«Τρεις αντριωμένοι εβούλησαν» – Πέτρος Ανδρουτσόπουλος

30 Ιανουαρίου 2022

«Τρεις αντρειωμένοι εβούλησαν να βγούν από τον Άδη

Ένας το Μάη θελ’ α βγει κι άλλος τον αλωνάρη

Κι ο Δήμος τ’ Αγιοδημητριού π’ ανοίγουν τα βαγένια

νια κόρη τους αγροίκησε θέλει για να πάει μαζί τους.

Κόρη μ’ βαρούν τ’ ασήμια σου κι αστράφτουν τα σκαρπίνια σου.

Μαργαριταριάς κλωνάρι και θα μας ακούσουν οι άλλοι.

Ν εγώ τ’ ασήμια τα πετώ τα παπούτσια τα χαλάω για τα μάτια π’ αγαπάω».

Καλαματιανό αρκετά διαδεδομένο σε όλα τα χωριά της Πελοποννήσου με δύο μουσικές εκδοχές στο διατονικό γένος. Ο Άδης από το λαό παρουσιάζεται με δύο μορφές πρώτη αυτή του Κάτω Κόσμου του σκοτεινού κι αραχνιασμένου και τη δεύτερη μορφή του προσώπου. Ο λαϊκός ποιητής δείχνει να φοβάται και τις δύο μορφές του Άδου γι’ αυτό και φιλοσοφεί για την αναπόφευκτη ύπαρξή του διατυπώνοντας γνώμες που είναι κράμα από αρχαίες ελληνικές δοξασίες από τη διδασκαλία της εκκλησίας και την ευφάνταστη σκέψη. Ο πόθος του ανθρώπου για τη ζωή με νίκη επί του θανάτου αποτυπώνεται στους μύθους της αρχαίας εποχής όπως όταν ο Ηρακλής κατέβηκε στον Άδη για να φέρει στη ζωή την Άλκηστη.

Ο Ορφέας πάλι με τη μουσική του, αποκοίμισε τον Κέρβερο κι έφερε στον πάνω κόσμο την αγαπημένη του. Οι τρεις αντρειωμένοι έχουν νου και σώμα και η νεαρή κοπέλα φοράει τα στολίδια της. Ο στίχος κόρη μ’ βαρούν τα ασήμια σου κι αστράφτουν τα σκαρπίνια σου και θα μας ακούσουν οι άλλοι, υποδηλώνει τον κίνδυνο να βγουν από τον Άδη. Φοβούνται μη τους ακούσει ο Άδης χωρίς να σημαίνει ότι αδιαφορούν για την ελευθερία των υπολοίπων. Σε αυτό το ποιητικό κείμενο λοιπόν έχουμε μία λεπτομερή περιγραφή του Άδη. Όλα αυτά με την ενσάρκωση του Θεανθρώπου αλλά και με τη χριστιανική διδασκαλία αφομοιώθηκαν από τη λαϊκή σκέψη πιστοποιώντας πως μόνο ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός νίκησε το θάνατο πατώντας τον με το δικό του θάνατο.