Άγιος Βησσαρίων Αγαθωνίτης και αγαθονίκης!

15 Ιουνίου 2022

Άγιος Βησσαρίων Αγαθωνίτης (1908-1991).

Τι ευλογία, τι μαρτυρία αγιότητας και πνευματικής χάριτος για τα μέλη της Εκκλησίας ο αγαθονίκης νέος άγιος μας Βησσαρίων Αγαθωνίτης (1908-1991)!

Τι νέο λαμπρό, όμορφο στολίδι, κόσμημα ήλθε να κοσμήσει τον αμπελώνα της Εκκλησία μας!

Πρόκειται για μια αναπάντεχη(;) -έκτακτη σίγουρα- φανέρωση και αποκάλυψη της δόξας τους Θεού!

Οι φετινές γιορτές της Πεντηκοστής και του Αγίου Πνεύματος εκόμισαν στη ζωή μας αναστάσιμο μήνυμα!

Κάθε νέα αγιοκατάταξη αποτελεί προανάκρουσμα Ανάστασης!

Κάτι, βεβαίως, που προϋποθέτει και ένα πλήρες στάδιο οδυνών, παρατεταμένης σαρακοστής και Μεγάλης Εβδομάδας γι’ αυτόν τον πλήρη καρπό, το γνήσιο τέκνο της Ανάστασης!

Και εν προκειμένω τον νέο άγιο μας! Βησσαρίωνα Αγαθωνίτη και αγαθονίκη!

Μία μέρα μετά την γιορτή του Αγίου Πνεύματος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος και η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, «κύρωσε» με μεγάλη αγιοπνευματική ευαισθησία την πεποίθηση της Εκκλησίας περί της αγιότητας του αγαθού εργάτη του αμπελώνα της αγίου Βησσαρίωνος Αγαθωνίτη.

Ενός φιλότιμου εργάτη που δεν έμενε στα στενά ιερατικά καθήκοντα του εκκλησιαστικού αμπελώνα, αλλά πρότεινε στους ξεριζωμένους Καππαδόκες του χωριού Καππαδοκικό να φυτέψουν πραγματικούς αμπελώνες. Και αυτοί, παρ’ όλη την αρχική τους επιφυλακτικότητά, όταν έλαβαν τους καρπούς των κλημάτων ένιωσαν πολλαπλά ευεργετημένοι από τον άνθρωπο αυτό.

Γιατί εκτός από την πνευματική και υλική τους αποκατάσταση τους έδεσε πλέον και με τον τόπο με τον οποίο ακόμη δεν είχα ακόμη δεθεί. Είναι γνωστό πως οι ντόπιοι σε πολλές περιπτώσεις δεν τους υποδέχτηκαν όπως θα έπρεπε!

 

Από χθες ένας νέος άγιος βρίσκεται ανάμεσά μας επίσημα! Σε κάθε αγιοκατάταξη, έχουμε μπροστά μας και ανάμεσά μας έναν ξεχωριστό και διαφορετικό χαρακτήρα, ένα άγιο πρόσωπο με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Ακόμη περισσότερο όταν ο άγιος Βησσαρίωνας ο Αγαθωνίτης και αγαθονίκης του οποίου ο στίβος της δικής του πνευματικής πάλης δεν ήταν, κυρίως, κάποιο μοναστήρι, ένα κελλί, ή πλάι σε κάποιον γέροντα, με τα ασκητικά του παλαίσματα να αποτελούν τον κύριο βίο και την πολιτεία του.

Πρόκειται για μια διαφορετική περίπτωση, αφού τα πολλά παλαίσματα του δόθηκαν πλάι και μέσα στον κόσμο!

Μοιάζει να έχει αναλωθεί στο εν τω κόσμω εκκλησιαστικό και κοινωνικό έργο. Και αυτό να τον έχει σημαδέψει. Χωρίς, βεβαίως, να μην έχει γευτεί την ησυχαστική και μοναστική ζωή.  Και αυτό το έζησε!

Η μεγάλη του προσφορά, όμως, στον κόσμο ήταν ιδιαίτερα πλούσια, αλλά και ευρηματική και με… συνωμοτικό χαρακτήρα ενίοτε, με ομάδες και ανθρώπους που πρόσφεραν μυστικά και αθόρυβα τη βοήθεια που παρείχε ο αρχηγός της συνωμοτικής αυτής ομάδας. Δηλαδή, ο ίδιος ο άγιος Βησσαρίων.

Όσο για την συνωμοτική διάρθρωση στηριζόταν στο εξής: Η πόλη χωριζόταν σε τομείς στους οποίους εντοπίζονταν οι έχοντες ανάγκη. Σε κάθε τομέα αντιστοιχούσε ένας υπεύθυνος τομεάρχης, αλλά οι τομεάρχες δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους! (Αντίστοιχες μεθόδους έχουν συνωμοτικές οργανώσεις).

Και έτσι ο γενικός αρχηγός μπορούσε να κρύβεται από τα μάτια της σύναξης των πολλών τομεαρχών και ουσιαστικά να μην φανερώνεται το μέγεθος της ευρύτερης φιλανθρωπικής προσφοράς που ανέπτυσσε ο άγιος!

Κάτι, όμως, που δεν κρυβόταν από τον ίδιο τον Θεό, και έτσι λάβαινε ο ίδιος πολλαπλάσιο ουράνιο μισθό! Μισθούς και ένσημα!

Άγιος Βησσαρίων Αγαθωνίτης.

Στο άκουσμα μιας νέας αγίας μορφής αρχίζουμε να ψηλαφούμε τη βιοτή της, αφ’ ενός για να «διαπιστώσουμε» προσωπικά την αγιότητά της και να αναφωνήσουμε το «άξιος», δηλαδή το «άγιος», και αφ’ ετέρου για να απολαύσουμε την χάρη που πράγματι νιώθουμε να ξεχύνεται όταν διαβάζουμε τη διήγηση της αγίας ζωής του!

Τα συναξάρια των αγίων μπορούν να ανακαινίσουν τις ψυχές μας και να δώσουν στην όλη ύπαρξη μας, στο σώμα και την ψυχή, τη βεβαιότητα της καθολικής επικράτησης στη ζωή μας της Ανάστασης! Και τότε αρχίζει ένα μεγάλο πανηγύρι στη μέσα ύπαρξη!

Άλλωστε, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος δεν αποτελούν ένα δύσκολο και ακατανόητο μέρος διδακτικού μαθήματος, αλλά τη ζωή και το βίωμα των αγαθών παιδιών της Εκκλησίας. Των αγαθονικών!

Πρόκειται για χαριτωμένες θείες αύρες που αναγεννούν τον άνθρωπο και από χοϊκό τον μετατρέπουν κατά χάριν Θεό! Άγιο! Φίλο του Θεού, Πατέρα και Γέροντα των συνανθρώπων τους! Θα έλεγα και «επιστάτη» των ανθρώπων για την καθοδήγηση της δικής τους σωτηρίας! Γιατί όχι και για τη βίωση και την απόλαυση των αναστάσιμων βιωμάτων που θα πρέπει να είναι ουσιαστικά ο στόχος!

Και τότε όλα τα σημεία τοις πιστεύσασι, των αγίων, είναι δυνατά και ολοφάνερα μπροστά μας και ψηλαφητά και μπορούμε να κατανοήσουμε, τουλάχιστον, τη βιοτή και τα βιώματα των αγίων μας!

Άλλωστε το φανέρωμα των ενεργειών της Πεντηκοστής και του Αγίου Πνεύματος είναι διαχρονικό και έχει δυναμικό χαρακτήρα!

Ακόμη και σε ανθρώπους που δεν τους πιάνει το μάτι μας! Ή ιδιαίτερα σ’ αυτούς!
«…τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεὸς ίνα τους σοφούς καταισχύνῃ, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνῃ τα ισχυρά, και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήσῃ».

 

Ο Αγαθωνίτης και αγαθονίκης Ιερομόναχος Βησσαρίων αγωνίστηκε μέσα σε πολύ δύσκολους καιρούς και τον ταραγμένο ελληνικό 20ό αιώνα, αλλά μόνο το αγαθό είχε μέσα στο νουν και την καρδιά του και αυτό πρόσφερε στους συνανθρώπους του.

Ίσως, οι ευχαριστίες και οι ευχές όλων των πολλαπλώς ευεργετηθέντων από αυτόν και η πλήρης ευαρέσκεια του Θεού «έκτισαν» την ορατή και ψηλαφητή αγία αφθαρσία του σκηνώματός του.

Έτσι το πλήρωμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας πληρούται σήμερα αναστάσιμης αίγλης, πανηγυρίζει και χαίρει!

Και το «Χριστός Ανέστη» δεν μοιάζει παράκαιρο, γιατί μόνον έτσι μπορεί να επαναδηλωθεί ότι ο άνθρωπος μπορεί να θεωθεί εις βάρος της λαμπρής κυριαρχίας του θανάτου που μας κατακλύζει.

Η εμπειρία της αγιότητας μας, ακόμη και αν είναι εν πολλοίς  ξένη για μας, μπορούμε, ίσως, να την ψηλαφήσουμε, να τη βιώσουμε έμμεσα και διά μέσου των αγίων. Και εν προκειμένω μέσω της πνευματικής κατάστασης, της αγιότητας του αγίου Βησσαρίωνα Αγαθωνίτη!

 

Τον μεγάλο αυτό Ιερομόναχο και, πλέον, Άγιο τον γνωρίσαμε μετά την ανακομιδή του αγίου σκηνώματος του που βρέθηκε ακέραιο, «άφθαρτο, αδιάλυτο και ευωδιάζον»!

Τι κάλλος, τι ομορφιά, τι απροσδόκητη συνάντηση ανθρώπου και Θεού!

Το άφθαρτο σκήνωμα του αγίου Βησσαρίωνα Αγαθωνίτη.

Αλλά το άγιο σκήνωμα δεν ήταν μόνο ακέραιο, αλλά και ζωντανό, αφού και «διάλογο» άνοιξε με διαπρεπή ιατροδικαστή ο οποίος κλήθηκε να εξετάσει την αγία σορό. Και αυτός δεν αρκέστηκε να κάνει εξέταση μόνον δια του βλέμματος, αλλά ψαχούλευσε το άγιο σκήνωμα και έπιανε τα άγια μέλη, τα ανασήκωνε· ενώ οι Πατέρες της Μονής φοβήθηκαν πως θα το διαμελίσει.

Ο άγιος, πάντως, είχε τον τελευταίο λόγο, αφού δεν άφησε τον ιατροδικαστή Γιαμαρέλο να πάρει από το χέρι του το μικρό ιερό ευαγγέλιο με το οποίο ετάφη και το κρατούσε σφικτά. Μόνο όταν ο ιατροδικαστής μίλησε στον άγιο και του είπε πως θα του το επιστρέψει, χαλάρωσε τα δάκτυλά του, και έτσι κατάφερε και το πήρε. Στη συνέχεια, μάλιστα, όταν του επέστρεψε το ευαγγέλιο το κράτησε πάλιν σφικτά!

Ήταν, άλλωστε, η βίωση του ευαγγελικού λόγου η οποία τον κρατούσε ακόμη εύρωστο και για πάντα αειθαλή και ζώντα, αφού ο λόγος αυτός διαπέρασε το είναι του, του εξαγίασε τον νουν, την ψυχή και την καρδία, αλλά και όλα τα μέλη του σώματός του!

Μοιάζει στο άγιο άφθαρτο σκήνωμα του αγίου μας να αναπαύεται η χάρις του Θεού και να πιστοποιείται και να προαναγγέλλεται μέσα από την αφθαρσία η κοινή ανάσταση!

Ναι, ο αγαθός άγιος Βησσαρίωνας Αγαθωνίτης δεν ήταν του… χεριού κανενός, γιατί ο ίδιος χάρης στην ταπείνωση και την αγάπη του, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, δεν ήταν πλέον ένας απλός άνθρωπος, αλλά κατά χάριν Θεός.

«Έκτισε» την αγιότητά του, μέσα στην Ιερά Μονή Αγάθωνος όπου βρισκόταν τα τελευταία χρόνια της ζωής του, αλλά και μέσα στον κόσμο τον οποίο διακόνησε μέσα σε πολύ δύσκολες περιστάσεις! Εν μέσω πολέμου, της απάνθρωπης ή και κτηνώδους γερμανικής κατοχής, του σκληρού εμφυλίου πολέμου, της προσπάθειας των ξεριζωμένων Μικρασιατών να ριζώσουν, μέσα στην ευρύτερη φτώχεια, με ανθρώπους εμπερίστατους, απελπισμένους, σε πλήθος δοκιμασιών!

Ο άγιος ήταν εκεί και ανάμεσά τους. Ακόμη και ως προεξάρχον και πρεσβευτής τους, απέναντι σε εξουσίες που ήθελαν μόνον την καταστροφή τους. Ο αγαθός Ιερομόναχος έμπαινε ανάμεσα στα όπλα για να σώσει τα πλάσματα του Θεού, όπως για παράδειγμα όταν συνέλαβαν αρκετό κόσμο για να τους εκτελέσουν οι Γερμανοί. Και ο Γέροντας όταν απέτυχαν οι προσπάθειες του Μητροπολίτη Λαρίσης αγρύπνησε προσευχόμενος και την άλλη μέρα παρουσιάστηκε ο ίδιος στον διοικητή των Γερμανών.

Και πράγματι τα κατάφερε!

Αμέσως μετά, όμως, τον συνέλαβαν οι αντάρτες οι οποίοι ήθελαν να τον εκτελέσουν! Αυτήν την φορά τον έσωσε από τις έωλες κατηγορίες που προσήψαν εναντίον του ο διοικητής των ανταρτών! «Θέλω ντοκουμέντα» τους είπε, «αυτός έσωσε τους ανθρώπους από τους Γερμανούς»! Και έτσι τον απελευθέρωσαν!

Ο άγιος Βησσαρίων, μέσα σε «άθλια χωριουδάκια και ασυνάρτητη επαρχία», όπως λέει ο τραγουδοποιός, ξεχασμένα και παρατημένα από το κέντρο, ήταν ο ίδιος φως, στύλος και εδραίωμα της Εκκλησίας και του τόπου!

Μάλλον, όμως, δεν ξέρουμε και ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ το σύνολο της αγίας πορείας και δράσης του μέσα στον κόσμο, αλλά και στην Ιερά Μονή, όπως συμβαίνει συνήθως με όλους τους αγίους της εκκλησίας μας. Ξέρουν να δρουν πάντα μυστικά.

Πρόκειται για μια άλλη Μυστική θεολογία!

Την εν Χριστώ μυστική φιλάνθρωπη δράση και προσφορά!

Τα χαρίσματα είναι ποικίλα και σημασία έχει να ευαρεστήσεις τον Θεό και να καταστείς αγαθονίκης!

Και ο άγιος Βησσαρίων Αγαθωνίτης και αγαθονίκης επείγεται να προσφέρει και πάλιν την πλήρη πίστη και πάσαν αγαθότητα που προέρχεται από αυτήν!

Τον ευχαριστούμε πολύ!

Εν μέσω ποικίλων θλίψεων, δοκιμασιών και απειλών ήλθε για να μας στηρίξει και να μας ψυχαγωγήσει στην πίστη, την αγάπη και την ελπίδα

Να έχουμε την ευχή και την ευλογία του!

Ο τόπος και η οικουμένη!

Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά!