Ο Ελληνικός πολιτισμός, είναι πολιτισμός ψυχής, απευθύνεται στην παγκόσμια ψυχή!

7 Δεκεμβρίου 2021

Φρεντερίκ Μπουασονά (Fred Boissonnas), Ακρόπολη Αθηνών.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=328114

Φύγαμε, όμως, από τον καψερό Ανδρέα. Να Τον ευχαριστούμε τον Κύριο, για όλα όσα κάνει για μας. Για όλα όσα κάνει για μας.

Πήγαν, λοιπόν, οι δυο Απόστολοι, ο Ανδρέας και ο Φίλιππος, με τους Έλληνες στον Χριστό. Κι ο Χριστός είπε, «Ήλθε η ώρα να δοξασθεί ο Υιός του ανθρώπου». Εκεί μείναμε. Και με το Πάθος. Και δεύτερο, όπως εξηγούν οι ερμηνευταί και οι Πατέρες, γιατί υπάρχουν και μερικοί ακραίοι θεολόγοι, λοξοί, που τ’ αποφεύγουν όλα τα εθνικιστικά. Και όμως ο Ιησούς έστειλε τους Αποστόλους εις πάντα τα έθνη.

Δεν μάζεψε όλα τα έθνη στην Ιερουσαλήμ. Όταν πήγαν το 70 όλα τα έθνη στην Ιερουσαλήμ, την ισοπέδωσαν. Έτσι. Εις πάντα τα έθνη! Και κάθε έθνος έχει τον πρώτο του. Και χώρισε τα έθνη, μετά την Πτώση, για να ’ναι ο καθένας ήσυχος στην άκρη του. Όλα αυτά, που κάνουν σήμερα οι Εβραίοι, με την παγκοσμιοποίηση, είναι ό,τι χειρότερο. Μαζεύουν τους ανθρώπους, τους τσουβαλιάζουν στα πλοία, στ’ αμπάρια, τους παν από δω, τους πετάνε από κει. Είχα πάει στον Άγιο Παντελεήμονα χθες και μίλησα, εκεί που γίνονται κάθε τρεις και λίγο τόσα δεινά, και με κοιτάζαν οι καημένοι. «Σας ταλαιπωρούν», λέω, «και σας και μας». «Και μας»! Έτσι.

Εχάρηκε ο Ιησούς, διότι οι διάδοχοι των Εβραίων στη θρησκεία Του θα ήτο οι Έλληνες. Το καταλαβαίνετε αυτό; Θα ήτο οι Έλληνες! Οι Έλληνες! Σ’ αυτούς παράδωκε ο Ιησούς μας την Ορθοδοξία. Όχι, όμως, μόνο σ’ αυτούς.

Κυρίως σ’ αυτούς. Γιατί; Δεν κάνει χατήρια ο Χριστός, επειδή είμαστε ομορφονιοί, επειδή είμαστε ηλίθιοι. Όχι! Έχει τον λόγο Του. Και ξέρει απόλυτα. Κι είναι δίκαιος, μέχρι κεραίας. Γιατί; Γιατί ο Ελληνικός πολιτισμός, που ’ναι πολιτισμός ψυχής, απευθύνεται στην παγκόσμια ψυχή κι έχει οικουμενική διάσταση. Αυτό τον πολιτισμό, τον πολιτισμό ψυχής, που έφθασε στην Αθήνα στα όριά του. Και απέβη κλασικός.

Που σημαίνει καλλιέργησε ο πολιτισμός τον άνθρωπο, τον αρχαίο άνθρωπο, μέχρι εκεί που έπαιρνε. Τα όριά του. Αν τον πήγαινε παραπάνω, θα τον τρέλαινε. Προσέξτε. Υπάρχει κι η τρέλα, παιδιά. Γιατί μερικοί διαβάζουν, διαβάζουν πολύ, νομίζουν ότι θα γίνουν σοφοί, και γίνονται τρελοί μετά. Και τι είναι ο σοφός; Ένας παρ’ ολίγον τρελός.

Λοιπόν. Αν έμενε παρακάτω ο πολιτισμός, θα υστερούσε.

Ε, οι αρχαίοι Έλληνες που «φιλοκαλούσαν μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούσαν άνευ μαλακίας» και παρήγαγαν της τέχνης τα καλλιστεύματα και της διανοίας τα αριστουργήματα, απέβησαν οριακοί. Κι αυτόν ακριβώς τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων, και μάλιστα των Αθηναίων… Οι Αθηναίοι δεν ήταν μισαλλόδοξοι.

Αν κι ήταν εχθρικοί με τους Σπαρτιάτες, όταν έκτισαν τον Παρθενώνα, δεν πήραν τον ιωνικό ρυθμό. Το ξέρετε; Ποιον ρυθμό πήρανε; Τον δωρικό. Των Σπαρτιατών! Ήταν πιο αναγωγικός. Σου λέει «Αυτό είναι καλύτερο από το δικό μας. Ας είναι εχθροί μας, έφτειαξαν κάτι καλύτερο. Το παίρνομε». Να τοι. «Το παίρνομε!» «Το παίρνομε!» τι ωραία είν’ αυτά!

Έτσι αποκορυφώθη ο Ελληνικός πολιτισμός. Είχε φθάσει στις πύλες της Εκκλησίας. Και πήρε, λέει ο άγιος Νεκτάριος στο βιβλίο του «Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι», πήρε ο Χρίστος την Εκκλησία του Δήμου και την έκανε Εκκλησία δική Του. Τι σημαίνει εκκαλέω, εκκαλώ; Εκκαλώ. Καλώ κάποιον να βγει έξω. Τις συνελεύσεις και τις συνεδριάσεις στην Εκκλησία του Δήμου ξέρετε, δεν τις κάνανε μέσα στο ναό. Στο ύπαιθρο. Άμα έχετε δει παλιές Εκκλησίες του Δήμου, είχε χώρο έξω, να μαζεύονται εκεί και να αγορεύουν και να εκλεγούν και να μιλάνε και να μη μαλώνονε και να χαίρονται και να…

Ο,τιδήποτε. Να εορτάζουν, να πανηγυρίζουν. Εκκαλέω, εκκαλώ. Κι ο Χριστός, λοιπόν, ήλθε απ’ τον ουρανό, ες ουρανού, -εκ ουρανού /εξ ουρανού, αφού είναι φωνήεν- λοιπόν. Και μας εκάλεσε, να ’ρθούμε κοντά Του. Να βγούμε απ’ τα κάστρα του εγωισμού. Απ’ την κόλαση του εαυτού μας. Από τη φιλαυτία, προπαντός, που λέει η Φιλοκαλία, είναι το μεγαλύτερο πάθος. Από κει εκπορεύονται όλα τ’ άλλα. Και να μαζευτούμε γύρω Του. Στην Εκκλησία είν’ αυτό, ακριβώς. «Όπου είναι δυο η τρεις συνηγμένοι στο όνομά μου, εκεί ειμί, εν μέσω αυτών».

Ή, όπως λέει ο λαός, «γύρω-γύρω όλοι και στη μέση ο Μανώλης». Ο Εμμανουήλ! ο Ιησούς Χριστός! Έτσι.

Και αφού ο πολιτισμός ο αρχαίος, Ελληνικός πολιτισμός, μόνος αυτός… Και οι άλλοι ήτανε, αλλά ήτανε πιο κάτου, υστερούσαν. Όχι ότι δεν είχαν και οι άλλοι πολιτισμούς, έτσι για να μην είμαστε και τρελοί. Λοιπόν… Αλλά υστερούσαν.

Εδώ έχουμε κορύφωση. Ας φτειάξει Ακρόπολη σήμερα, όποιος είναι μάγκας. Που έχουν όλα τα μέσα και δεν έχουν τα αναχώματα και τους δούλους… Έχουν όλα τα μέσα. Γιατί δεν φτειάχνουν Ακρόπολη; Γιατί δεν φτειάχνουν Αγιά Σοφιά, σας παρακαλώ;

Επεχείρησαν να κάνουν Ακρόπολη. Νομίζετε, δεν επεχείρησαν; Σ’ όλα τα σημεία της γης. Και καλώς. Και στην Αμερική και στην Ευρώπη… Δεν μπόρεσαν! Γιατί; Γιατί η Ακρόπολις είναι σύλληψις του πνεύματος και αποτύπωσις της σύλληψης στην ύλη.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, «Αγιολόγιο», τόμος στ’, των εκδόσεων Ακτή, Λευκωσία 2014.