Άγιος Νεκτάριος

Της Ανατολικής Θράκης γόνος, της Σηλυβρίας γέννημα.
Σκληρά τα παιδικά του χρόνια με εργασία και μελέτη.

Νεαρός εργάστηκε ως δάσκαλος.
Πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.
Γίνεται μοναχός, χειροτονείται διάκονος, ιερέας,
εκλέγεται αργότερα Επίσκοπος Πενταπόλεως,
«Ιεράρχης του Αλεξανδρινού Θρόνου».
Ένθεος ο ζήλος του, η αγάπη του για την Εκκλησία,
για τον πάσχοντα και πεπτωκότα άνθρωπο.

Ο «πονηρός» φθονεί το μεγαλείο της πνευματικής ζωής του,
το ίδιο κληρικοί και συνεπίσκοποί του.
Συκοφαντία, ψεύτικες κατηγορίες τον αναγκάζουν να έρθει στην Αθήνα.
Συναντά άμετρη περιφρόνηση, αλλά η πρόνοια του Θεού πάντα τον συνοδεύει.
Με δυσκολία διορίζεται ιεροκήρυκας, καθηγητής, διευθυντής της Ριζαρείου.
σκορπισμένος με ζιζάνια ο δρόμος της ζωής του, στενός και τεθλιμμένος.

Άγιος της ακούραστης υπομονής, της ταπεινοφροσύνης, της μέγιστης εγκράτειας,
της ακοίμητης προσευχής, της συγγραφής ορθόδοξων ύμνων και βιβλίων,
της υπέρμετρης παρρησίας στον Θεό, της ριζωμένης καρποφόρας αγάπης.

Της Αίγινας πατέρας και προστάτης, της μονής Αγίας Τριάδος κτήτορας,
των μοναζουσών και μοναχών πρότυπο, βίωμα και κλέος,
των πονεμένων συμπαραστάτης, παρηγορητής, φίλος, αδελφός, γιατρός.

Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως, ο εν Αιγίνοις.
του εικοστού αιώνα άγιος λαμπρός, θαυματουργός σπουδαίος,
δόξα του Χριστού, χαρά της Παναγίας, καύχημα της Ορθοδοξίας!