Η Παναγία και ο άγ. Ραφαήλ ζητούν να γιορτάζουν την Λαμπροτρίτη οι Μάρτυρες της Θερμής!

Οι άγιοι Ραφαήλ, Ειρήνη και Νικόλαος. Εικόνα του Φώτη Κόντογλου.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Όνειρο Μαρίας Τσολάκη
Σχετικώς με την Λαμπροτρίτη είδε το εξής όνειρον:
Ονειρεύθηκε μίαν μαυροφόραν γυναίκα μέσα στο σπίτι Βασιλικής Ράλλη, η οποία της είπε: «Γιατί δεν θέλετε να κάνετε λειτουργία στις Καρυές την Λαμπροτρίτη; Είναι η ημέρα που έσφαξαν τους καλογήρους οι Τούρκοι. Την Μεγάλη Παρασκευή τους έπιασαν και τους εβασάνιζαν μέχρι την Λαμπροτρίτη».

Όνειρο της Βασιλικής Ράλλη:
Ακολουθεί το όνειρον της Βασιλικής Ράλλη. Είδε σαν να ευρέθηκε εις το εκκλησίδιον των Καρυών. Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και παρουσιάσθηκε ο Άγιος Ραφαήλ, οπού της είπε: «Δεν ήταν ανόητοι οι παλαιοί Θερμιώτες που επανηγύριζαν εδώ την Λαμπροτρίτην. Είναι η μέρα που μας έσφαξαν οι Τούρκοι και έκαψαν το Μοναστήρι μας. Ήταν 9 Απριλίου η ημερομηνία του θανάτου μας. Πες εις τον ιερέα και τους επιτρόπους, ότι αυτή την ημέρα θέλομε Λειτουργία και κόλλυβα. Όταν μας εθανάτωσαν οι Τούρκοι, ανέβηκαν οι Χριστιανοί και μας έθαψαν κρυφά. Εμένα ως ηγούμενον με έθαψαν μέσα εις την εκκλησίαν, και τον διάκονον Νικόλαον εις το αριστερόν προαύλιον». […]

Όνειρο της Μυρσίνης Δουργκούνα:
Το όνειρον της Βασιλικής Ράλλη, διά την ημερομηνία του μαρτυρίου των Αγίων, έρχεται να συμπληρώσει ένα όνειρον της Μυρσίνης Δουργκούνα.

Την Λαμπροδευτέρα την νύκτα εις τον ύπνον επάνω τους οι αδελφές Δουργκούνα με την μητέρα τους, ήκουσαν ένα βογγητό σαν μούγκρισμα έξω από την πόρτα τους, ως να εσκότωναν άνθρωπον.

Ξύπνησαν τρομαγμένες και άνοιξαν το παράθυρο για να ιδούν τι συμβαίνει. Δεν είδαν όμως τίποτα. Σιγή και γαλήνη απόλυτη επικρατούσε στο δρόμο. Εκοίταξαν το ρολόγι και ήταν 12 παρά τέταρτο η ώρα. Μη μπορώντας να εξηγήσουν αυτό που τους συνέβη επλάγιασαν πάλι και κοιμήθηκαν.

Τότε η Μυρσίνη είδε ένα φοβερό όνειρο. Σαν να γινόταν μεγάλη φασαρία στο χωριό και έτρεχε ο κόσμος.

Η Μυρσίνη ρώτησε τι συμβαίνει, και της είπαν: «Στις Καρυές έσφαξαν τον Γιώργο και κλαίγει η Παναγία».

Άρχισε τότε και εκείνη μαζί με τον κόσμο να τρέχει, και έφτασε στις Καρυές. Στο προαύλιον τότε είδε καθισμένη την Παναγία, μαυροντυμένη και με το πρόσωπον γεμάτο δάκρυα. Στο πλάι της καθόταν ένα ξανθόμαλλο κοριτσάκι, ως δώδεκα χρονών, και σιγόκλαιγε κ’ εκείνο.

Η Μυρσίνη έπεσε γονατιστή μπροστά της και ερώτησε: «Παναγία μου, γιατί κλαις»;

Η Παναγία αποκρίθηκε: «Πάντα, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, κλαίγω για την θυσίαν του καλογήρου. Γεώργιο τον έλεγαν πρώτα και όταν εχειροτονήθη, έλαβε το όνομα Ραφαήλ. Στις δώδεκα παρά τέταρτο την νύχτα της Λαμπροδευτέρας τον έσφαξαν οι Τούρκοι και την Λαμπροτρίτην τον έθαψαν οι Χριστιανοί. Τούτο το κοριτσάκι [η αγία Ειρήνη] που βλέπεις είναι του προεστού του χωριού, που το έκαψαν ζωντανό οι Τούρκοι. Τα οστά που βρήκατε εις το πιθάρι είναι δικά του».

Ξαφνικά ακούσθηκε ψαλμωδία, και έσταζε αίμα από τον ουρανόν. Γύρισε η Μυρσίνη και είδε δώδεκα παλληκάρια χρυσοντυμένα, που εσήκωναν ένα φέρετρον. Το εκατέβασαν σιγά σιγά εις το προαύλιον της εκκλησίας, και μέσα τότε η Μυρσίνη είδε τα ιερά λείψανα του Αγίου Ραφαήλ.

Τότε ο ένας από τους νέους της είπε: «Βλέπεις την δόξα που του κάνομε; Αιώνες τον δοξάζομε. Τέτοια δόξα θα του κάνετε και σεις. Θα τον γυρίζετε με καμπάνες και λάβαρα. Πολλούς αρρώστους και δαιμονισμένους θα γιατρεύει».

Αληθινά, ενύπνια σαν αυτά δεν είναι όνειρα αλλά μυστήρια, όπως είπε ο Άγιος Ραφαήλ. Η Μυρσίνη θα μπορούσε να κραυγάσει μαζί με τον Ναβουχοδονόσορα: «Ενυπνιάσθην και εξέστη το πνεύμα μου»!

Από το βιβλίο του Φώτη Κόντογλου, «Σημείον μέγα, Τα θαύματα των Αγίων της Θερμής Ραφαήλ, Νικολάου, Ειρήνης» των εκδόσεων Παπαδημητρίου.