Γέροντας π. Φιλόθεος: Για τον Ιερέα που εξομολογήθηκε στο βοσκόπουλο!

Γέροντας, π. Φιλόθεος Ζερβάκος (1884-1980).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

[Γράφει σε επιστολή του ο Μάρκος Β. Σκαρλάτος από την Νάξο]: Μια άλλη φορά του λέγω [στον Γέροντα π. Φιλόθεο Ζερβάκο]:
– Πάτερ Φιλόθεε, να έρχεσθε κάθε χρόνο να εξομολογούμαστε και να μας κηρύττετε τον λόγο του Θεού.

Και μου απαντά:
– Εγώ είμαι γέρων και θα αποθάνω. Να πηγαίνετε σε άλλους πνευματικούς να εξομολογήσθε. Στην άλλη ζωή θα είμαστε όλοι μαζί.

Του λέγω:
– Εγώ, πάτερ μου, είμαι αμαρτωλός, πώς θα είμαστε μαζί, που εσείς είστε ένας άγιος άνθρωπος!

Και μου απαντά:
– Τώρα Μάρκο δεν μίλησες καλά. Εκεί που ψάλλεις στην εκκλησία δεν λέγεις στο τέλος «Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός…».

Επειδή τον επαίνεσα αμέσως εταπεινώθηκε…

Στην συνέχεια μου είπε ότι στην Κεφαλονιά οι άνθρωποι είναι βλάσφημοι και επειδή βλασφημούν επιτρέπει ο Θεός και δαιμονίζονται.

Ένας άνθρωπος εβλασφήμησε και δαιμονίστηκε. Εφώναξαν ένα Ιερέα να του διαβάση εξορκισμούς για να ελευθερωθή από το δαιμόνιον.

Ήρθε ο Ιερεύς, τον εδιάβασε αλλά το δαιμόνιο δεν έφευγε από τον άνθρωπο, αλλά φανέρωνε τις αμαρτίες του [του ιερέα]. Έκανες αυτό, έκανες εκείνο, δεν φεύγω.

Καλούν δεύτερο ιερέα. Συνέβη το ίδιο.

Έφεραν και τρίτον, αλλά ο κόσμος που παρακολουθούσε, είπαν στον τρίτο ιερέα, ότι αυτό και αυτό γίνεται. «Το μόνον, αν θέλης να ακούσης, να πας πρώτα να εξομολογηθής και μετά να έρθης να διαβάσης τον άνθρωπο».

Άκουσε ο καλός ιερέας και πήγε πρώτα να εξομολογηθή και μετά να έρθη να διαβάση.

Επειδή όμως δεν βρήκε εκεί κοντά πνευματικό, πήγε σε ένα βουνό και εφώναξε ένα βοσκόπουλο, που έβοσκε τα πρόβατα.

– Τι θέλεις πάτερ; ερωτά ο νέος τον ιερέα.
– Θέλω να εξομολογηθώ, του λέει ο ιερεύς.
– Ναι, αλλά εγώ δεν είμαι παπάς, απαντά το βοσκόπουλο.
– Δεν πειράζει, και λέγει ο ιερεύς στο βοσκόπουλο τις αμαρτίες του και φεύγει.

Πριν να φθάση κοντά στον άρρωστο άνθρωπο, φωνάζει το δαιμόνιο:
– Τι τον φέρατε αυτόν εδώ τον παπά, αυτός είναι άγιος άνθρωπος.

Διαβάζει ο ιερεύς τους εξορκισμούς του Μεγάλου Βασιλείου και γίνεται ένας μαύρος καπνός και φεύγει από τον άνθρωπον.

Λοιπόν, μου είπε ο π. Φιλόθεος:
– Και εσείς να εξομολογείσθε πάντα καθαρά και δεν πειράζει πως δεν θα έρχομαι εγώ να σας εξομολογώ. Καλύτερα είναι να εξομολογηθή κάποιος καθαρά, και να κοινωνήση, παρά να πάη να προσκυνήση στους Αγίους Τόπους.

Στην εξομολόγησι ο Γέροντας δεν εμάλωνε τον μετανοούντα, αλλά με πραότητα πάντοτε και καλό τρόπο έφερνε τον αμαρτωλό σε μετάνοια και συναίσθησι, Παραδείγματος χάριν, εάν βλασφημούσε ένας του έλεγε «ευχαριστήθηκες, παιδί μου, τώρα που εβλασφήμησες! και τον έφερνε σε φιλότιμο και μεταμέλεια.

Απόσπασμα από επιστολή του Μάρκου Β. Σκαρλάτου όπως δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/markos_skoylatos_filo8eos_zerbakos.htm