Με γλυκύτητα να λέτε το όνομα του Χριστού, απαλά, τρυφερά, αγαπητικά, σιωπηλά, μυστικά, νοερά, αλλά και με έξαρση!

Άγιος Πορφύριος (1906-1991).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ν’ αγαπήσουμε τον Χριστό.

Τότε από μέσα μας θα βγαίνει με λαχτάρα, με θέρμη, με θείο έρωτα το όνομά τού Χριστού, θα φωνάζουμε το όνομά Του μυστικά, αλάλητα.

Να στεκόμαστε απέναντι στον Θεό με λατρεία, τα ταπεινά, πάνω στα χνάρια του Χριστού.

Να μας ελευθερώσει ο Χριστός από κάθε πτυχή του παλαιού μας ανθρώπου.

Να παρακαλούμε να μας έλθουν δάκρυα πριν την προσευχή.

Αλλά προσοχή! Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου».

Να προσεύχεσθε με συντριβή: «Είμαι άξιος να μου δώσεις τέτοια χάρι, Χριστέ μου»;

Και τότε τα δάκρυα αυτά γίνονται δάκρυα ευγνωμοσύνης.

Συγκινούμαι· δεν έκανα το θέλημα του Θεού, αλλά ζητώ το έλεός Του.

Να προσεύχεσθε στον Θεό με λαχτάρα κι αγάπη, μέσα σε ηρεμία, με πραότητα, μαλακά, χωρίς εκβιασμό.

Κι όταν λέτε την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», να τη λέτε αργά, ταπεινά, απλά, με θείο έρωτα.

Με γλυκύτητα να λέτε το όνομα του Χριστού.

Να λέτε μία μία τις λέξεις, «Κύριε… Ιησού… Χριστέ… ελέησόν με», απαλά, τρυφερά, αγαπητικά, σιωπηλά, μυστικά, νοερά, αλλά και με έξαρση· με λαχτάρα, με έρωτα, δίχως ένταση, βία ή απρεπή έμφαση, χωρίς σφιξίματα και σπρωξίματα.

Πώς εκφράζεται η μάνα, που αγαπάει το παιδί της; «Παιδάκι μου!… Κορούλα μου!… Παναγιωτάκη μου!… Χρηστάκη μου!».

Με λαχτάρα. Λαχτάρα!

Αυτό είναι όλο το μυστικό.

Εδώ μιλάει η καρδιά. «Παιδάκι μου, ψυχή μου!». «Κύριε μου, Ιησού μου, Ιησού μου, Ιησού μου!…».

Αυτό που έχεις στην καρδιά σου, στο νου σου, αυτό εκφράζεις «εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της ισχύος σου και εξ όλης της διανοίας σου».

Κάποιες φορές καλό είναι να λέτε δυνατά το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», για να τ’ ακούνε και οι αισθήσεις, ν’ ακούει και τ’ αυτί. Είμαστε ψυχή και σώμα και υπάρχει αλληλεπίδραση.

Όταν, όμως, ερωτευθείς τον Χριστό, προτιμάεις τη σιωπή και τη νοερά προσευχή.

Τότε παύουν τα λόγια.

Είναι η εσωτερική σιωπή, η σιγή, που προηγείται, συνοδεύει και ακολουθεί τη θεία επίσκεψη, τη θεία ένωση και σύγκραση της ψυχής με το θείον.

Όταν βρεθείς σ’ αυτή την κατάσταση, δεν χρειάζονται λόγια.

Αυτό είναι κάτι που το ζεις. Κάτι που δεν εξηγείται.

Μόνο αυτός που τη ζει αυτή την κατάσταση την καταλαβαίνει.

Το αίσθημα της αγάπης σε πλημμυρίζει, σε ενώνει με τον Χριστό.

Γεμίζεις από χαρά και εγαλλίαση, που δείχνει ότι έχεις μέσα σου τη θεία αγάπη, την τελεία αγάπη. Η θεία αγάπη είναι ανιδιοτελής, απλή, αληθινή.

Συνεχίζεται

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου (νυν αγίου Πορφυρίου), «Βίος και Λόγοι», έκδοση Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής, Χανιά 2003.