ΑΝΑΛΗΨΗ. Ο θριαμβευτικός αποχαιρετισμός

ΣΚΟΠΟΣ

Η ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ ΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ, Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΥΤΡΩΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ Η ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΙΟ ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.

 

ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ

• Η ΑΝΑΛΗΨΗ, ΕΝΑΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
• ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ, Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ ΞΑΝΑΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ.
• ΑΝΑΛΗΨΗ, ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Αγαπημένε μου κατηχητή,

Αγαπημένη μου κατηχήτρια,

Είναι μεγάλη η δογματική σημασία τα Αναλήψεως του Κυρίου. Αποτελεί γεγονός που εντάσσεται στην θριαμβευτική Του νίκη επί του θανάτου. Να σου θυμίσω, πως αποτελεί στοιχείο που περιλαμβάνεται στο Σύμβολο της Πίστεως («…και ανελθόντα εις τους ουρανούς, και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός…»).

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΙ

Όντως, πρόκειται για αποχωρισμό. Για του Μαθητές, δεν είναι η πρώτη φορά! Τον έχουν βιώσει κατ΄ αρχήν, την ώρα της σύλληψης του Χριστού στο όρος των Ελαιών. Βίαιος αποχωρισμός, σκληρός, την ώρα που η κουστωδία, μετά το φίλημα του Ιούδα, τον σύρει δέσμιο για να δικαστεί. Την συνέχεια, ναι μεν την παρακολουθούν οι μαθητές από μακριά, δεν παύει όμως να διατηρούν μια επαφή μαζί Του, μέχρι τον δεύτερο, σκληρότερο αποχωρισμό, την ώρα του «τετέλεσται». Εκεί, τα πράγματα είναι πιο επώδυνα. Ο χωρισμός μοιάζει οριστικός. Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Όχι μόνον γίνεται με έναν αποκρουστικό τρόπο, γεμάτο χλευασμό και αίμα, αλλά αποτελεί για του αποτελεί για κείνους μια απόλυτη διάψευση κάθε ελπίδας. Το βιώνουν ως ματαίωση, ως πλήρη απομυθοποίηση, ως την αποκάλυψη μιας μεγάλης ουτοπίας.

Ο σημερινός αποχωρισμός όμως έχει έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα. Πρόκειται για αποχώρηση θριαμβευτική, με αποδεδειγμένη την δύναμη του Κυρίου. Συγχρόνως είναι μια αποχώρηση γεμάτη ελπίδες, γεμάτη προοπτικές. Οι Μαθητές, ούτε φοβούνται πια, ούτε αμφιβάλλουν. Επίσαράντα ημέρες συναναστρέφονται τον αναστημένο διδάσκαλο. Τον είδαν να διέρχεται αλώβητος από τα στενά του θανάτου. Είδαν με τα μάτια τους την επαλήθευση των υποσχέσεών Του.Δεν έχουν κανένα λόγο λοιπόν να αμφιβάλλουν, πως οι επαγγελίες τους θα επαληθευτούν κατά γράμμα.

Τι ατμόσφαιρα όμως επικρατεί και με τι προοπτικές Τον αποχωρίζονται κατά την ώρα εκείνη;

Ποιος μπορεί καλύτερα να μας τα περιγράψει, από το Ευαγγέλιο; Σου παραθέτω μάλιστα και την περικοπή από τις Πράξεις των Αποστόλων, προκειμένου να έχεις πλήρη εικόνα του γεγονότος:

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ (Πρ. 1, 1-12)

Η υπόσχεση για την αποστολή του Αγίου Πνεύματος

¹Στο πρώτο μου βιβλίο, Θεόφιλε, διηγήθηκα όλα όσα ο Ιησούς έκανε και δίδαξε, από την αρχή ²ως την ημέρα που αναλήφθηκε, αφού πρώτα έδωσε εντολές, με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, στους αποστόλους που είχε διαλέξει ο ίδιος. ³Μετά το θάνατό του παρουσιάστηκε σ’ αυτούς ζωντανός με πολλές αποδείξεις· για σαράντα μέρες τούς εμφανιζόταν και τους μιλούσε σχετικά με τη βασιλεία του Θεού.

⁴Ενόσω ήταν μαζί τους κι έτρωγε, τους παρήγγειλε: «Μην απομακρυνθείτε από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένετε από τον Πατέρα την εκπλήρωση της υποσχέσεως για την οποία σας μίλησα· ⁵ότι, δηλαδή, ενώ ο Ιωάννης βάφτιζε με νερό, εσείς θα βαφτιστείτε σε λίγες μέρες με το Άγιο Πνεύμα».

⁶Οι μαθητές, λοιπόν, συγκεντρώθηκαν μια μέρα και τον ρωτούσαν: «Κύριε, έφτασε άραγε η ώρα να αποκαταστήσεις τη βασιλεία στον Ισραήλ;» ⁷Κι αυτός τους απάντησε: «Εσείς δεν μπορείτε να γνωρίζετε τον ακριβή χρόνο· αυτόν τον κρατάει ο Πατέρας στην αποκλειστική του εξουσία. ⁸Θα λάβετε όμως δύναμη όταν θα ’ρθει το Άγιο Πνεύμα σ’ εσάς, και θα γίνετε μάρτυρες δικοί μου, στην Ιερουσαλήμ, σε όλη την Ιουδαία και στη Σαμάρεια και ως τα πέρατα της γης».

⁹Μόλις τα είπε αυτά, κι ενώ εκείνοι τον κοίταζαν, ανυψώθηκε προς τον ουρανό, και μια νεφέλη τον έκρυψε από τα μάτια τους. ¹⁰Και καθώς κοίταζαν που ανέβαινε προς τον ουρανό, ξαφνικά δυο άντρες εμφανίστηκαν μπροστά τους με άσπρα ενδύματα, ¹¹και τους είπαν: «Γαλιλαίοι, τι σταθήκατε και κοιτάτε στον ουρανό; Αυτός ο Ιησούς, που αναλήφθηκε από ανάμεσά σας στον ουρανό, έτσι θα ’ρθει πάλι, με τον ίδιο τρόπο που τον είδατε να πηγαίνει εκεί».

Παρατήρησε, πως, για τον συγγραφέα των Πράξεων, το έργο του Ευαγγελισμού των ανθρώπων ξεκινά με την Ανάληψη! Ένα τέλος και συγχρόνως, μια αρχή!

Ένα δεύτερο σημείο, είναι η προσδοκία του Αγίου Πνεύματος. Αυτό θα αποτελεί πλέον τον σύντροφο των Αποστόλων, αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Τρίτο σημείο, η προφητεία επιστροφής του Χριστού.

Ας δούμε τώρα και την ευαγγελική περικοπή της εορτής  (ΛΚ. 24, 36-53):

Η εμφάνιση στους μαθητές

³⁶Ενώ μιλούσαν γι’ αυτά, στάθηκε ανάμεσά τους ο Ιησούς και τους λέει: «Ειρήνη σ’ εσάς!» ³⁷Αυτοί από την ταραχή και το φόβο τους νόμιζαν ότι έβλεπαν φάντασμα. ³⁸Εκείνος τους είπε: «Γιατί είστε τρομαγμένοι και γιατί γεννιούνται στην καρδιά σας αμφιβολίες; ³⁹Κοιτάξτε τα χέρια μου και τα πόδια μου, για να βεβαιωθείτε ότι είμαι εγώ ο ίδιος. Ψηλαφίστε με και δείτε· ένα φάντασμα δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε εμένα να έχω». ⁴⁰Και λέγοντας αυτά τους έδειξε τα χέρια και τα πόδια του. ⁴¹Αυτοί από τη χαρά και την έκπληξή τους δεν πίστευαν στα μάτια τους· τους ρώτησε τότε ο Ιησούς: «Έχετε τίποτε φαγώσιμο;» ⁴²Του έδωσαν τότε ένα κομμάτι ψητό ψάρι και ένα κομμάτι κηρύθρα με μέλι. ⁴³Τα πήρε και τα έφαγε μπροστά τους.

⁴⁴Ύστερα τους είπε: «Αυτά εννοούσα με τα λόγια που σας έλεγα όταν ήμουν ακόμη μαζί σας, ότι δηλαδή πρέπει να εκπληρωθούν όλα όσα είναι γραμμένα για μένα στο νόμο του Μωυσή, στους προφήτες και στους Ψαλμούς». ⁴⁵Τότε τους φώτισε το νου, για να καταλαβαίνουν τις Γραφές, ⁴⁶και τους είπε: «Οι Γραφές λένε ότι έτσι έπρεπε να γίνει, και έτσι έπρεπε να πάθει ο Μεσσίας, ν’ αναστηθεί από τους νεκρούς την τρίτη μέρα ⁴⁷και να κηρυχθεί στο όνομά του μετάνοια και άφεση αμαρτιών σ’ όλα τα έθνη, αρχίζοντας από την Ιερουσαλήμ. ⁴⁸Εσείς είστε μάρτυρες όλων αυτών. ⁴⁹Κι εγώ θα σας στείλω αυτό που σας υποσχέθηκε ο Πατέρας μου. Εσείς καθίστε στην Ιερουσαλήμ ωσότου ο Θεός σάς οπλίσει με τη δύναμή του».

Η ανάληψη του Ιησού

⁵⁰Κατόπιν τους οδήγησε έξω από την πόλη ως τη Βηθανία, σήκωσε τα χέρια του και τους ευλόγησε. ⁵¹Καθώς τους ευλογούσε, άρχισε ν’ απομακρύνεται απ’ αυτούς και ν’ ανεβαίνει στον ουρανό. ⁵²Αυτοί τότε τον προσκύνησαν και γύρισαν στην Ιερουσαλήμ με μεγάλη χαρά, ⁵³κι έμεναν συνεχώς στο ναό υμνολογώντας και δοξολογώντας το Θεό. Αμήν.

Εδώ, δίνεται μεγάλη σημασία στην επιβεβαίωση πως ο Χριστός είναι υπαρκτός, απτός και έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός όντος με ανθρώπινο σώμα. Το δεύτερο σημείο, είναι η χαρά, που συνοδεύει το γεγονός.

Για να σχηματίσεις όμως πλήρη εικόνα για το γεγονός, μπορείς να διαβάσεις και το Μρκ 16, 14-20

Μέσα από αυτά τα δύο κείμενα, έχεις όλα τα στοιχεία για μια πλήρη αφήγηση:

1. Σαράντα μέρες μετά την Ανάστασή Του, ο Κύριος εμφανίζεται για τελευταία φορά στους Μαθητές Του.
2. Ο χώρος είναι κλειστός. Ζητάει να φάει, για να τους δείξει ακόμη μία φορά, πως δεν είναι πλάσμα της φαντασίας τους.
3. Τους διαβεβαιώνει ξανά, πως στο πρόσωπό Του εκπληρώθηκε το σύνολο τω ν προφητειών της Π. Διαθήκης.
4. Τους προαναγγέλλει την έλευση του Αγίου Πνεύματος.
5. Τους δίνει την εντολή να σκορπιστούν στον κόσμο και να διδάξουν τον λόγο Του.
6. Περιγράφει την δύναμη, που θα αποκτήσουν, όσοι Τον πιστέψουν και βαπτιστούν.
7. Καθώς η συζήτηση προχωρά, παίρνουν το δρόμο για τον Όρος των Ελαιών.
8. Ξαφνικά, ενώ ο Κύριος τους ευλογεί, αρχίζει να ανυψώνεται και εξαφανίζεται μέσα σε μία νεφέλη.
9. Δυο άνδρες (άγγελοι) προλέγουν στους μαθητές την δεύτερη έλευση του Χριστού στη γη.
10. Οι μαθητές επιστρέφουν γεμάτοι χαρά στην Ιερουσαλήμ.
11. Η αποστολή των Μαθητών έχει ξεκινήσει. Από δω και στο εξής, θα βλέπουν διαρκώς να επαληθεύονται οι υποσχέσεις του Διδασκάλου τους.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ

Θα ήθελα να σου προτείνω να δεις το γεγονός της Αναλήψεως, αλλά και να το παρουσιάσεις στα παιδιά κυρίως ως ένα γεγονός νίκης. Για τον κόσμο, ο δρόμος του Σταυρού είναι μια χαμένη υπόθεση. Η εικόνα αυτή είναι διαχρονική. Και σήμερα, ο ταπεινός, ο αφοσιωμένος στην αποστολή για συμπαράσταση στους ανθρώπους, ο άνθρωπος της συγνώμης, ο ανιδιοτελής, ο πιστός στην προοπτική μιας άλλης ζωής, ανεβαίνει τον δικό του Γολγοθά. Οι επιτυχίες δεν έρχονται γι  αυτούς, αλλά γι  αυτούς, που ακολουθούν τον εντελώς αντίθετο δρόμο.

Το μήνυμα σήμερα είναι ξεκάθαρο: Ο δρόμος, που βάδισε ο Χριστός, ο δρόμος που μας καλεί να ακολουθήσουμε, ανοίγει τον δρόμο, που ενώνει ουρανό και γη. Η πίστη στον Χριστό μας κάνει πολίτες μιας άλλης Βασιλείας.  «Δεν είναι αυτή η πόλη μας, λέει ο Απόστολος Παύλος. «Μια άλλη ζητάμε».  Εδώ ζούμε, αλλά δεν ανήκουμε εδώ. Εδώ αγωνιζόμαστε, αλλά έχουμε σαλπάρει γι΄  αλλού. Δεν ζούμε με όρους αυτού του κόσμου και γι΄  αυτό μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.

Όταν φτάνει η στιγμή, ο Κύριος αφήνει τον κόσμο, ως νικητής του κόσμου και της κτηνωδίας του. Επιστρέφει εκεί που ανήκει. Δεν εγκαταλείπει όμως τον κόσμο. Υπόσχεται πως θα βρίσκεται μαζί με τους ανθρώπους, έως την συντέλεια του κόσμου (Μτθ. 28,20).

ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ

Μιλώντας Τριαδολογικά, δηλαδή μιλώντας (με φόβο και τρόμο για θέματα που ξεπερνούν απείρως τις δυνατότητές μας) για τις σχέσεις των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος, μας δίνεται σήμερα η αίσθηση, πως η σωτηρία του κόσμου δεν είναι ένα γεγονός, που αφορά μόνον τον Χριστό, ως Υιό και Λόγο. Ο Χριστός θα καθίσει πρώτα εκ δεξιών του Πατρός και κατόπιν θα αποσταλεί το Άγιο Πνεύμα. Δεν σου δίνεται η εντύπωση μιας συλλογικής Τριαδικής δράσης; Μήπως είναι ακριβώς αυτή η αίσθηση, που θέλει να αφήσει πίσω Του ο Κύριος;

Μιλώντας όμως και ανθρωπολογικά, δηλαδή σε αυτό που αφορά εμάς, τους ανθρώπους, παρακολούθησε με πόση σοφία ολοκληρώνει ο Κύριός μας τη διδασκαλία Του:

• Παιδιά, θέλω να μου βρείτε εκείνες τις περιγραφές, που δείχνουν, πως ο Χριστός δεν είναι φάντασμα. Αλήθεια, τι ξέρετε για τα …φαντάσματα;
• Είναι τρομαχτικά, έχουν κάτι περίεργες φάτσες, πετάνε, ουρλιάζουν, δεν μπορείς να τα ακουμπήσεις…
• Βλέπω, οι ταινίες έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους. Να ξέρετε όμως, πως σε όλους τους πολιτισμούς, έχουμε περίεργες ιστορίες για πνεύματα πονηρά, που ταλαιπωρούν ή εξαπατούν τους ανθρώπους. Θυμηθείτε τα δαιμόνια στο Ευαγγελιο. Αλλά πέστε μου: Σας θυμίζει κάτι από όλα αυτά ο αναστημένος Χριστός;
• Όχι βέβαια!
• Αποδείξτε το μου!
• Πρώτα, δεν τρομοκρατεί του Μαθητές Του. Αντίθετα, τους γεμίζει χαρά. Συμπεριφέρεται, όπως όταν ήταν μαζί τους. Τον αγγίζουν, τρώει, πίνει, μαζί τους.
• Κι όμως, παρουσιάζεται ξαφνικά! Έχει πεθάνει, όλοι ξέρουν, πως έχει πεθάνει. Κι όμως, είναι ζωντανός!
• …
• Βλέπετε, παιδιά; Η ανθρώπινη φύση Του υπάρχει, αλλά δε μοιάζει με την φύση των Μαθητών. Τι θέλει να τους πει; Για θυμηθείτε: Τι τους είπε, όταν τους πρωτοβρήκε;
• Ακολουθείστε με!
• Δεν είναι λοιπόν, σα να τους λέει, πως, αν συνεχίσετε να με ακολουθείτε, θα έρθετε κι εσείς σε αυτή την κατάσταση; Ελεύθεροι από το θάνατο;
• Μάλιστα!
• Λοιπόν, κοιτάξτε τώρα και το τελευταίο, το πιο χαρούμενο κομμάτι της διδασκαλίας Του: Ποιο είναι το σώμα, που ανέβηκε στον ουρανό; Δεν είναι το σώμα, που πριν λίγο άγγιζαν, που πριν λίγο έτρωγε;
• Μάλιστα!
• Δρόμο λοιπόν ανοίγει ο Χριστός, δρόμο προς τον ουρανό για μας, για την ανθρώπινη φύση μας.Η Ανάληψη δείχνει τον δρόμο τον δικό μας.

ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ

• Σήμερα παιδιά μου, ο Χριστός ανεβαίνει στον ουρανό. Υπάρχει πιο ψηλό μέρος στον κόσμο;
• Όχι!
• Όλος ο ουρανός λοιπόν δικός Του. Λίγο πριν την Ανάστασή Του όμως, βρέθηκε στο πιο βαθύ σημείο του κόσμου. Το ξέρετε;
• Ο Άδης!
• Να λοιπόν, που τίποτε δε μένει έξω από το φώς και τη εξουσία Του. Αλήθεια, που έγινε η Ανάληψη;
• Στο Όρος των Ελαιών.
• Γιατί εκεί άραγε;
• …
• Θυμάστε πόσο πόνο και πόση αγωνία ένιωσε εκεί ο Χριστός, λίγο πριν τον συλλάβουν;
• Μάλιστα!
• Και να τώρα, στο ίδιο μέρος θέλει να δώσει στους Μαθητές Του το μήνυμα της χαράς. Τέλειωσαν όμως γι΄ αυτούς οι δυσκολίες; Για θυμηθείτε τους διωγμούς που θα ακολουθήσουν! Άρα, η Ανάληψη δεν γίνεται μόνο για χαρά, αλλά και για δύναμη, για κουράγιο. Ποιος είναι αυτός όμως, που θα τους γεμίσει με Θεϊκή δύναμη;
• Το Άγιο Πνεύμα! Τους υπόσχεται, πως θα το στείλει.
• Θα ξαναδούν οι άνθρωποι τον Χριστό;
• Μάλιστα! Οι άγγελοι προφητεύουν, πως θα επιστρέψει πάλι με την ίδια μορφή.

Η ΕΙΚΟΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ

• Αυτό ακριβώς το τελευταίο που είπατε, κοιτάξτε το στην εικόνα της Αναλήψεως: Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε, αν εικονίζεται η Ανάληψη ή αν βλέπουμε το πώς θα έρθει ο Χριστός στην Δευτέρα Παρουσία. Πέστε μου όμως, πιο είναι το κύριο πρόσωπο, μετά τον Χριστός στην εικόνα;
• Η Παναγία! Όμως κύριε, πουθενά δεν μιλάει το Ευαγγέλιο για την Παναγία.
• Σωστά! Ξέρουμε όμως, πως ο Ιησούς, λίγο πριν πεθάνει στον Σταυρό, παρήγγειλε στον Ιωάννη να την έχει σα μητέρα του και πως από τότε την πήρε σπίτι του (Ιω. 19, 25-27). Άρα, η παρουσία της δικαιολογείται απόλυτα. Αν μάλιστα ρίξετε μια ματιά στο μάθημα της Κοιμήσεως  της Θεοτόκου, θα δούμε, πως η Παναγία είναι εκείνη που βάδισε πρώτη τον δρόμο της Αναλήψεως, ακολουθώντας τον Υιό της πνευματικά και σωματικά. Οι λευκοφορεμένοι άνδρες, ποιοι είναι;
• Οι Άγγελοι.
• Κοιτάξτε πως μιλούν στου Αποστόλους.Γενικά, κοιτάξτε, πόσο ωραία, πόσο συμμετρικά παρουσιάζεται το γεγονός αυτό! Σε μια νοητή κατακόρυφη ευθεία ο Χριστός με την Παναγία, για να φανεί η σχέση τους. Έξι Απόστολοι από τη μια και έξι από την άλλη, χαρούμενοι και εκστατικοί. Δύο Άγγελοι μιλούν προς τα δεξιά και τα αριστερά. Και βέβαια, παντού το φως.

ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Το τροπάριο της Αναλήψεως προσφέρει με λιτό τρόπο, όλο το περιεχόμενο της ημέρας:

Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς,

τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ ἁγίου Πνεύματος· βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας,

ὅτι σὺ εἶ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου!

«Μέσα στη δόξα ανελήφθης Χριστέ ο Θεός ημών, χαρίζοντας χαρά στους Μαθητές με την υπόσχεση, πως θα στείλεις το Άγιο Πνεύμα. Με την ευλογία Σου βεβαιώθηκαν πως εσύ είσαι ο Υιός του Θεού, ο λυτρωτής του κόσμου».

ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ

Στο κείμενο που ακολουθεί, παρουσιάζονται με πολύ ωραίο τρόπο, πτυχές του γεγονότος της Αναλήψεως. Στο παραθέτω , με σκοπό να αντλήσεις ιδέες για συζήτηση με τα παιδιά σου.

H Aνάληψις του Κυρίου

Γιατί έγινε η Ανάληψη μετά από 40 μέρες και όχι αμέσως μετά την Ανάσταση; Ο αρχηγός της ζωής, που έλυσε τα δεσμά του θανάτου με την Ανάστασή του, συναναστράφηκε με τους μαθητές του επί σαράντα ημέρες και επιβεβαίωσε σ’ αυτούς την Ανάστασή του με πολλές αποδείξεις.

Δεν ανέβηκε στους ουρανούς την ίδια ημέρα που αναστήθηκε, γιατί κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε αμφιβολίες και ερωτηματικά.

Διαφορετικά, πολλοί από τους άπιστους θα μπορούσαν να προβάλλουν το επιχείρημα ότι η Ανάσταση δεν ήταν παρά ένα ακόμη από τα όνειρα ευσεβών πόθων που γρήγορα έρχονται και πιο γρήγορα παρέρχονται.

Για αυτό ακριβώς έμεινε ο Χριστός σαράντα ολόκληρες ημέρες στη γη, και εμφανίστηκε επανειλημμένα στους μαθητές του, και τους έδειξε τις ουλές από τα πληγές του, τους μίλησε για τις προφητείες που εκπλήρωσε με την ζωή και τα πάθη του ως άνθρωπος, και μάλιστα συνέφαγε μαζί τους.

Γιατί έφαγε ο αναστημένος Χριστός ψητό ψάρι και μέλι; Στο σημερινό Ευαγγέλιον της Εορτής ακούμε ότι ζήτησε και έφαγε ο Χριστός «ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου», δηλ. ένα κομμάτι από ψητό ψάρι και από κηρύθρα με μέλι (Λουκ. 24:42).

Γιατί αναφέρεται η λεπτομέρεια αυτή; Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, η λεπτομέρεια αυτή είχε πολύ σπουδαία αλληγορική σημασία. Όσον αφορά στο ψάρι, γνωρίζουμε ότι αν και ζει μέσα στην αλμυρή θάλασσα, το σώμα του δεν είναι αλμυρό, αλλά γλυκό.

Κατά παρόμοιο τρόπο και ο Χριστός, που έζησε μέσα στην ‘αλμυρή θάλασσα της αμαρτίας’ του κόσμου τούτου, «αμαρτίαν ουκ εποίησε, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού», δηλ. δεν έκανε καμιά αμαρτία, ούτε ξεστόμισε τίποτε το δόλιο (Ησ. 53:9).

Επίσης, ο Χριστός παρέμεινε πιο άφωνος και από το ψάρι όταν υπέστη το σωτήριο πάθος του και δέχτηκε τα ανήκουστα εκείνα βασανιστήρια και ακατανόμαστους υβρισμούς. Όσον αφορά στο μέλι και στο κερί, γνωρίζουμε ότι το μέλι είναι γλυκό και το κερί φωτιστικό, γι’ αυτό και θεωρούνται σαν σύμβολα της πνευματικής ηδονής και του φωτισμού που μεταδίδει στους πιστούς ο Χριστός μετά την Ανάστασή του.
Επίσης, συμβολίζουν, το μεν πρώτο την  θεραπεία της μεγάλης πίκρας της αμαρτίας την οποίαν συμβολίζει η χολή που του δόθηκε στο πάθος του, το δε δεύτερο, την διάλυση του πυκτού σκοταδιού της αμαρτίας την οποία συμβολίζει το σκοτάδι που έγινε κατά την σταύρωσή του.

Γιατί έγινε η Ανάληψη στο Όρος των Ελαιών; Αφού λοιπόν επιβεβαίωσε ο Χριστός την εκ νεκρών Ανάστασή του στους μαθητές του με μελιστάλακτους λόγους, και φώτισε τον νου τους και θέρμανε την καρδιά τους με την παρουσία του, τους οδήγησε την 40ην ημέρα από την Ανάστασή του στο Όρος των Ελαιών, που βρίσκεται στα ανατολικά της Ιερουσαλήμ.

Έπρεπε σ’ αυτό το Όρος να γίνει η Ανάληψη, γιατί σ’ αυτό, σύμφωνα με μια αρχαία παράδοση, θα επανέλθει ο Κύριος σωματικά και με δόξα για να κρίνει τον κόσμο κατά την έσχατη ημέρα. Εκεί θα ελεηθούν με το μέγα έλεος οι δίκαιοι, και εκεί θα θρηνήσουν με τον αιώνιο και απαρηγόρητο θρήνο οι αμαρτωλοί.

Τις δύο αυτές αντίθετες καταστάσεις των ανθρώπων δηλώνει η ονομασία του Όρους τούτου, γιατί οι κορυφές του ονομάζονται Όρος Ελαιών, ενώ οι πρόποδές του, κοιλάδα του Κλαυθμώνος. Το ίδιο προμήνυσε και ο χρησμός του προφήτη Ζαχαρία που ρητά δήλωσε «Ιδού ημέρα έρχεται Κυρίου, και στήσονται οι πόδες αυτού επί το Όρος των Ελαιών κατέναντι Ιερουσαλήμ εξ ανατολών» (Ζαχ. 14:4).

Γιατί διατηρήθηκαν τα αποτυπώματα των πληγών στο Αναστημένο Σώμα του Χριστού;  Πως όμως φαίνονταν οι πληγές σ’ εκείνο το άφθαρτο σώμα; Ήταν θέμα οικονομίας αυτό που φαινόταν, και είχε σαν σκοπό να φανερώσει την άρρητη (ανέκφραστη) και υπερβολική αγάπη του Θεανθρώπου για τον άνθρωπο. Δηλαδή το ότι καταδέχτηκε όχι μόνο να δεχθεί πληγές, αλλά και μετά την Ανάστασή του να τις διατηρήσει με παράδοξο τρόπο επάνω σ’ εκείνο το αφθαρτοποιημένο σώμα, και να τις δείξει στην Ανάληψή του και στον κόσμο των Αγγέλων σαν τα σύμβολα του πάθους του και σαν τα ανεξίτηλα τεκμήρια της αγάπης του προς εμάς τους ανθρώπους. Επίσης, διατήρησε τις πληγές του άχραντου σώματός του για να μας πείσει να μην λησμονούμε ποτέ τα πάθη του, διότι όταν τα έχουμε ενώπιόν μας, η καρδιά μας θα πλημμυρίζει από ευγνωμοσύνη προς αυτόν και από ιερά συναισθήματα. Τίποτε άλλο, λέει ο ιερός Χρυσόστομος δεν είναι ικανό να γεννήσει μέσα μας τα σωτήρια αυτά αποτελέσματα όσο το να βλέπουμε τον Θεό να μεταφέρει τα ίχνη του Σταυρού μέχρι το θρόνο της μεγαλοσύνης του. Κατά τον ιερό Αυγουστίνο, ο Θεάνθρωπος διατήρησε τις πληγές του στους ουρανούς, για να μας δείξει, ότι και στην κατάσταση της δόξης του δεν θα μας λησμονήσει, όπως άλλωστε μας διαβεβαιώνει γι’ αυτό και ο κορυφαίος από τους προφήτες: «Ιδού επί των χειρών μου εζωγράφησά σου τα τείχη, και ενώπιόν μου ει δια παντός» (Ησ. 49:16), δηλαδή, ουδέποτε θα μας ξεχάσει, διότι θα μας έχει γραμμένους με ανεξίτηλα γράμματα επάνω στα χέρια του και θα μεσιτεύει για μας ενώπιον του Θεού Πατρός. Ίσως ακόμη και να διατήρησε τις πληγές για να μας διδάξει ότι μόνο με παθήματα και θλίψεις θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στην βασιλεία των ουρανών. Αν ο ίδιος ο Θεάνθρωπος ανυψώθηκε με σταυρικό πάθος, και αν δοξάστηκε με επονείδιστο θάνατο, τότε πως εμείς θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στην δόξα εκείνη χωρίς να βαδίσουμε στην στενή οδό  της αρετής, και χωρίς να υπομείνουμε θλίψεις και πειρασμούς αγωνιζόμενοι τον καλόν αγώνα; Αυτό είναι τελείως αδύνατο.

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Διον. Δράγα