Κραδασμοί βιαίας και πάντα νέας Πνοής

Η εορτή της Πεντηκοστής είναι η γενέθλιος ημέρα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Εδώ κι δύο χιλιάδες χρόνια η Εκκλησία μας πορεύεται μέσα στο χρόνο, χωρίς να έχει καταστροφικές επιπτώσεις από αυτόν. Αντίθετα όμως, από κάθε έναν ανθρώπινο οργανισμό, υπάρχει κάποια στιγμή το τέλος και η εξαφάνιση.

Για την Εκκλησία αυτό δεν υφίσταται, για τον απλό λόγο ότι αποτελεί έναν θεανθρώπινο οργανισμό μέσα στον κόσμο. Πολλές αυτοκρατορίες ανέβησαν στην ιστορία της ανθρωπότητας και εξαφανίσθηκαν, άνθισαν και έπεσαν. Η Εκκλησία, ήδη από τις κατακόμβες άντεξε σε όλες τις διαβολικές προσπάθειες της επίγειας εξαφάνισής της, τόσο από εξωτερικούς εχθρούς, όσο και από εσωτερικούς, το αυτό γευόμεθα και στις ημέρες μας. Μέσα από αυτήν την γενέθλιο ημέρα, η ορθόδοξος Εκκλησία όχι μόνο άντεξε, αλλά άνθισε. Η ενότητά Της με ΤΗΝ Αγία τριάδα, ξεχωρίζει ως λυχνία εν μέσω της νυκτός, σε ένα κόσμο πεπτωκότα, σε ένα κόσμο που κυριαρχεί το κακό και η αμαρτία.

Η πόλη της Ιερουσαλήμ, η Νέα Σιών, δηλαδή η Εκκλησία δέχθηκε την επιδημία του Αγίου Πνεύματος, και με οδηγό και βασιλέα, αλλά και παράκλητο, ζει εν Χριστώ, μια ανθρώπινη σύναξη, μια ανθρώπινη ομάδα, ένας λαός, έγιναν λαός του Θεού, Σύναξη και Σώμα Χριστού. Ο Θεός θα μπορούσε να επιλέξει αγγέλους, αλλά επέλεξε τους ανθρώπους. Η επί γης παρουσία της Εκκλησίας, αν ήταν μόνο ανθρώπινη, τώρα δεν θα υπήρχε θα ήταν ανύπαρκτη. Το γεγονός της Αναστάσεως, είναι το σημείο εκκίνησης και της αύξησής της. Αν ο Θεός επέλεγε μόνο αγγέλους, ίσως η Εκκλησία να μην ήταν τέλεια, γιατί ακόμα και στους αγγέλους υπήρξε η πτώση. Πολλοί άγγελοι εξέπεσαν από την θέση της χάριτος χάνοντας την σχέση και επαφή τους με τον ουράνιο πατέρα. Στην θεανθρώπινη Εκκλησία, εισήλθε ο άνθρωπος. Η ίδια δεν είναι ο Θεός, αλλά ο λαός του Θεού, η Εκκλησία δεν είναι ο Χριστός αλλά το Σώμα του. Σε αυτήν την θεανθρώπνιη διάσταση, αποτελεί την πηγή της διοχετεύσεως της θείας χάριτος εις τον κτιστό κόσμο.

H Πεντηκοστή, είναι μια νέα Γένεσις, μια νέα δημιουργία ενός κόσμου. Σε αυτήν την γέννηση το Πανάγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της αγίας Τριάδος, προσφέρει απλόχερα τα χαρίσματα, ως δώρα θεϊκά. Στο διάβα των ιστορικών, πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων, η κίνηση αυτή του Αγίου Πνεύματος είναι παρούσα ως επιδημία στον κόσμο, που γεμίζει όλους και όλα, τους πληροί, σε μια ζωή που κανείς δεν μπορεί να συγκρατήσει.

Η αληθινή προαγωγή του ανθρώπου είναι ακριβώς το έργο του Αγίου Πνεύματος που έρχεται να ξεριζώσει, τα πάθη και τις αμαρτίες, τον εγωισμό και την αδικία. Αυτό εκπληρώνεται στο χώρο της Εκκλησίας και αυτή είναι η διακονία της: να εκπληρώνει την ανατροπή της αμαρτίας και να οδηγεί στην αγιότητα.

Ο σκοπός της ζωής του καθενός μας είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, η τελείωσή μας δια μέσου της θείας χάριτος. Το θαύμα του φωτισμού πολλών, μετά το κήρυγμα των αποστόλων την ημέρα της Πεντηκοστής, επαναλαμβάνεται και σήμερα την ώρα που ο λειτουργός ιερεύς διαβάζει τις ευχές της γονυκλισίας στους ιερούς Ναούς, δονείται στα βάθη της ψυχής όσων επιθυμούν να αισθανθούν τους κραδασμούς της νέας βιαίας πνοής του Παράκλητου, της βαπτίσεώς του στα νάματα της προσωπικής τους Πεντηκοστής και της υιοθεσίας του υπό του πανσθενουργού Παναγίου Πνεύματος.

Το φως του Αγίου Πνεύματος ανακαινίζει, αναπλάθει, ανανεώνει, αναμορφώνει.

ΚΑΛΗ ΦΩΤΙΣΗ !