Κυριακή Μετά Τα Φώτα: «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε Χριστόν ενεδύσασθε »

Με τη δεσποτική εορτή των Αγίων Επιφανείων-Θεοφανείων συμπληρώνεται άλλος ένας όμορφος και ανεπανάληπτος λειτουργικός κύκλος του έτους. Η κατακλείδα του αγίου δωδεκαημέρου επισφραγίζεται με «τα Φώτα και τα Ολόφωτα» όπως θα έγραφε και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Μετά από τη βίωση των άρρητων μυστηρίων του σπηλαίου της Βηθλεέμ τα πάντα φωτίζονται, τα πάντα αγιάζονται˙ οι βρύσες, τα ποτάμια, ολόκληρη η κτίση, λόγω της Βάπτισης του Θεανθρώπου Χριστού.

Όντως «Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα» και « Ἰλιγγιᾷ ὁ νοῦς» κάθε πιστού ανθρώπου όταν θεάται τον Κύριο της Δόξης να προσέρχεται για να βαπτιστεί. Ο Ιορδάνης ποταμός ευφραίνεται και αγάλλεται καθότι συναντά και υποδέχεται στα νερά του τον ίδιο το δημιουργό του. Ο Ιησούς Χριστός, η πηγή της ταπεινοφροσύνης, προσέρχεται ωσάν απλός Ισραηλίτης στον Ιορδάνη ποταμό για να δεχτεί το βάπτισμα που προσφέρει ο αγγελιαφόρος του, Ιωάννης ο Πρόδρομος.

Ο Πρόδρομος διά της φωνής και του βαπτίσματος που τελεί, καλεί το λαό να προετοιμαστεί για τον ερχομό του μεγάλου Μεσσία της ανθρωπότητας. Το βάπτισμα δηλαδή του Ιορδάνου ήταν προπαρασκευαστικό για την έλευση του Χριστού. Με το κήρυγμα και το βάπτισμα των πιστών από τον Πρόδρομο, οι πρώτοι καθαρίζονταν και προετοιμάζονταν για τον ερχομό του Μεσσία. Στην πραγματικότητα λοιπόν, ο Ιησούς δεν έχει ανάγκη «των καθαρσίων» του βαπτίσματος του Προδρόμου καθώς είναι αναμάρτητος Θεός. Παρ’ όλη τη θεία του φύση και την τελειότητα, συγκαταβαίνει για ακόμη μία φορά, όπως έκανε με την ταπεινή γέννησή Του στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Η ευσπλαχνία του, καταδέχεται «οικονομικῶς» για χάρη του «Ἀδάμ τοῦ πρωτοπλάστου» να βαπτιστεί. Επειδή ο Αδάμ με την παρακοή του απεμπόλησε την καθαρότητα που του προσέφερε ο δημιουργός του, ο τελευταίος βαπτίζεται σαν άνθρωπος ώστε να μας προικοδοτήσει το Μυστήριο της Καθάρσεως και της Αποκαταστάσεως.

Ο Ιορδάνης γίνεται η βιβλική και ιστορική τεκμηρίωση του μυστηρίου του Βαπτίσματος. Το μέγα αυτό μυστήριο που αποκαθαίρει και λαμπρύνει την οντότητά μας, που από γέροντες της πτώσεως μας καθιστά νέους Χριστοφόρους της Αναστάσεως. Σύμφωνα με τους πατέρες η Βάπτιση μας ξανακαθιστά «ἀναμάρτητους και ἡγιασμένους ὥσπερ Ἀδάμ τὸν πρῶτον» και μετά από αυτήν ο καθένας καλείται με τον τρόπο ζωής του να διατηρήσει την καθαρότητά του.

Η εορτή των Φώτων σχετίζεται άμεσα με το Μυστήριο του Βαπτίσματος. Η Βάπτιση του Χριστού γίνεται το έναυσμα ώστε μετέπειτα οι απόστολοι να «Βαπτίζουν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἰοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Και βέβαια το μυστήριο αυτό δεν αποκαθαίρει και δεν απαλλάσσει τον άνθρωπο από την αμαρτία κατά μαγικό τρόπο. Ούτε καθιστά θεσμικά και μόνο κάποιον χριστιανό. Το Βάπτισμα είναι ζήτημα ζωής και συμπόρευσης με τον Χριστό. Δηλαδή, ο κάθε βαπτισμένος καλείται να ζήσει οντολογικά με αυτόν που ενδύθηκε στο Βάπτισμα. Η απεμπόληση και η απέκδυση της κληρονομιάς του Βαπτίσματος ισοδυναμεί με την απώλεια του ανθρώπου.