Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης): Χθες έβλεπα ότι ήμουνα στους ουρανούς, σ’ ένα ωραίο κήπο!

Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης) (1921-1991).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Θέα του Παραδείσου
Δεν του λείψανε του γέροντα [του οσίου Ιάκωβου (Τσαλίκη)] και άλλου είδους δωρεές.

Είχε μικρή γεύση του παραδείσου με θέα φυσικών καλλονών και εσωτερική ευφροσύνη. Αυτό έγινε, μάλλον για πρώτη φορά το 1989.

Τον παίδευε λογισμός και ζητούσε από το Θεό να καταλάβει τη σημασία του Κυριακού λόγου «εν τη οικία του Πατρός μου πολλαί μονοί εισίν».

Ο Θεός του απάντησε και, μέσα στο κελλί, σταυροπόδι και με σταυρωμένα τα χέρια, διηγήθηκε με άφατη αγαλλίαση και συνοπτικά στον Δ.Τ.:
– Χθες, κύριε Δημήτρη μου, έβλεπα ότι ήμουνα στους ουρανούς, σ’ ένα ωραίο κήπο. Και υπήρχανε βιολέτες διαφόρων χρωμάτων και διάφορα άλλα άνθη.

Εκεί βρισκόμουν μετέωρος, δεν πάταγα.

Και ήταν ένας άλλος μοναχός με ράσο, που μου έδειχνε ωραία σπιτάκια και μου ‘λεγε «προχώρα Ιάκωβε».

Μα πώς να προχωρήσω, δεν έχει δρόμο, θα πατήσω τα λουλούδια, θα τα χαλάσω.

Ένας άλλος με ράσο μου είπε «μη φοβάσαι, αυτό τα λουλούδια δε χαλάνε, προχώρα»,

Προχωρούσα, τα λουλούδια δε χαλούσανε!

Η φωνή του, λέει ο Δ.Τ., ήτανε αλλιώτικη, το πρόσωπό του ήτανε όλο ειρήνη και δοξολογία, με κείνο το αλησμόνητο ιλαρό χαμόγελο.

Από το βιβλίο του † Στυλιανού Παπαδόπουλου, ο «Μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης, Ηγούμενος Ι. Μ. Οσίου Δαβίδ του Γέροντος», έκδοση των Πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ του Γέροντος, Αθήνα, 1993.