Προς χάριν σας λειώνω…

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος. Εικόνα του Γιώργου Κόρδη.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου
Λόγος ΚΒ’

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=333027

Μου έρχεται να θρηνήσω και φθείρω την καρδίαν μου και προς χάριν σας λειώνω, όταν σκέπτωμαι, ότι καίτοι [παρότι] έχομεν τέτοιον Κύριον δωρεοδότην και φιλάνθρωπον, ώστε με μόνον προσόν μας την προς αυτόν πίστιν να μας χαρίζη τόσον μεγάλα πράγματα, τα οποία ευρίσκονται πάνω και από τον νουν μας και από την ακοήν και από την σκέψιν και τα οποία ούτε η καρδία του ανθρώπου ηδυνήθη ποτέ να τα επιθυμήση, εν τούτοις ημείς ωσάν άλογα ζώα προτιμώμεν (αντ᾽ αυτών) μόνον την γην και όσα φύονται απ’ αυτήν χάρις εις την πολλήν αγάπην του Θεού διά να ικανοποιούνται αι ανάγκαι του σώματός μας, ώστε, τρεφόμενοι από αυτά μέσα εις τα όρια του αναγκαίου, και η ψυχή μας να προχωρή ανεμποδίστως προς τα άνω, τρεφομένη δηλαδή και αυτή με την πνευματικήν τροφήν, την παρεχομένην υπό του Αγίου Πνεύματος, αναλόγως με τον βαθμόν της ψυχικής μας καθαρότητος και πνευματικής μας ανόδου.

Διότι αυτός είναι ο πραγματικός άνθρωπος και προς τον σκοπόν αυτόν εδημιουργήθημεν και ήλθομεν εις την ζωήν, ώστε, αφού εδώ δεχθώμεν μικράς εύεργεσίας, διά της ευγνωμοσύνης και της αγάπης μας προς τον Θεόν να απολαύσωμεν εις την άλλην ζωήν εκείνα που είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερα και αιώνια. Αλλ’ αλλοίμονον! Επειδή δεν ενδιαφερόμεθα καθόλου διά τα μέλλοντα αγαθά, δεικνύομεν αχαριστίαν και δι᾽ αυτά που απολαμβάνομεν εδώ και τοιουτοτρόπως γινόμεθα όμοιοι με τους δαίμονας ή και χειρότεροι, εάν πρέπη να είπωμεν την αλήθειαν.

Διά τούτο επιβάλλεται και η τιμωρία μας να είναι τόσον μεγαλυτέρα, όσον περισσότερον ευηργετήθημεν και γνωρίζομεν ότι ο θεός έγινε προς χάριν μας ωσάν ημάς, απηλλαγμένος μόνον της αμαρτίας, διά να μας απαλλάξη από την πλάνην και μας ελευθερώση από την αμαρτίαν.

Αλλά τι κάθομαι και λέγω; Εις όλα αυτά πιστεύομεν πραγματικώς μόνον με τα λόγια, ενώ εις την πράξιν τα αρνούμεθα. Μήπως δεν ακούγεται παντού το όνομα του Χρίστου, και εις τας πόλεις, και εις τα χωρία, και εις τα κοινόβια και εις τα βουνά; Ζήτησε όμως, αν θέλης και ερεύνησε προσεκτικώς, εάν αυτοί τηρούν τας εντολάς του· μετά δυσκολίας πράγματι θα συναντήσης ένα ανάμεσα εις χιλιάδας και δεκάδας χιλιάδων, ο όποιος θα είναι χριστιανός και κατά τα λόγια και κατά τα έργα.

Μήπως δεν μας έχει είπει ο Κύριος και θεός μας διά του αγίου Ευαγγελίου του: «Ο πιστεύσας εις εμέ, τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει και μείζονα τούτων ποιήσει»; Ποιος όμως από ημάς τολμά να είπη: «Εγώ κάνω τα έργα που έκανεν ο Χριστός και πιστεύω ορθώς εις τον Χριστόν»; Δεν βλέπετε, αδελφοί, ότι κινδυνεύομεν να ευρεθώμεν κατά την ημέραν της κρίσεως άπιστοι και να υποστώμεν βαρυτέραν τιμωρίαν από εκείνους που δεν εγνώρισαν καν τον Κύριον;

Διότι εν από τα δύο θα συμβή, ή ημείς θα καταδικασθώμεν ως άπιστοι ή ο Χριστός θα αποδειχθή ψεύστης, το όποιον αποκλείεται, αδελφοί μου, αποκλείεται.

Έγραψα δε αυτά όχι επειδή θέλω να εμποδίσω την αναχώρησιν των επιθυμούντων και να συστήσω ως προτιμοτέραν την παραμονήν εις τον κόσμον, αλλά διά να πληροφορήσω όσους διαβάζουν την παρούσαν διήγησιν, ότι όποιος θέλει να πράξη το αγαθόν έχει την δύναμιν από τον Θεόν να το πράξη οπουδήποτε και αν βρίσκεται. Αντιθέτως μάλιστα θα ηδύνατο το εκτεθέν περιστατικόν να θεωρηθή προτροπή προς την μοναχικήν ζωήν.

Διότι εάν εκείνος, ο όποιος έζη μέσα εις τον κόσμον και τίποτε δεν εσκέφθη ποτέ περί απαρνήσεως του κόσμου ή περί ακτημοσύνης ή υπακοής, τόσον πολύ ηλεήθη, επειδή επίστευσεν από τα βάθη της ψυχής του και επεκαλέσθη τον Θεόν, πόσα περισσότερα αγαθά πρέπει να ελπίζουν ότι θα επιτύχουν εκείνοι, οι οποίοι εγκαταλείπουν όλα όσα σχετίζονται με την κατά κόσμον ζωήν και συγχρόνως όλους (τους συγγενείς) και οι όποιοι ακόμη και αυτάς τας ψυχάς των παραδίδουν εις θάνατον χάριν του θεού, όπως ο ίδιος ο θεός παρήγγειλε;

Διότι εκείνος που ήρχισε να εργάζεται την αρετήν με πίστιν χωρίς δισταγμούς και με διάθεσιν ολόψυχον και αισθανθείς την προκαλουμένην από αυτά ωφέλειαν, αυτός μόνος του θα αντιληφθή ότι το μεγαλύτερον εμπόδιον εις εκείνους οι όποιοι αποφασίζουν να ζήσουν με απόλυτον συνέπειαν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού είναι αι κοσμικαί φροντίδες και η εις τον κόσμον διαβίωσις. Η περίπτωσις του νέου τούτου την oποίαν διηγήθημεν είναι πραγματικά καταπληκτική και παράδοξος και δεν ηκούσαμεν εάν ποτέ συνέβη κάτι ανάλογον εις κάποιον άλλον.

Εάν δε έχη συμβή εις μερικούς ή πρόκειται να συμβή, εάν δεν εγκαταλείψουν συντόμως τον κόσμον, ας γνωρίζουν ότι θα χάσουν ό,τι επέτυχον· διότι και το τελευταίο αυτό το επληροφορήθην καθαρώς από τον ίδιον εκείνον νέον.

Συνεχίζεται

Απόσπασμα από το 22ο λόγο των Κατηχήσεων του αγίου Συμέων του Νέου Θεολόγου σε μετάφραση, σχόλια, Ηλία Τσιάκου, (θεολόγου, νομικού), κείμενο Basile Krivocheine, όπως περιέχεται στον τόμο «Συμεών του Νέου Θεολόγου», 3, της σειράς Άπαντα των Αγίων Πατέρων, των εκδόσεων «Ωφελίμου βιβλίου», Αθήνα 1977.