Η Θυσία του Αβραάμ (Γεν. κ. 22)

Αρχίσαμε, αγαπητοί μας νέοι και αδελφοί χριστιανοί, να μελετούμε με ένα σύντομο, αλλά θεολογικό κάπως νόημα την Αγία Γραφή και να παίρνουμε από αυτήν τα ωφέλιμα για την ψυχή μας. Βρισκόμαστε στο τέλος του μεγάλου Πατριάρχου, του Αβραάμ, από τον οποίο, είπαμε, αρχίζει η ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης. Μιλήσαμε για την θεοφάνεια του Αβραάμ, η δε θεοφάνεια των αγίων και δικαίων ανθρώπων της Παλαιάς Διαθήκης είναι η θέα του Υιού του Θεού, πριν ακόμη σαρκωθεί. Γι᾽ αυτό και από την παρουσία των τριών Αγγέλων στον Αβραάμ δεχθήκαμε την πατερική ερμηνεία ότι ο ένας εξ αυτών είναι Θεός, ο Υιός του Θεού, όπως λέγεται καθαρά εις Γεν. 22,12.

Εν τω μεταξύ έγινε η γνωστή μεγάλη καταστροφή Σοδόμων και Γομόρρων, τα χρόνια όμως περνούν χωρίς να έχει εκπληρωθεί η υπόσχεση του Θεού στον Αβραάμ περί αποκτήσεως υιού από την Σάρρα. Και είναι μεν αλήθεια ότι ο Αβραάμ απέκτησε υιό, τον Ισμαήλ, από την δούλη της γυναίκας του Σάρρας, την Άγαρ,  πράγμα που επιτρεπόταν τότε, αλλά ο υιός αυτός δεν θα ήταν ο «υιός της επαγγελίας» (Ρωμ. 9,8.9). Αλλά οι τρεις άγγελοι υποσχέθηκαν πάλι στον Αβραάμ την απόκτηση υιού από την Σάρρα (Γεν. 18,10). Και ο Αβραάμ, αν και η Σάρρα ήταν σε μεγάλη και προχωρημένη ηλικία, επίστευσε στον Θεό για την απόκτηση του τέκνου αυτού και αναπαύθηκε. Σε βεβαίωση μάλιστα ότι θα εκπληρωθεί η υπόσχεση του Θεού στον Αβραάμ, ο Θεός αλλάζει το όνομά του και από Άβραμ, που εκαλείτο μέχρι τώρα (αυτό ήταν το πρώτο όνομά του), θα καλείται από δω και πέρα Αβραάμ. Η αύξηση αυτή της συλλαβής του ονόματος του Αβραάμ, θα εσήμαινε ότι ο Αβραάμ θα είναι πρόγονος πολλών απογόνων. Ομοίως και η «Σάρα» (με ένα ρ), θα μετονομαστεί τώρα σε «Σάρρα» (με δύο ρ), πράγμα το οποίο θα εσήμαινε ότι και αυτή θα γίνει μητέρα πολλών απογόνων.

Η Σάρρα, πραγματικά εγέννησε τον υιόν της υποσχέσεως, ο οποίος έδωσε μεγάλη χαρά στην οικογένεια, γι᾽ αυτό και το όνομά του ονομάστηκε «Ισαάκ», που εβραικά σημαίνει «χαρά», γέλωτας (Γεν. 21,3.6). Ο Αβραάμ και η Σάρρα αγάπησαν τον Ισαάκ, τον υιόν της υποσχέσεως, αλλά η πίστη του Αβραάμ προς τον Θεό δοκιμάστηκε με την απαίτηση του Θεού να του θυσιάσει τον Ισαάκ. Μεγάλης όμως πίστεως ο Αβραάμ, έκανε ένα υψηλό άλμα και θυσίασε την δική του αγάπη στον υιό του στην απαίτηση του Θεού, γιατί, όπως ερμηνεύει ο απόστολος Παύλος, πίστευσε για τον Θεό ότι και αν πεθάνει ακόμη ο Ισαάκ, ο Θεός θα εκτελέσει και από νεκρό την υπόσχεσή Του (Ρωμ. 4,17 εξ.). Έτσι ο Αβραάμ έλαβε τον υιόν του Ισαάκ και την μάχαιρά του, για να πάει ψηλά στο βουνό Μωριά, εκεί που του καθόρισε ο Θεός (Γεν. 22,2[Εβρ.]), για να θυσιάσει τον υιόν του Ισαάκ. Το θυσιαστήριο στήθηκε και ο μεγάλης πίστεως άνδρας πατριάρχης Αβραάμ έλαβε τον Ισαάκ και ανέβασε πάνω στο θυσιαστήριο και ανέσυρε την μάχαιρά του, για να τον θυσιάσει! Ακριβώς όμως αυτή την στιγμή, που ο Αβραάμ θα έθετε την μάχαιρα στον υιό του Ισαάκ για θυσία, αυτή την στιγμή ακριβώς, άκουσε τον «Άγγελο Κυρίου» να του λέγει: «Αβραάμ, Αβραάμ μη επιβάλης την χείρα σου επί το παιδίον. Οίδα γαρ ότι φοβή συ τον Θεόν και ουκ εφείσω του αγαπητού σου υιού δι᾽ εμέ» (Γεν. 22,12).

Ας σταματήσουμε εδώ και ας ρωτήσουμε, αγαπητοί μου νέοι και νέες και αδελφοί χριστιανοί. Ας ερωτήσουμε, ποιος μιλάει εδώ; Εδώ μιλάει ο Άγγελος Κυρίου. Αλλά ο Αβραάμ δεν θυσίασε το παιδί του για κτιστό Άγγελο, αλλά για τον ίδιο τον Θεό. Άρα, αυτός ο «Άγγελος Κυρίου» είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Ένας εκ των τριών επισκεπτών του Αβραάμ.