Υποδοχή Ιεράς Εικόνας της Παναγίας «Σουμελά» στον Ακροπόταμο Θεσσαλονίκης

21 Μαΐου 2022

 Την Πέμπτη 19 Μαΐου 2022, ημέρα μνήμης της πολυθρήνητης Γενοκτονίας των Ποντίων αδελφών μας, η Ενορία Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Ακροποτάμου Θεσσαλονίκης, της Ιεράς Μητροπόλεως Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου και του Δήμου Χαλκηδόνος, χθες το απόγευμα, στις 6:45, έζησε με απερίγραπτη συγκίνηση την έλευση και υποδοχή εξαίσιου βυζαντινού αντίγραφου της Εικόνας της Παναγίας «Σουμελά».

Η πάνδημη και αθρόα υποδοχή πραγματοποιήθηκε στην κεντρική πλατεία του Ακροπόταμου, μιας ακραιφνούς ποντιακής Κοινότητας που βρίσκεται στις εκβολές του Αξιού Ποταμού, μεταξύ των ορίων των Νομών Θεσσαλονίκης και Κιλκίς. Μέσα στον υπέροχο ανοιξιάτικο καιρό η εμφάνιση της Παναγίας «Σουμελά», με το ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι της, βασταζόμενη με κάθε ευλάβεια και ιερή υπερηφάνεια στους ώμους ευέλπιδων νέων με ποντιακές φορεσιές, έμοιαζε σαν τη δροσοβόλα αύρα του γλυκού Παραδείσου που ήρθε για να κατακλύσει τις καρδιές των ευσεβών Ακροποταμινών. Ο πιστός λαός υποδέχτηκε την πάνσεπτη Εικόνα της Παναγίας «Σουμελά» με θρησκευτική έξαρση, με ιερό παλμό προσευχής και με καρδιές γεμάτες κατάνυξη και δέος. Πλήθος κόσμου ακολούθησε τη λιτάνευση της Εικόνας προς τον ιερό Ναό, ραίνοντας το πέρασμά της με ευωδιαστά λουλούδια και φρεσκόκοπες δάφνες.

Στον εόρτιο Εσπερινό παρέστη, ως προεξάρχων και μυσταγωγός, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου κ.κ. Δημήτριος, πλαισιωμένος από δεκάδα ευλαβών Ιερέων των Ενοριών της περιοχής (Γέφυρας, Καστανά, Προχώματος, Ευρωπού, Πενταλόφου κ.α.), μεταξύ των οποίων και οι σεπτοί πατέρες: Αρχιμ. Βαρνάβας Γιάγκου (Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Θεοδώρας Θεσσαλονίκης και Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Παναγίας Λαοδηγήτριας Θεσσαλονίκης), ο Αρχιμ. Βησσαρίων Βάσσου (Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, Γρίβας Γουμένισσας), ο Αρχιμ. Θεόκλητος Κόκκινος (από τη Διοίκηση της Μητροπόλεως). Οι ωδές και τα άσματα αποδόθηκαν με τέλεια πνευματική συναίσθηση και αξιωσύνη από τον κ.Δημήτριο Μανούση (Καθηγητή της Βυζαντινής Σχολής της Μητροπόλεως Κατερίνης και Πρωτοψάλτη της Παναγίας Λαοδηγήτριας Θεσσαλονίκης) μαζί με μια εξαίρετη δυάδα μαθητών του. Στον Εσπερινό οι καρδιές των προσερχομένων πιστών γεύθηκαν το πνευματικό ξεδίψασμα από τον κηρυγματικό λόγο του σεπτού Ποιμενάρχου, που ήταν γεμάτος έμπνευση και σοφία Πνεύματος. Μετά την Αρτοκλασία με τους μεγαλόπλαστους μυρωδάτους άρτους, ακολούθησε η επευλόγηση των Κολλύβων για την ανάπαυση των γνωστών και αγνώστων θυμάτων της πολύκλαυστης Γενοκτονίας των Ποντίων, ενώ την εσπερινή ακολουθία κατέκλεισε ο σύντομος και μεστός λόγος του αξιότιμου Δημάρχου Δήμου Χαλκηδόνος, κ.Σταύρου Αναγνωστόπουλου. Το «πρόσημο» στα κεράσματα ήταν η ελιά αλλά και το ρακί σε μικρό φυαλίδιο, σύμβολο ανταμώματος, παρηγοριάς και αδελφοσύνης. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ιστόρηση του βυζαντινού αντίγραφου της Παναγίας «Σουμελά» έγινε με τη γενναιόδωρη δωρεά των ευσεβέστατων: (1) κ.Δημήτρη Δημητριάδη (Θεσσαλονικέως εργολάβου επισκευών οικιών από την Νέα Υόρκη) και (2) της οικογένειας της κ.Παρασκευής Κεσαπίδου και των δύο παιδιών της (Ελένης και Δημητρίου) εις μνήμην των προσφάτως κεκοιμημένων παιδιών της και αδελφών τους, της Σεβαστής και Ευθυμίας Κεσαπίδου.

Σε αυτήν την Εικόνα της Παναγίας «Σουμελά» ολόκληρος ο Ποντιακός Ελληνισμός εναπόθεσε τις προσευχές του, τις ελπίδες του, τις προσδοκίες του, το πόνο και το δάκρυ του μαρτυρίου του, τον διωγμό και την προσφυγιά του. Μα, «η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο». Αλλά, γιατί (να) ανθεί η Ρωμανία (το υπερκόσμιο και υπεριστορικό θαύμα της Ελληνοορθοδοξίας) και πώς γίνεται να «φέρνει κι άλλο», ενώ η ίδια «περνά» ήσυχα και αναπόφευκτα μέσα στο διάβα του χρόνου; Γιατί η χιλιομαρτυρική Ρωμανία, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δεν έπαψε ποτέ να είναι Παναγιοσκέπαστη και Θεοτοκοφρούρητη. Τούτο το άνθισμά μας, λοιπόν, δεν οφείλεται στις δικές μας δυνάμεις, δεν είναι από τη δική μας αξιοσύνη. Τούτο το άνθισμα είναι μονάχα το θαύμα του Θεού εντός μας, τούτο το άνθισμα της Ρωμανίας αντάμα με το μαρτύριο των ορθόδοξων καρδιών μας, που ενίοτε μας επιφυλάσσει ή μας προκαλεί ο κόσμος και η Ιστορία, ή και παραχωρεί –άγνωστο γιατί– ο Θεός, τυγχάνει πηγή πολλαπλής δυνάμεως και ακατάλυτης εμπνεύσεως για την εσχατιά μας. Παρά το αγιάτρευτο άλγος της εθνικής μας συνείδησης, υποδεχόμαστε με την καρδιά μας την Δέσποινα του κόσμου, την Υπέρμαχο Στρατηγό, την Παντοβασίλισσα Μαριάμ, την θεοδόξαστη Παναγία, τη γλυκυτάτη Μανούλα μας. Γιατί; Για να αναζωπυρωθεί η πίστη, για να συνεχιστεί η προσευχή, για να υψώνεται το κέρας των Ορθοδόξων, μάλιστα δε, σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, για να διατρανώνεται η νίκη του θανάτου σε όλους όσοι πιστεύουν, με την καρδιά και με τη ζωή τους, στον Αναστάντα Χριστό, τον Υιό της Αειπαρθένου. Και έτσι ο θρήνος από τη μνήμη του σκοτωμού των ποντίων αδελφών μας, μυστικά, δίνει τη θέση του στη χαρά, στη μεταρσίωση, στην ελπίδα και την παρηγοριά του αγιόλεκτου Παραδείσου, στην αφθαρσία της θείας ζωής.

Χριστός Ανέστη!

Και με την Παναγία «Σουμελά»:

Αληθώς και παναληθώς Ανέστη!

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στην φωτοθήκη της Πεμπτουσίας