Άγιος Αθανάσιος Αθωνίτης, Η απόπειρα δολοφονίας του

Άγιος Αθανάσιος Αθωνίτης.

(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Όταν μερικοί αγιορείτες μοναχοί κατηγόρησαν στον αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή τον άγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη, ότι δεν σέβεται τους παλαιούς νόμους του τόπου, ο αυτοκράτορας, μετά την απολογία του αγίου, όχι μόνον δεν τον τιμώρησε, αλλά του έδωσε και 440 χρυσά φλωριά με χρυσόβολο.

Όταν το είδαν αυτό οι Γέροντες που τον κατηγόρησαν, κατάλαβαν το λάθος τους και ότι ενεπαίχθησαν από τον πονηρό και του ζήτησαν συγγνώμη.

Αντίστοιχη αγανάκτηση του πονηρού και επιθυμία για την εξολόθρευση του αγίου είδε σε έκσταση ο Γέροντας Θωμάς.

Και πράγματι μετά από λίγες μέρες ένας Μοναχός από το Μοναστήρι του αγίου, την Μεγίστη Λαύρα, άρχισε ξαφνικά να εξοργίζεται και να δυσφορεί εναντίον του Ηγουμένου του και τέλος αποφάσισε να τον εξοντώσει.

Για τον λόγο αυτό ακόνισε μία μάχαιρα και πήγε ήσυχα ήσυχα στο κελλί του την ώρα που ο Ηγούμενος προσευχόταν.

Όταν έφτασε εκεί κτύπησε την πόρτα λέγοντας «πάτερ, ευλόγησον», με σκοπό να τον κτυπήσει μόλις του ανοίξει.

Ο άγιος τον ρώτησε ποιος ήταν και μετά άνοιξε την πόρτα.

Μόλις τον είδε ο επίδοξος δολοφόνος, έμεινε σαν νεκρός από τον φόβο του! Τα χέρια του μαράθηκαν και του έπεσε από το χέρι η μάχαιρα.

Τότε προσέπεσε με συντριβή στα πόδια του αγίου Αθανασίου, ζητώντας του να τον συγχωρέσει, λέγοντάς του: «Ελέησον, πάτερ, τον φονέα σου, συγχώρησον την ανομία μου και την ασέβεια της καρδιάς μου».

Ο άγιος άναψε λαμπάδα και είδε κάτω την ακονισμένη μάχαιρα και κατάλαβε τι ακριβώς γινόταν και είπε στον επίδοξο δολοφόνο του:
– Σαν να ήμουν ληστής ήλθες να με σκοτώσεις παιδί μου; Σταμάτα να κλαις και μην πεις σε κανένα τι έγινε, γιατί ο Θεός συγχώρησε το ανόμημά σου.

Και λέγοντας αυτά τον ασπάστηκε και του χάρισε και δώρα στο όνομα του Κυρίου.

Ο άγιος ήταν τόσο αμνησίκακος και συνέχισε να αγαπά αυτόν που επιβουλεύτηκε την ζωή του, και μάλιστα όταν πέθανε τον έκλαψε όσο κανένας άλλος.

Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Εκκλησίας», μήνας Ιούλιος, τόμος ζ’.