η υψηλή σκοπιά, από την οποία θεωρούσε την απανταχού Ορθοδοξία, το Έθνος και την ανθρωπότητα. Τον ένοιαζαν εξ ίσου οι κήποι της Μονής του με τα αμπέλια, τις ελιές και τα στάχια σε κάθε τόπο της πατρίδος μας.

Ήλθε στο Άγιον Όρος επί τουρκοκρατίας, απήχθη αιχμάλωτος στην Βουλγαρία και έζησε όλους τους μετά το 1900 απελευθερωτικούς αγώνες του Ελληνισμού.

Όταν μιλούσε για τις μάχες και τους ήρωες πού έπεσαν, έκλαιε.

Η ενασχόλησίς του με την γεωγραφία και την ιστορία έδειχνε την αγάπη του για την πατρίδα μας. Ενεσάρκωνε την εθναρχική παράδοσι των ορθοδόξων κληρικών.

Ήταν απαράμιλλος πατριώτης, ενώ συγχρόνως αγαπούσε κάθε ξένο άνθρωπο και τον απεδέχετο και ανέπαυε με πολλή αγάπη στο Μοναστήρι του.

Κάθε άνθρωπο ημπορούσε να δεχθή και να αναπαύση, κάτω από τον πλατύ ίσκιο του κάθε ψυχή ημπορούσε να χωρέση και να εύρη καταφύγιο.

Την αγάπη του μακαριστού Γέροντος εγνωρίσαμε και εμείς, αφ’ ότου, χάριτι Θεού, ήλθαμε στο Αγιώνυμον Όρος.

Με την αγάπη αυτή μας εστήριξε και επτέρωσε.

Με το αγιορειτικό ήθος του, την ιεροπρέπεια, την ασκητικότητα, την εκκλησιαστικότητα, την διαλλακτικότητα, την αγωνιστικότητα ενέπνευσε και εδίδαξε.

Η φωνή του, ήταν η φωνή των αιώνων, του Αγίου Όρους, της Ορθοδοξίας, της πονεμένης Ρωμηοσύνης.

Εβδομήντα πέντε χρόνια ο π. Γαβριήλ, ο υψηλός φοίνιξ και πολύκλαδος κέδρος εστόλισε το Αγιώνυμον Όρος, το Περιβόλι της Παναγίας μας.

Τώρα ο φοίνιξ εξηράνθη και έπεσε. Όχι όμως για να χαθή, αλλά για να εξανθήση αμάραντος «εν ταις αυλαίς του Θεού ημών», στις επουράνιες Μονές της Βασιλείας των Ουρανών.

† Ο Καθηγούμενος της Ι. Μονής του Οσίου Γρηγορίου Αρχιμ. Γεώργιος

 

Από την ετήσια περιοδική έκδοση, «Όσιος Γρηγόριος», της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, τεύχος 09, 1984.