Όπου συντελείται η κάθαρση, εκεί επιτυγχάνεται η φανέρωση του ακτίστου φωτός!

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου
Λόγος ΚΒ’

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=332984

Ηκούσατε, αδελφοί μου, πόσα κατορθώνει η πίστις εις τον Θεόν, όταν συνοδεύεται από έργα!

Αντελήφθητε από το παράδειγμα, ότι ούτε η νεότης είναι διά πέταμα ούτε το γήρας είναι ωφέλιμον εάν δεν υπάρχη σύνεσις και φόβος Θεού;

Εμάθατε ότι και αν ακόμη ζώμεν εις το μέσον της πόλεως δεν αποτελεί εμπόδιον να
εφαρμόζωμεν τας εντολάς του Θεού, εάν είμεθα διαρκώς άγρυπνοι και όρθιοι και πως ούτε η ησυχία και η αναχώρησις εκ του κόσμου ωφελούν, εαν είμεθα νωθροί και αδιάφοροι;

Βεβαίως ακούομεν όλοι να γίνεται λόγος περί του Δαυίδ και θαυμάζομεν και λέγομεν ότι ένας ήτο ο Δαυίδ και δεν υπήρξεν άλλος ωσάν αυτόν, και όμως να εδώ έχομεν κάτι ανώτερον και από τον Δαυίδ. Εκείνος βεβαίως έλαβε διαβεβαίωσιν από τον Θεόν περί της αρετής του», και επήρε το προφητικόν χάρισμα και ανεκηρύχθη βασιλεύς και έγινε κοινωνός του Αγίου Πνεύματος και είχε πολλά δείγματα της προς αυτόν αγάπης του Θεού· αφού όμως ημάρτησε και εστερήθη της χάριτος του αγίου Πνεύματος και του αφηρέθη το προφητικόν χάρισμα και απεξενώθη από την στενή του σχέσιν με τον Θεόν, τι το παράδοξον εάν, ενθυμηθείς ποίας δωρεάς εστερήθη εζήτησεν αυτά πάλιν;

Ο νέος αυτός λοιπόν ποτέ δεν εσκέφθη κάτι ανάλογον, αλλ’ ευρίσκετο προσκεκολλημένος εις τα του κόσμου μόνον και ήτο προσηλωμένος εις τα πρόσκαιρα και η σκέψις του ουδέποτε εφαντάσθη κάτι ανώτερον από τα γήινα και -ω των ανεξερευνήτων σχεδίων και αποφάσεών σου Κύριε- όμως μόλις ήκουσε δι᾽ αυτά, αμέσως επίστευσε· και επίστευσε τόσον πολύ, ώστε να παρουσιάση και έργα που αρμόζουν εις την πίστιν διά των οποίων η σκέψις του απέκτησε πτέρυγας και ανήλθεν εις τους ουρανούς και απέσπασε την συμπόνιαν της Μητέρας του Χριστού και με τας παρακλήσεις και την μεσολάβησιν αυτής απεμάκρυνε την θείαν οργήν και κατέθασε μέχρι του εαυτού του την χάριν του αγ. Πνεύματος· αυτή η χάρις τον εβοήθησε να φθάση μέχρι του ουρανού και τον ηξίωσε να ίδη το θείον και άυλον φως, το οποίον όλοι επιθυμούν να ίδουν, αλλά πάρα πολύ ολίγοι το επιτυγχάνουν.

Αυτός ο νέος, ο οποίος ούτε πολλά χρόνια ενήστευσεν, ούτε ποτέ εξηπλώθη κατά γης, ούτε εφόρεσε μάλλινα, δεν εκούρευσε τα μαλλιά του, δεν απεμακρύνθη από τον κόσμον σωματικώς, αλλά μόνον πνευματικώς, και ηγρύπνησε μόνον επ’ ολίγον, ανεδείχθη ανώτερος από τον Λωτ, περί του οποίου τόσα λέγονται εις τα Σόδομα!

Καλύτερον δε να είπω ότι επρόκειτο περί αγγέλου φέροντος σώμα, κατανοητού και ακατανοήτου, ήτο ορατός αλλά δεν ηδύνατο να κρατηθή, εκ πρώτης όψεως ήτο άνθρωπος, αλλ’ έζη και εσκέπτετο ως μη έχων σάρκα· εις όλους εφαίνετο ωσάν να μετείχεν εις όλα, ενώ εις την πραγματικότητα έζη μόνος με μόνον τον παντογνώστην Θεόν. Διά τούτο μετά την δύσιν του ορατού ηλίου κατηύγαζε αυτόν το υπέρκοσμον φως του πνευματικού ηλίου, το οποίον επιστοποίει και εβεβαίωνεν εκ των προτέρων ότι τον αναμένει άλλο φως, που δεν θα λείψη ποτέ.

Και το επόμενον διότι η αγάπη του προς τον ζητούμενον (Χριστόν) μετέφερεν αυτόν έξω
από τον κόσμον και από την φύσιν και από όλα τα πράγματα και ολόκληρον (η χάρις) του αγίου Πνεύματος τον μετέβαλεν εις φως· και επραγματοποιήθησαν αυτά ενώ ούτος εκατοικούσεν εις το μέσον της πόλεως και ενδιεφέρετο διά τα πράγματα του σπιτιού του και εφρόντιζε και διά τους δούλους και διά τους ελευθέρους και έκανεν όλα όσα ταιριάζουν εις την κατά κόσμον ζωήν.

Αλλ’ είναι αρκετά αυτά διά μεν τον νέον ν’ αποτελέσουν έπαινον, εσάς δε να σας παρακινήσουν να τον αγαπήσετε και να τον μιμηθήτε· ή μήπως θέλετε να σας είπω και άλλα μεγαλύτερα, τα οποία πιθανώς ούτε η ακοή σας θα ηδύνατο να βαστάση;

Αλλά τι θα ευρεθή μεγαλύτερον και τελειότερον από αυτό;

Ασφαλώς τίποτε άλλο δεν είναι μεγαλειωδέστερον, καθώς λέγει και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου», λέγει. «Διότι όπου υπάρχει φόβος, εκεί τηρούνται και αι εντολαί. Όπου δε τηρούνται αι εντολαί, εκεί καθαρίζεται και η σαρξ, η οποία ως άλλο σύννεφον κάθεται επί της ψυχής και δεν την αφήνει να ίδη καθαρώς το θείον φως.

Όπου δε συντελείται η κάθαρσις, εκεί επιτυγχάνεται η φανέρωσις του ακτίστου φωτός.

Είναι δε η έλλαμψις η εκπλήρωσις του πόθου εκείνων οι οποίοι επιθυμούν να επιτύχουν τα μεγαλύτερα ή το μεγαλύτερον ή κάτι που είναι επάνω από το μεγάλο» -προφανώς την θέωσιν. Ώστε λέγων αυτά ο ιερός πατήρ κατέστησε φανερόν ότι ο φωτισμός του αγίου Πνεύματος αποτελεί το τέλος και την αρχήν κάθε αρετής· όποιος αποκτήσει αυτόν (τον φωτισμόν) αφ’ ενός μεν έχει φθάσει εις το τέλος όλων των αισθητών πραγμάτων, αφ’ ετέρου δε ευρήκε την αρχήν της γνώσεως των πνευματικών αληθειών.

Αυτά είναι, αδελφοί μου, τα θαυμαστά έργα του Θεού.

Και όταν ακόμη οι άγιοι ζουν απαρατήρητοι και μένουν άγνωστοι, ο Θεός τους φανερώνει, ώστε οι μεν καλοπροαίρετοι να τους ζηλεύουν και παραδειγματίζωνται, οι δε αμετανόητοι αμαρτωλοί να μη εύρουν ουδεμίαν δικαιολογίαν κατά την ημέραν της κρίσεως.

Και όσοι θέλουν να ζουν ανάμεσα εις τους θορύβους του κόσμου, καθώς και εκείνοι οι οποίοι ζουν εις τα κοινόβια και εις τα όρη και εις τα σπήλαια, εάν ζουν σύμφωνα με τας εντολάς του Χριστού, σώζονται και ανταμείβονται από τον Θεόν με μεγάλα καλά διά μόνην την προς αυτόν πίστιν των, ώστε να μη έχουν τίποτε να ισχυρισθούν κατά την ημέραν της κρίσεως όσοι από πνευματικήν νωθρότητα αποτυγχάνουν (εις το έργον της σωτηρίας των). Διότι, αδελφοί μου, είναι απολύτως αληθής εκείνος, ο οποίος υπεσχέθη, ότι θα μας σώζη με μόνην την προς εκείνον πίστι.

Λυπηθήτε, λοιπόν, τους εαυτούς σας και ημάς που σας αγαπώμεν και οι οποίοι πολλάς φοράς προς χάριν σας θρηνούμε και χύνομεν δάκρυα -διότι τέτοιοι μας παραγγέλλει να είμεθα ο ευσπλαγχνικός και ελεήμων Θεός-, και, αφού πιστεύσετε με όλην σας την ψυχήν εις τον Κύριον, εγκαταλείψατε την γην και όλα όσα είναι πρόσκαιρα, ελάτε πλησίον του και ενωθήτε μαζί του, διότι μετ’ ου πολύ και θα παύσουν να υπάρχουν και ο ουρανός και η γη και δεν υπάρχει τίποτε σταθερόν πλην Εκείνου, ούτε τέλος, ούτε δύναμις που θα συγκρατήση τους αμαρτωλούς από την αιωνίαν πτώσιν των.

Διότι ο Θεός δεν χωρεί πουθενά και ουδείς δύναται να τον γνωρίση με τας φυσικάς του δυνάμεις· ποίος, λοιπόν θα είναι ο τόπος, πες μου σε παρακαλώ, όπου θα μεταβούν όσοι απομακρύνονται της βασιλείας του;

Συνέχεια εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=333139

Απόσπασμα από το 22ο λόγο των Κατηχήσεων του αγίου Συμέωνος του Νέου Θεολόγου σε μετάφραση, σχόλια, Ηλία Τσιάκου, (θεολόγου, νομικού), κείμενο Basile Krivocheine, όπως περιέχεται στον τόμο «Συμεών του Νέου Θεολόγου» (3), της σειράς Άπαντα των Αγίων Πατέρων, των εκδόσεων «Ωφελίμου βιβλίου», Αθήνα 1977.