Η δραματική διάσωση του νέου που ήθελαν να θυσιάσουν οι Σαρακηνοί

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Μας έλεγε κι αυτό για τον αββά Νικόλαο ο αββάς Ιορδάνης, ότι διηγήθηκε ο γέροντας:
Κατά τη βασιλεία του πιστότατου βασιλιά μας Μαυρίκιου, όταν ο Ναμής ο φύλαρχος των Σαρακηνών έκανε τη λεηλασία, καθώς περπατούσα κοντά στον Αννωνά και τον Αιδονά, βλέπω τρεις Σαρακηνούς να έχουν αιχμάλωτο ένα νέο πολύ όμορφο ίσαμε είκοσι χρόνων.

Μόλις λοιπόν με είδε ο νέος, άρχισε να απευθύνεται κλαίγοντας προς εμένα, για να τον πάρω απ ̓ αυτούς.

Εγώ τότε άρχισα να παρακαλώ τους Σαρακηνούς να τον ελευθερώσουν.

Τότε ο ένας από τους Σαρακηνούς μου αποκρίθηκε ελληνικά και μου λέει.
– Δεν τον ελευθερώνουμε.

Κι εγώ τους απάντησα:
– Πάρτε εμένα και ελευθερώστε τον, γιατί δεν αντέχει στην ταλαιπωρία.

Μου λέει κι αυτός:
– Δεν τον ελεύθερώνουμε.
– Μήπως για χρήματα δεν τον ελευθερώνετε; Δώστε μου τον κι εγώ πηγαίνω να ζητιανέψω και σας φέρνω ό,τι θέλετε.

Μου λέει κι αυτός:
– Δεν μπορούμε να σου τον δώσουμε, επειδή υποσχεθήκαμε στον ιερέα μας πως, ό,τι καλό αιχμαλωτίσουμε, θα σου το προσφέρουμε, να το προσαγάγεις θυσία. Λοιπόν πήγαινε εσύ, γιατί θα πετάξουμε το κεφάλι σου στο χώμα [θα σε αποκεφαλίσουμε].

Τότε βάζω εγώ μετάνοια στο Θεό και λέω: «Σωτήρα μας, Κύριε, Θεέ, σώσε το δούλο Σου».

Κι αμέσως οι τρεις Σαρακηνοί δαιμονίστηκαν και γύμνωσαν τα ξίφη τους και κατάκοψαν ο ένας τον άλλο. Και πήρα το νέο στο σπήλαιό μου και δεν θέλησε να φύγει από μένα, αλλ’ έγινε μοναχός.

Και αφού έκανε εφτά χρόνια στην καλογερική, αναπαύτηκε. Καταγόταν δε από την Τύρο.

Από το βιβλίο του Ιωάννου Μόσχου, «Λειμωνάριον», έκδοση Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα, Άγιον Όρος. Εισαγωγικά, μετάφραση, σχόλια, Μοναχού Θεολόγου.