Οι μελέτες του R.N. Rogers σχετικά με τη ραδιοχρονολόγηση της Σινδόνης του Τορίνο

Οι μελέτες του R.N. Rogers και οι διαφωνίες του για τη διαδικασία δειγματοληψίας της ραδιοχρονολόγησης

Το κεφάλαιο αυτό εστιάζει στη διαφωνία που διατυπώθηκε αναφορικά με την επιλογή της λωρίδας του υφάσματος που χρονολογήθηκε. Υπάρχουν δύο λόγοι που καθιστούν την εν λόγω διαφωνία, έναντι της όλης διαδικασίας ραδιοχρονολόγησης, σοβαρή: (1) υποστηρίχτηκε σθεναρά από τον R.N. Rogers, έναν εξαιρετικό ερευνητή των εργαστηρίων στο Λος Άλαμος των Η.Π.Α., ο οποίος ως σημαντικό μέλος της ομάδας STURP είχε μεγάλη εμπειρία με τη Σινδόνη του Τορίνο. (2) Σε αντίθεση με άλλες απόψεις, η συγκεκριμένη ένσταση δεν εστιάζει στην καθαυτή διαδικασία της ραδιοχρονολόγησης, η οποία ως μέθοδος είναι απολύτως αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα. Η κριτική επικεντρώνεται στην επιλογή του δείγματος που αποσπάστηκε από τη Σινδόνη για τη ραδιοχρονολόγηση.

Φωτογραφία, Πηγή: shroud.com

Η ιστορία ξεκινά με τους M.S. Benford και J.G. Marino οι οποίοι χρησιμοποιώντας δημοσιευμένες φωτογραφίες της ομάδας STURP παρατήρησαν ότι η λωρίδα υφάσματος που αποσπάστηκε για τη ραδιοχρονολόγηση παρουσιάζει διαφορετική τεχνική ύφανσης από ό,τι το μέρος της Σινδόνης όπου εμφανίζεται η ανθρώπινη μορφή, γεγονός που υποδηλώνει πως η λωρίδα αποτελεί μάλλον μεταγενέστερη προσθήκη, δηλαδή μπάλωμα. Εάν το σενάριο είναι σωστό, αυτό σημαίνει ότι η χρονολόγηση της λωρίδας δεν αποκάλυψε την πραγματική ηλικία της Σινδόνης. Το ζευγάρι Marino και Benford δεν ήταν επιστήμονες αλλά ασχολούνταν ερασιτεχνικά με τη Σινδόνη, όπως και πάρα πολλοί άλλοι σε όλο τον κόσμο. Την ανακοίνωση την έκαναν στις 28 Αυγούστου 2000 στο συνέδριο Sindone 2000 που πραγματοποιήθηκε στην Ιταλία¹. Είναι βέβαιο ότι η ανακοίνωση αυτή των μη-ειδικών θα περνούσε απαρατήρητη, όπως και πολλές άλλες παρόμοιες ανακοινώσεις και άρθρα που δεν έχουν δημοσιευθεί σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, αν δεν έβρισκε έναν ισχυρό οπαδό με επιστημονικό κύρος και εμπειρία στη μελέτη της Σινδόνης, τον R.N. Rogers.

Ο Rogers είχε τη δυνατότητα να ελέγξει την πρόταση των Benford και Marino καθώς είχε στη διάθεσή του δείγματα της ομάδας STURP, δηλαδή δείγματα από περιοχές του εικονιζόμενου σώματος όπως επίσης και δείγματα που είχε μελετήσει ο G. Raes. Τα δείγματα του Raes είχαν εξαχθεί από περιοχή της Σινδόνης που συνόρευε με την περιοχή από όπου αποσπάστηκε η λωρίδα για τη χρονολόγηση. Συνεπώς ο Rogers είχε τη δυνατότητα να επιτελέσει μία συγκριτική μελέτη. Πολύ σύντομα μετά την ανακοίνωση των Benford και Marino και συγκεκριμένα το 2001, ο Rogers δημοσίευσε ένα άρθρο υπό τον τίτλο “Supportive comments on the Benford-Marino ’16th century repairs’ hypothesis” με το οποίο παρείχε πλήρη υποστήριξη στο σενάριο που πρότεινε ότι το μέρος από όπου αποσπάστηκε η λωρίδα για τη χρονολόγηση του υφάσματος αντιστοιχούσε σε μεταγενέστερη προσθήκη².

Έκτοτε ο Rogers δημοσίευσε και άλλες εργασίες απευθυνόμενος στο ευρύ κοινό. Βασιζόμενος κυρίως σε παρατηρήσεις που έκανε με το οπτικό μικροσκόπιο υποστήριξε ότι ενώ η περιοχή του σώματος της Σινδόνης είναι ένα κατεξοχήν λινό ύφασμα, τα δείγματα του Raes περιείχαν σημαντική ποσότητα βαμβακιού, υλικό που τα διαφοροποιούσε από το (κατά τον Rogers) αυθεντικό μέρος της Σινδόνης στο οποίο δεν υπάρχει βαμβάκι. Σημειώνεται πάντως ότι άλλοι ερευνητές έχουν αναφέρει ότι γενικά στο ύφασμα της Σινδόνης βρίσκονται σποραδικά διάσπαρτες κάποιες ίνες βαμβακιού. Επιπλέον, με μικροχημικές δοκιμές ο Rogers έδειξε ότι ενώ τα δείγματα του Raes περιείχαν ποσότητα λιγνίνης που μπορούσε να ανιχνευθεί, τα δείγματα από την αυθεντική Σινδόνη δεν περιείχαν ανιχνεύσιμη ποσότητα λιγνίνης. Καθώς η λιγνίνη καταστρέφεται με τον χρόνο, ο Rogers υποστήριξε ότι η αυθεντική Σινδόνη είναι παλαιότερη των δειγμάτων του Raes και κατ’ επέκταση των δειγμάτων που χρονολογήθηκαν. Οι παρατηρήσεις αυτές του Rogers είχαν όμως περιορισμένη αξία καθώς τα δείγματα του Raes, αν και γειτνίαζαν με τη λωρίδα που χρησιμοποιήθηκε για τη χρονολόγηση, δεν προέρχονταν από αυτή καθαυτή την λωρίδα.

Το 2003 ο Rogers παρέλαβε εναπομείναντα δείγματα από την περιβόητη λωρίδα χρονολόγησης και διαπίστωσε ότι οι παρατηρήσεις που διατύπωσε για τα δείγματα του Raes επιβεβαιώνονται και στα δείγματα της λωρίδας. Επιπλέον, ανέφερε ότι σύμφωνα με αποτελέσματα που συνέλεξε με την οπτική μικροσκοπία και τη φασματομετρία μαζών, τα δείγματα του Raes περιείχαν σε μικρές ποσότητες τη βαφή του ριζαριού καθώς επίσης και κόμμι, υλικά τα οποία δεν ανιχνεύονται στα δείγματα της ομάδας STURP που αντιστοιχούν στο αυθεντικό αντικείμενο. Ο Rogers υποστήριξε ότι τα υλικά αυτά χρησιμοποιήθηκαν προκειμένου το μπάλωμα, στο οποίο αντιστοιχούν η περιοχή των δειγμάτων του Raes και η λωρίδα με την οποία έγινε η χρονολόγηση, να μοιάζει οπτικά με το υπόλοιπο αυθεντικό μέρος του υφάσματος. Αυτά τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματά του ο Rogers τα δημοσίευσε στο έγκριτο περιοδικό Thermochimica Acta το 2005³. Το ίδιο έτος ο Rogers νικήθηκε από τον καρκίνο. Πρόλαβε όμως να αφήσει επιστημονικό έργο το οποίο αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας για τη Σινδόνη του Τορίνο.

http:// Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ