Μαρτύρια του αγίου Λουκά Ιατρού και Ομολογητή

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός και Ομολογητής.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Γράφει ο άγιος Λουκάς ο Ιατρός και Ομολογητής:

Απαιτούσαν από μένα να παραδεχτώ τη συμμετοχή μου σε κάποια κατασκοπεία, αλλά αντί για απάντηση τους παρακάλεσα να μου ξεκαθαρίσουν προς ποίου κράτους το όφελος δούλευα.

Δεν μπόρεσαν, βέβαια, να μου απαντήσουν.

Δεκατρία μερόνυχτα (!) διήρκεσε η ανάκριση με τη μέθοδο της αλυσίδας [συνεχής ανάκριση χωρίς δυνατότητα να κοιμηθεί ο ανακρινόμενος με τους ανακριτές να αλλάζουν] και αρκετές ήταν οι φορές που με πήγαν κάτω από τη βρύση για να μου ρίξουν νερό στο πρόσωπο για να συνέλθω.

Επειδή δεν έβλεπα να μπαίνει τέλος σ’ αυτή την υπόθεση, αποφάσισα να τρομοκρατήσω τα στελέχη της Ν.Κ.V.D.

Ζήτησα να δω το διοικητή της μυστικής υπηρεσίας και του είπα πως θα υπέγραφα όλα τα χαρτιά, εκτός από την απόπειρα δολοφονίας του Στάλιν.

Ανακοίνωσα την απόφαση να σταματήσω την απεργία πείνας και ζήτησα να φέρουν το φαγητό μου.

Σκέφτηκα να κόψω την κροταφική αρτηρία, βάζοντας το μαχαίρι στον κρόταφο και χτυπώντας το στο χερούλι.

Για να μου σταματήσουν την αιμορραγία, θα έπρεπε να βάλουν επίδεσμο στην κροταφική αρτηρία, κάτι το οποίο ήταν αδύνατο να γίνει με τις υπάρχουσες συνθήκες.

***

Με περίμενε, έπειτα, ο διοικητής της μυστικής υπηρεσίας για να υπογράψω τα ψέματα που επινόησαν για την κατασκοπεία.

Γέλασα και διέψευσα τις προσδοκίες του.

Μετά το φιάσκο της μεθόδου της αλυσιδωτής ανάκρισης στην οποία υποβλήθηκα και η οποία κράτησε σχεδόν δύο εβδομάδες, με πήγαν πίσω στα υπόγεια της Ν.Κ.V.D.

Ήμουν τόσο εξαντλημένος από την απεργία πείνας και από τις ανακρίσεις, που όταν πήγα στο αποχωρητήριο λιποθύμησα και έπεσα στο βρόμικο και βρεγμένο πάτωμα.

Με πήγαν στο θάλαμο μεταφέροντάς με στα χέρια.

Την άλλη μέρα με μετέφεραν με το «μαύρο κόρακα» [το κλειστό φορτηγάκι που μετέφεραν τους συλληφθέντες] στις κεντρικές φυλακές, όπου και παρέμεινα σε πολύ δύσκολες συνθήκες για οκτώ μήνες.

***

Δυστυχώς έχω ξεχάσει πολλά από όσα έζησα σε αυτή τη φυλακή. Θυμάμαι μόνο πως με πήγαιναν στις ανακρίσεις στη Ν.Κ.V.D. και επίμονα απαιτούσαν να παραδεχτώ τη συμμετοχή μου σε κάποια κατασκοπεία.

Είχαν επαναλάβει την αλυσιδωτή ανάκριση, κατά την οποία ο ανακριτής αποκοιμήθηκε.

Μπήκε ο διευθυντής της μυστικής υπηρεσίας και τον ξύπνησε. Μετά απ’ αυτή την ατυχία του ο ανακριτής, ο οποίος ήταν πάντα πολύ ευγενικός μαζί μου, άρχισε να με χτυπάει
στα πόδια με τη μπότα του.

Σε λίγο, όταν συνήλθα πια από την ανάκριση, καθόμουν με σκυμμένο το κεφάλι και είδα πως απέναντί μου έστεκαν τρία στελέχη της Ν.Κ.V.D. και με παρακολουθούσαν.

Είχαν δώσει εντολή να με πάνε στο υπόγειο της Ν.Κ.V.D. και να με βάλουν σε ένα πολύ μικρό απομονωτήριο.

Οι στρατιώτες της φρουράς που μου έδιναν την αλλαξιά ρούχων είδαν τις εκχυμώσεις στα πόδια μου και με ρώτησαν πως έγινε αυτό. Τους απάντησα πως με χτύπησε ο τάδε ανακριτής.

Στο υπόγειο, στο απομονωτήριο, με βασάνισαν για μερικές μέρες σε πολύ άθλιες συνθήκες.

Αργότερα έμαθα πως τα αποτελέσματα της πρώτης ανάκρισης που μου έγινε σχετικά με την κατασκοπεία στάλθηκαν στη Μόσχα, αλλά θεωρήθηκαν ανεπαρκή κι έπρεπε να γίνει έρευνα εκ νέου.

Έτσι εξηγείται η τόσο μακρόχρονη κράτησή μου και η δεύτερη κατά σειρά ανάκριση με τη μέθοδο της αλυσίδας.

Απόσπασμα από το βιβλίο, Αγίου Λουκά, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, «Αγάπησα το μαρτύριο, Αυτοβιογραφία», επιμέλεια Αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνοπούλου (νυν Μητροπολίτη Αργολίδας).