Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Είστε προετοιμασμένοι με πολλή αγάπη να υπακούσετε στο Δεσπότη!

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, (13ος αιώνας) Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, Κατήχηση πρώτη

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=327476

Για όλα αυτά από τώρα, προτού μπήτε στους ιερούς εκείνους θαλάμους σας θεωρώ ευτυχείς.

Κι όχι μόνο σας αποκαλώ ευτυχείς, αλλά επαινώ και την ευγνωμοσύνη σας, γιατί δεν προσήλθατε στο βάπτισμα τις τελευταίες στιγμές της ζωής σας, σαν τους αδιάφορους για τη σωτηρία τους ανθρώπους, αλλ’ από τώρα, σαν τους ευγνώμονες υπηρέτες, είστε προετοιμασμένοι με πολλή αγάπη να υπακούσετε στο Δεσπότη, και φέρατε τον αυχένα της ψυχής σας με πολλή μετριοφροσύνη και προθυμία κάτω από τον ζυγό του Χριστού και δεχθήκατε τον καλό ζυγό και σηκώσατε το ελαφρύ φορτίο.

Γιατί μολονότι είναι ίση η χάρη σε σας και σ’ όσους προσέρχονται στο βάπτισμα στο τέλος της ζωής τους, δεν είναι όμως ίση η διάθεση, ούτε η προετοιμασία.

Γιατί εκείνοι παίρνουν το βάπτισμα στην κλίνη τους σεις όμως στις αγκάλες της Εκκλησίας, της κοινής μητέρας όλων μας· εκείνοι θρηνούν κι οδύρονται, σεις όμως χαίρεσθε και σκιρτάτε· εκείνοι στενάζουν, σεις όμως ευχαριστείτε κι εκείνοι μεν είναι αποκαμωμένοι από τον πολύ πυρετό, σε σας όμως είναι τόσο μεθυστική η ευτυχία της καρδιάς!

Συνεπώς σε σας όλα είναι σύμφωνα με τη χάρη, σ’ εκείνους όμως όλα αντίθετα· γιατί σ’ αυτούς, όταν βαπτίζωνται, γίνεται θρήνος κι οδυρμός πολύς· και τα παιδιά στέκονται γύρω-γύρω κλαίγοντας και η γυναίκα καταξεσχίζει τα μάγουλα και φίλοι σκυθρωποί και υπηρέτες γεμάτοι δάκρυα, κι όλη η όψη τον σπιτιού μοιάζει με χειμωνιάτικη και σκοτεινή ημέρα· κι αν την καρδιά του ξαπλωμένου στο κρεββάτι εξετάσης, πιο σκυθρωπή απ’ τους άλλους θα τη βρης.

Γιατί καθώς άνεμοι με πολλή ορμή και σφοδρότητα συναντιούνται απ’ αντίθετες διευθύνσεις και χωρίζουν σε πολλά μέρη το πέλαγος, έτσι κι οι σκέψεις των συμφορών, οι οποίες τότε τους βασανίζουν, αφού πέσουν στην ψυχή του αρρώστου, τυραννούν το μυαλό του.

Όταν στα παιδιά του κοιτάξη σκέφτεται την ορφάνια τους· όταν στη γυναίκα ρίξη το βλέμμα συλλογιέται τη χηρεία της· όταν δη τους υπηρέτες την ερημιά όλου του σπιτιού έχει μπροστά του· όταν ξανασκεφθή τον εαυτό του θυμάται την τωρινή ζωή κι επειδή πρόκειται να την αποχωρισ0ή, τον σκεπάζει το σύννεφο της αποθαρρύνσεως. Τέτοια είναι η ψυχολογική κατάσταση αυτού που πρόκειται να βαπτισθή.

Έπειτα ανάμεσα στους θορύβους και σ’ αυτή την ταραχή μπαίνει ο Ιερέας στο σπίτι πιο φοβερός κι απ’ αυτόν τον πυρετό και πιο σκληρός κι απ’ το θάνατο για τους συγγενείς του αρρώστου· γιατί από τη φωνή του γιατρού που μιλάει μ’ απελπισία για τη ζωή τ’ αρρώστου, θεωρείται πιο απελπιστική η είσοδος του ιερέα και φαίνεται να ‘ναι σημάδι θανάτου η αφορμή της αιώνιας ζωής.

Αλλά δεν ανέφερα ακόμα το αποκορύφωμα του κακού. Γιατί στο μεταξύ, τη στιγμή που ετοιμάζονται και θορυβούν οι συγγενείς, πολλές φορές η ψυχή αφήνει έρημο το σώμα και φεύγει, μα κι αν παραμείνη σε πολλούς δεν τους ωφελεί σε τίποτα. Γιατί όταν μήτε τους παρόντες αναγνωρίζει, μήτε ακούει, μήτε μπορεί ν’ αρθρώση τα λόγια εκείνα με τα οποία θα κάνη την ευλογημένη συμφωνία με τον κοινό Δεσπότη των όλων μας, αλλά κείτεται αυτός που πρόκειται να βαπτισθή σαν το κούτσουρο ή την πέτρα, όμοιος στ’ αλήθεια με νεκρό, ε, λοιπόν, σε τι μπορεί να τον ωφελήση η τέλεση του μυστηρίου αφού δεν καταλαβαίνει πια τίποτα;

Από τον τόμο, Ιωάννου του Χρυσοστόμου έργα, τόμος έκτος, «Ερμηνευτικά α’», των εκδόσεων ο Λόγος. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Αθαν. Θ. Νίκα, γενική επιμέλεια Κων. Λουκάκης.