Στάρετς Ζαχαρίας, Ο συγκλονισμός και η μετάνοια της προκλητικής άθεης!

Στάρετς Ζαχαρίας (1850-1936).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Μια ημέρα, που ο Στάρετς [ο Στάρετς Ζαχαρίας] είχε τελέσει ακολουθία μέσα στην εκκλησία, όλος ο κόσμος έμπαινε και ασπαζόταν τον σταυρό.

Κάποια γυναίκα τον κοιτούσε περιφρονητικά και δεν πλησίαζε.

Ο πατήρ λοιπόν έρχεται προς εκείνη και την ρωτάει:
– Γιατί δεν ασπάζεσαι τον σταυρό;

Εκείνη του απάντησε με βρισιές, προσβάλλοντάς τον ως ιερέα και βλασφημώντας κάθε ιερό και άγιο. Ο Στάρετς στεκόταν και άκουγε υπομένοντας.

Όταν τελείωσε και δεν είχε τίποτε άλλο να πη, την ρώτησε:
– Τελείωσες; Και τώρα θα σου πω και εγώ κάτι. Δεν θα σε κρίνω, διότι μας προσέβαλες. Δεν θα σε κρίνω, διότι, παρ’ όλο που δεν είσαι παντρεμένη, έχεις ένα παιδί. Αλλά πώς τολμάς να μην το βαπτίζης, αφού εσύ η ίδια βαπτίσθηκες;

Έγινε κατάλευκη και ψιθύρισε:
– Πώς ξέρετε όλα αυτά;

Χωρίς να της δώση καμιά απάντηση, ο πατήρ είπε:
– Πολύ σε λυπάμαι. Χάνεσαι.

Και μ’ αυτά, πιάνοντάς την από τους ώμους, της είπε:
– Φύγε.

Άρχισε να κουνιέται και σιγά-σιγά έφυγε.

Αυτό την συγκλόνισε τόσο αποτελεσματικά, ώστε μετενόησε.

Απόσπασμα από το βιβλίο, ο «Στάρετς Ζαχαρίας, Μια οσιακή μορφή της Ρωσίας», έκδοση Ιερού Κοινοβίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Ορμύλια, 2002.