Για να βρει ανάπαυση η ψυχή μου, γιατί πολύ βασανίζομαι για την κλοπή αυτή!

Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος. Εφέστιος εικόνα Ιεράς Μονής Διονυσίου.

(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

[Γράφει ο Μοναχός Λάζαρος Διονυσιάτης]: Όταν κατά το 1919-20 ήμουν στο μετόχι Βόζινα της Χαλκιδικής με οικονόμο τον γέρο-Νήφωνα, ως μάγειρας του, τον άκουσα πολλές φορές να μας διηγείται, δοθείσης ευκαιρίας, ένα περιστατικό άξιο καταγραφής.

Αλλά εγώ ήμουν τότε αρχάριος και νέος στην ηλικία, και δεν είχα την πρόβλεψη να σημειώσω με λεπτομέρεια το γεγονός και γι’ αυτό δεν κράτησα στη μνήμη μου το επώνυμο του διαπράξαντος την ιεροσυλία χωρικού. Αυτό, όμως, δεν με εμποδίζει να σημειώσω το γεγονός και θαυματούργημα προς δόξαν και τιμήν του Τιμίου Προδρόμου.

Μου έλεγε, λοιπόν, ο οικονόμος γέρων Νήφων ότι στις μέρες του, λίγο προ του 1900, οπότε ήταν νεώτερος και στη νήσο Θάσο, ως υποτακτικός του γέροντα Γερβασίου οικονόμου στο μετόχι μας [μετόχι της Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους] παρουσιάστηκε μια ημέραν κάποιος χωρικός, ονόματι Ιωάννης… με το ζώο του φορτωμένο με δύο τουλούμια λάδι, περίπου 80 οκάδες, και τα αφιέρωσε στο μετόχι.

Ο οικονόμος κατάπληκτος για τη δωρεά, ρώτησε να μάθει: πώς τούτο και για ποιον λόγο
η δωρεά αυτή;

Τότε ο χωρικός Ιωάννης του διηγήθηκε ως ακολούθως:
– Ο πατέρας μου, πάτερ, πέθανε πριν από ένα μήνα και περισσότερο. Είναι δε τώρα τρεις φορές, όπου, όταν βραδιάζει και ετοιμάζομαι να κοιμηθώ, έρχεται η ψυχή του ως μία σκιά στη γωνία της οροφής του δωματίου και με φωνάζει: «Παιδί μου, Γιάννη, να γεμίσεις δύο τουλούμια λάδι και να τα δώσεις στον Διονυσιάτη οικονόμο. Επίσης να του δώσεις και εκείνο το μεγάλο ελαιόδενδρο, που είναι στο σύνορό μας, διότι εγώ βρήκα ευκαιρία και το πήρα και το έχομεν δικό μας, ενώ αυτό ανήκει στο μετόχι. Αυτά να κάνεις παιδί μου όπως σου λέγω, για να βρει ανάπαυση η ψυχή μου, γιατί πολύ βασανίζομαι για την κλοπή αυτή».

Όταν τα άκουσε αυτά ο οικονόμος δόξασε τον Τίμιο Πρόδρομο εξ όλης της ψυχής του για την προστασία και την πρεσβεία που έχει πάντοτε για το Μοναστήρι μας και για μας τους Μοναχούς του, και παρέλαβε το λάδι, και το ελαιόδεντρο από τον χωρικό.

Από το βιβλίο του Μοναχού Λαζάρου Διονυσιάτη, «Διονυσιάτικαι διηγήσεις», Άγιον Όρος.