Τρίτη της Τυρινής

«Ἀσμένως λαοί, τήν Νηστείαν ἀσπασώμεθα· ἔφθασε γάρ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἡ ἀρχή· ἀφήσωμεν τῆς σαρκός τήν εὐπάθειαν, αὐξήσωμεν τῆς ψυχῆς τά χαρίσματα, συγκακοπαθήσωμεν ὡς δοῦλοι Χριστοῦ, ἵνα καί συνδοξασθῶμεν ὡς τέκνα Θεοῦ· καί τό Πνεῦμα τό ἅγιον ἐν ἡμῖν οἰκῆσαν, φωτίσῃ τάς ψυχάς ἡμῶν» (Ἰδιόμελον, ἦχος γ΄. Ἀπόστιχα τῶν αἴνων).

(Ας αποδεχθούμε, πιστοί, τη νηστεία με ευχαρίστηση, γιατί έφτασε η αρχή των πνευματικών αγώνων. Ας αφήσουμε την ευπάθεια της σάρκας, ας αυξήσουμε τα χαρίσματα της ψυχής, ας συγκακοπαθήσουμε ως δούλοι Χριστού, προκειμένου να δοξασθούμε μαζί Του ως τέκνα Θεού. Και έτσι το Άγιον Πνεύμα, αφού κατοικήσει μέσα μας, να φωτίσει τις ψυχές μας).

Η Εκκλησία μας και πάλι διά του υμνογράφου της είναι απόλυτα προσγειωμένη στην πραγματικότητα των μελών της. Ενώ οι πιστοί ως μέλη Χριστού έχουμε πάρει διά του μυστηρίων, ιδίως του βαπτίσματος και του χρίσματος, τη δύναμη να μην αμαρτάνουμε, που θα πεί ότι αδιάκοπα πρέπει να πορευόμαστε πάνω στις άγιες εντολές του Χριστού, «αφορώντες εις Αυτόν ως τον της πίστεως αρχηγόν» και κοινωνώντας Τον στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, όμως η ίδια η ζωή αποδεικνύει ότι αυτό σ’ ένα μεγάλο βαθμό δεν υφίσταται. Κι αυτό γιατί τα προβλήματα και η καθημερινότητα απορροφούν τόσο πολύ την ενέργεια του χριστιανού, ώστε χάνει αυτό που πρέπει να είναι η προτεραιότητά του, η σχέση του ακριβώς με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Το «ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην Αυτού», που προέτρεψε ο Κύριος, δυστυχώς αποτελεί «ψιλό γράμμα» για τους πολλούς ή ανέφικτη πραγματικότητα στον κόσμο τούτο που ζούμε. Οπότε η Εκκλησία μας, διαπιστώνοντας τον ελλειμματικό χριστιανισμό μας, μας κρούει τον κώδωνα της αφύπνισης: έφτασε, μας λέει, και πάλι η αρχή των πνευματικών αγώνων με τη νηστεία της Σαρακοστής. Τουλάχιστον τώρα, ας προσανατολιστούμε ορθά, δηλαδή ας ζήσουμε μαζί με τον Χριστό, προκειμένου να λάβουμε τη δόξα που απολαμβάνουν τα τέκνα του Θεού, που σημαίνει να ενεργοποιηθεί μέσα στις καρδιές αλλά και στο σώμα μας ο φωτισμός του αγίου Πνεύματος. Αδιάκοπο εμπόδιο στην προς τα πρόσω πορεία μας είναι η ευπάθεια της σαρκός μας, η οποία πολύ εύκολα προσκλίνει στα φιλήδονα πάθη της, αναζητώντας διαρκώς την άνεσή της και σχηματίζοντας έτσι στην ψυχή ένα παχύ στρώμα πνευματικού «λίπους» που την κάνει αδύνατη να νιώσει την παρουσία της χάρης του Θεού. Η επιλογή συνεπώς της νηστείας, ως περιορισμού των φιλήδονων τάσεων και ορμών της σαρκός, είναι μονόδρομος για τον ευαισθητοποιημένο κάπως χριστιανό, γι’ αυτό και με χαρά κάθε φορά που έρχεται η Σαρακοστή σπεύδει να την ενστερνισθεί και να την αγκαλιάσει.

pgdorbas.blogspot.com