Η Eκκλησία ως διαχρονικός εγγυητής της ηθικής ενότητας του ελληνισμού

Βρέθηκε πολλές φορές ο Ελληνισμός στα σταυροδρόμια της ιστορίας, αντιμετωπίζοντας την εξωτερική επιβουλή στις πατρογονικές του εστίες, αλλά και τον κίνδυνο αλλοτρίωσης με διάφορες πολεμικές της πολιτισμικής του ιδιοπροσωπίας. Και χρειάστηκε να δώσει αμέτρητες μάχες, με την θυσία του ηρωικού λαού του, αλλά και το αίμα των πρωτοστατούντων εθνομαρτύρων του, για να προασπίσει την ελευθερία του και να διατηρήσει την εθνική και πνευματική του ακεραιότητα. Καταγράφοντας σ΄ αυτή την αδιάπτωτη ιστορική πορεία, χρυσές σελίδες ηρωισμού και αυτοθυσίας στον ιερό του αγώνα υπέρ βωμών και εστιών.

Πλαταιές, Μαραθώνας, Θερμοπύλες, Μανιάκι, Δερβενάκια, Σκρά, Κιλκίς, Κρέσνα, Σαραντάπορο, Δοϊράνη, Καλπάκι, Κορυτσά είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά αποτυπώματα της θυσιαστικής πορείας του λαού μας. Έτσι πορεύτηκε με επιτυχία ως έθνος ο ελληνισμός στην αχανή λεωφόρο του χρόνου, δημιουργώντας λαμπρά ηθικά και πνευματικά επιτεύγματα και κληροδοτώντας στην ανθρωπότητα, ατίμητα δώρα ήθους και πολιτισμού. Έχοντας ως πρωτεραία σταθερά στην ακανθώδη μακραίωνη διαδρομή του, αλλά και ως κεντρικό στοιχείο της ηθικής και πολιτισμικής ιδιοσυστασίας του την Ορθοδοξία. Την τιμαλφή πολιτιστική μας μήτρα, γονιμοποιημένη από την ευλογία του Χριστού, που μας βοήθησε πάντοτε να αντεπεξέλθουμε στα χτυπήματα της μοίρας και να αρδεύσουμε ακένωτες ηθικές δυνάμεις από τις βρυσομάνες πνευματικά πηγές της, ώστε να σταθούμε όρθιοι και να δημιουργήσουμε τον μοναδικά παγκόσμιο πολιτισμό μας.

Ήταν η Εκκλησία που έθρεψε ηθικά και πνευματικά το σκλαβωμένο γένος από το έρεβος της οθωμανικής δουλείας και πότιζε διαρκώς τις ρίζες του, για να μην αλλοτριωθεί το εθνολογικό του στίγμα. Με τον εθνομάρτυρα Πατροκοσμά τον Αιτωλό, και άλλους πολλούς εμπνευσμένους ρασοφόρους, έμαθε τα ελληνόπουλα γράμματα, διέσωσε το αδαμάντινο πολιτιστικό εργαλείο της γλώσσας μας από την επαπειλούμενο εκτουρκισμό και δημιούργησε τις προϋποθέσεις μεταλαμπάδευσης της ελληνικής παιδείας και σε άλλους θύλακες πέραν των συνόρων του σκλαβωμένου έθνους. Αλλά και στον εμπνευσμένο Μακεδονικό αγώνα (1904-1908), που υπήρξε ο προπάτορας της απελευθέρωσης της Μακεδονίας μας, ήταν ο ακατάβλητος πατριώτης – ρασοφόρος Μητροπολίτης Καστορίας, Γερμανός Καραβαγγέλλης, που έζωσε κάτω από το ράσο του, το μάνλιχέρ και με το πολυδύναμο πατριωτικό του σήμα απέτρεψε τον εκβουλγαρισμό της Μακεδονίας μας από την Εξαρχία – και αναγέννησε με τους έξοχους Παύλο Μελλά και Τέλλο Άγρα, την αντίσταση κατά του βούλγαρου κατακτητή. Και όταν πάλι ενέσκηψε η συμφορά του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, ήταν πάλι η ελλαδική εκκλησία που επωμίσθηκε στους στιβαρούς ώμους της, την διάσωση της βιολογικής ικμάδας των ελληνοπαίδων, ενώ τροφοδότησε πολυδύναμα οικονομικά τον ιερό αγώνα της ελευθερίας. Στον Πελοπόννησο ηγήθηκε της εθνικής αντίστασης, με ανένδοτο πατριωτισμό και αυτοθυσία – καταβάλλοντας πελώριο κόστος, ο έξοχος Μητροπολίτης Ηλείας, Αντώνιος (1890-1963).

Το ίδρυμα της Παναγίας της Τήνου, δεν εφείσθη της περιουσίας του και πρόσφερε απλόχερα όλο το χρυσό και τα τιμαλφή από τις δωρεές στην μεγαλόχαρη, προς ρευστοποίηση για τον αγώνα της ανεξαρτησίας. Τέτοια, μοναδικά πολύτιμη και καθοριστική για την εθνική και πολιτισμική μας επιβίωση, υπήρξε πάντα η προσφορά της ελλαδικής εκκλησίας στον μαρτυρικό λαό των Ελλήνων. Και σήμερα που η πατρίδα μας, εγκλωβίστηκε στις θανατηφόρους ατραπούς της χρεοκοπίας, από την αμετροέπεια των πολιτικών μας και την τυφλή προσήλωσή τους στην κομματική ιδιοτέλεια – που αντί να χαράξουν μεταπολιτευτικά ένα καλοσχεδιασμένο Master Plan για την αναδιάρθρωση της εθνικής μας οικονομίας και τον προσανατολισμό της στα σύγχρονα αναπτυξιακά μοντέλα, προέταξαν το προσωπικό τους συμφέρον – η Εκκλησία, πάντοτε προμαχούσα, δίνει το δυναμικό παρόν, για να διασφαλίσει στα θύματα της διάρρηξης του κοινωνικού ιστού, όπως ανέργους, απολυμένους και οικονομικά αναξιοπαθούντες, τα απαραιτήτως χρειαζούμενα. Απ΄ άκρου εις άκρον όλης της ελλαδικής επικράτειας, όλες οι ενορίες μας προσφέρουν με την ενεργό συμμετοχή πλήθους εθελοντών πιστών – που και αυτοί ανταποκρίνονται με ηθική ζέση στο κέλευσμα της χριστιανικής αγάπης για βοήθεια – φαγητό, ρούχα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, προσφέροντας μοναδική ηθική ανακούφιση, αλλά ελπίδα και απαντοχή στους κατατρεγμένους από την συμφορά συνανθρώπους μας.

Μοναδική είναι ακόμα και η πολυεπίπεδη προσφορά σε αυτή την πελώρια εθνική συνεισφορά, της Αγίας και Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, του Ιερού Όρους του Άθω, υπό τον εμπνευσμένο καθηγούμενό της Αρχιμανδρίτη κ.κ. Εφραίμ, που συνδράμει ανύσταγα από άκρου εις άκρον όλης της Ελλάδος – με τρόφιμα και οικονομικές συνδρομές, στο μέτρο πάντα του εφικτού – Μονές, Ιδρύματα, Μητροπόλεις και Ιδιώτες, όπως και του ηθικά ευγενούς Αρχιεπισκόπου μας Αθηνών και πάσης Ελλάδος κου Ιερωνύμου, που αθόρυβα μ΄ αυτό το ξεχωριστό αίσθημα αξιοπρέπειας που τον διακρίνει, μακριά από τους προβολείς της δημοσιότητας, έχει αποδυθεί σε έναν πολυεδρικό αγώνα για την εξεύρεση πόρων, προκειμένου τα ευαγή ιδρύματα της Εκκλησίας μας που φιλοξενούν στις ζεστές αγκάλες τους, αρρώστους, αναπήρους, αστέγους και άλλους αδυνάμους συνανθρώπους μας, να συνεχίσουν την απρόσκοπτη λειτουργία τους, δοθέντος ότι δεν επιχορηγούνται από αλλού και στηρίζονται στους ίδιους εκκλησιαστικούς πόρους και μόνον. Αλλά και τόσων άλλων εκκλησιαστικών φορέων, που σεμνά και διακριτικά προστρέχουν στην σημερινή περίσταση το έθνος μας, για να μην καταρρεύσει ο κοινωνικός του ιστός.

Είναι επιβεβλημένο λοιπόν όλοι μας σήμερα, να στρατευτούμε πλάι σε αυτό το ιδεοφόρο θούριο που έχει σαλπίσει η εκκλησία μας και να προσφέρουμε ο καθείς με τον τρόπο του από όποιο μετερίζι μπορεί στην διάσωση του λαού μας. Να πυκνώσουμε τις τάξεις της και μέσα από την ιερή ιδέα του εθελοντισμού να προσφέρουμε, ανακούφιση και ηθική δροσιά, σε όσους έχουν ανάγκη. Η Εκκλησία σήμερα, που η πολιτική μας τάξη αδυνατεί να δώσει διέξοδο και ελπίδα, στα τραγικά αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει ο ελληνικός λαός, είναι ο μοναδικός εγγυητής της ηθικής του ενότητας. Και χθες και σήμερα και αύριο στην κοπιώδη και μαρτυρική πορεία του ελληνισμού στους δαιδάλους της ιστορίας, η Ορθοδοξία υπήρξε η μοναδική και αλάθητη σταθερά, της ηθικής και πνευματικής του ενότητας. Ας στρατευτούμε όλοι οι νέοι άνθρωποι στις τάξεις της και ας δώσουμε ενωμένοι τον ιερό αγώνα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής μας ανασυγκρότησης. Η γλυκοματούσα Παναγιά της Τήνου, που πάντα άπλωσε τις προστατευτικές της φτερούγες στους μαρτυρικούς μας εθνικούς αγώνες, δεν θα μας αφήσει να χαθούμε. Θα είναι διαρκώς δίπλα μας και θα μας παράσχει ακένωτες ηθικές δυνάμεις για να ανασυγκροτηθούμε. Είναι ο τιμημένος άγγελος φύλακάς μας στο ιστορικό διηνεκές.