Δεν επιτρέπεται στους Χριστιανούς με την ανάγκη και τη βία να καταστρέφουν την πλάνη!

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου,
Εις τον μακάριον Βαβύλαν
Λόγος δεύτερος

Και εναντίον του Ιουλιανού και των ειδωλολατρών

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=350868

Έτσι συμβαίνει μ’ αυτά που εμείς πιστεύομε. Τα δικά τους όμως κανείς ποτέ δεν τα πολέμησε, γιατί και δεν επιτρέπεται στους Χριστιανούς με την ανάγκη και τη βία να καταστρέφουν την πλάνη. Πρέπει να φροντίζουν τη σωτηρία των ανθρώπων με τη συμβουλή και με τη γλυκύτητα του λόγου. Γι’ αυτό κανένας βασιλιάς που παραδέχεται την αλήθεια του Χριστού δεν έβγαλε τέτοια προστάγματα εναντίον τους σαν αυτά που επινόησαν εναντίον μας όσοι λάτρεψαν τους θεούς των ειδώλων.

Κι όμως, παρ’ όλο που η πλάνη της δεισιδαιμονίας των εθνών δεν ενοχλήθηκε ποτέ από κανένα, έσβησε μόνη της κι έλιωσε, όπως τα κεριά που καίονται σιγά – σιγά και που χωρίς κανείς να τα πειράξη, μόνα τους λυώνουν και αφανίζονται σιγά – σιγά διαλυμένα. Ώστε αν και δεν χάθηκε τελείως από την γη η σατανική αυτή γελοιότητα, είναι όμως αρκετά όσα έγιναν μέχρι τώρα για να μας βεβαιώσουν γι’ αυτά που τους περιμένουν στο μέλλον.

Γιατί αφού καταστράφηκε το περισσότερο σε τόσο σύντομο χρόνο, κανείς δε θα αμφιβάλη πια για το υπόλοιπο. Όπως όταν κυριευθή μια πολιτεία και γκρεμιστούν τα τείχη και τα βουλευτήρια και τα θέατρα και κατακαούν οι δεντροστοιχίες και σκοτωθούν όλοι οι μεγάλοι στην ηλικία, και βλέπεις μισοκαμένες τις στοές και μισογκρεμισμένα τα σπίτια, με τις γερόντισσες και τα μικρά παιδιά ανάμεσα στα ερείπια, δε μπορείς τότε ν’ αμφιβάλης αν ο νικητής, αυτός που κυρίεψε το περισσότερο, έχη τη δύναμη να καταστρέψη και το υπόλοιπο.

Κι’ όμως δεν συμβαίνουν αυτά στους δικούς μας πνευματικούς εργάτες.

Το έργο τους ανθίζει κάθε μέρα, κι’ αυτό χωρίς ν’ αξιωθή η ζωή μας κάποια ευρυχωρία κι’ άνεση, αλλά με θλίψεις και πολέμους και μάχες. Γιατί η ειδωλολατρεία άπλωσε σ’ όλη τη γη και κυρίεψε τις ψυχές όλων των ανθρώπων, κι’ ύστερα, αφού πήρε τόση δύναμη και διάδοση, καταργήθηκε από τη δύναμη του Χριστού που ενεργούσε σ’ αυτούς.

Ενώ το κήρυγμα το δικό μας δεν βρήκε τους εχθρούς του αφού διαδόθηκε παντού, αλλά πριν να στερεωθή και να φυτευθή στις ψυχές των ακροατών, από τα πρώτα βήματά του αναγκαζόταν να αγωνίζεται εναντίον όλης της οικουμένης, «Με τις αρχές, με τις εξουσίες, με τους κοσμοκράτορες του σκοτεινού τούτου κόσμου, με τα πονηρά πνεύματα». Ακόμα δεν είχε λάμψει καλά ο σπινθήρας της πίστεως, και χύθηκαν πάνω του ποταμοί και άβυσσοι από παντού. Και ξέρετε βέβαια ότι δεν το ίδιο να ξερριζώσης ένα φυτό ριζωμένο από μυριάδες χρόνια, κι ένα άλλο που μόλις το βάλανε στη γη.

Αλλά και παρ’ όλα αυτά, ενώ πάνω στον μικρό σπινθήρα και της ευσεβείας χυνόταν το εχθρικό πέλαγος, όχι μόνο δεν έσβηνε μ’ αυτό, αλλά γινόταν μεγαλύτερος και λαμπρότερος και απλωνόταν στα πάντα με ταχύτητα. Και κατάστρεφε και κατάτρωγε εύκολα τους εχθρούς, ενώ δυνάμωνε τους δικούς μας και τους ανέβαζε σε ύψος ανείπωτο, αν και τον υπηρετούσαν άνθρωποι απλοϊκοί κι ασήμαντοι.

Και η αιτία για όσα πέτυχαν οι ψαράδες εκείνοι δεν ήταν ούτε τα λόγια και τους ούτε τα θαύματά τους, αλλά η δύναμη του Χριστού. Γιατί από αυτούς που τα κατώρθωσαν αυτά ένας ήταν σκηνοποιός, ο Παύλος, ενώ άλλος, ο Πέτρος, ήταν ψαράς, και ποτέ δεν συνέβη να κατορθώσουν κάτι τέτοιο άνθρωποι τόσο ασήμαντοι και ταπεινοί, εκτός αν υποθέση κανείς ότι ήταν κυριευμένοι από μανία και ζάλη. Όμως το ότι δεν είχαν μανία φαίνεται απ’ όσα κατώρθωσαν με το λόγο τους και από αυτούς που ακόμα σήμερα τους παραδέχονται.

Εκείνοι δεν έλεγαν τέτοιες ψευτιές, ούτε καν λόγια περήφανα. Γιατί, όπως είπα και στην αρχή, αυτός που θέλει να εξαπατήση, λέει ψέμματα, αλλά όχι τέτοια που να γίνη σ’ όλους φανερός. Βέβαια τα πράγματα το έχουν δείξει πια και το αποτέλεσμα το μαρτυρεί καθαρά, γιατί κι’ εκείνο τον καιρό πίστεψαν πολλοί κι από τότε πολλοί μιλούν γι’ αυτά τα κατορθώματα, όχι μόνο δικοί μας αλλά και βάρβαροι και ακόμα περισσότερο εξαγριωμένοι από αυτούς.

Όμως υπάρχουν μερικοί, ύστερ’ από τόσες αποδείξεις κι ύστερα από τη μαρτυρία όλης να πούμε της οικουμένης που δεν πιστεύουν σ’ όσα έχουν γίνει, και το κάνουν αυτό πολλοί χωρίς να δοκιμάσουν και χωρίς να εξετάσουν.

Ποιος θα μπορούσε από την αρχή, χωρίς να δη τα πράγματα, χωρίς ν’ ακούση μαρτυρίες αξιόπιστες γι’ αυτά, να δεχόταν στην ψυχή του αυτή την πίστη; Και για ποιο λόγο ν’ αποφάσιζαν να πλάσουν και να συνθέσουν κάτι τέτοιο; Γιατί δεν στηρίζονταν στη δύναμη των λόγων τους (και βέβαια όχι αφού ένας δεν ήξερε καθόλου γράμματα), ούτε στη χρηματική περιουσία τους, αφού μόλις που οικονομούσαν την απαραίτητη τροφή, καθώς ζούσαν κι’ οι δυο από τέχνη των χεριών τους.

Μα ούτε και για τη σπουδαία τους καταγωγή μπορούσαν να περηφανευτούν, αφού του ενός ούτε τον πατέρα δεν γνωρίζομε ποιος ήταν, τόσο ασήμαντος και άγνωστος ήταν, και του άλλου, του Πέτρου, είναι γνωστός ο πατέρας, μα μόνο σ’ αυτό ξεπερνά τον Παύλο,
ότι η Γραφή μας έκανε γνωστό μόνο το όνομά του, κι’ αυτό πάλι για τον ίδιο το γιο του. Κι’ αν ήθελε κανείς να εξετάση τη χώρα και το λαό απ’ τον οποίο κατάγονται, θα βρη ότι ο ένας είναι από την Κιλικία, κι ο άλλος από μια ασήμαντη πόλη και μάλιστα ούτε πόλη, αλλά το πιο μικρό χωριό, δηλαδή από τη Βηθσαϊδά.

Στη Γαλιλαία βρίσκεται ένα χωριό που το λένε έτσι, κι από αυτό καταγόταν εκείνος ο μακάριος. Κι αν ακούση κανείς τις τέχνες τους, θα δη πως δεν είναι σπουδαίες κι αξιόλογες, γιατί ο σκηνοποιός ήταν σπουδαιότερος από τον ψαρά, μα από τους άλλους επαγγελματίες ήταν πιο ασήμαντος.

Πώς λοιπόν, ας μας πουν οι ειδωλολάτρες, πώς ετόλμησαν να αναλάβουν τέτοιο έργο; ποιες ελπίδες τους στήριξαν; σε τι είχαν το θάρρος τους; μήπως στο καλάμι και στο αγκίστρι, ή στο σουγιά και το τρυπάνι; Δεν πάνε να κρεμασθούνε πουθενά ή να γκρεμοτσακιστούνε, αφού δεν ξέρουνε τι τους γίνεται;

Συνεχίζεται

Απόσπασμα από τον Δεύτερο λόγο, «Εις τον Άγιο Μάρτυρα Βαβύλα», του αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, από την έκδοση «Ιωάννου του Χρυσοστόμου έργα», τόμος Ε’, τα «Εγκωμιαστικά β’», των εκδόσεων ο Λόγος. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Κων. Λουκάκης.