Δώσε υλικά για να λάβεις ουρανό !

Πόσο μεγάλη αξία έχει στη ζωή να μοιράζεις αγάπη. Να δώσεις ένα ποτήρι γάλα, να δώσεις λίγο ψωμί, να δώσεις εν Χριστώ χαρά στους ανθρώπους.

Μοιράσου μαζί τους αυτά που έχεις. Εξάλλου, κι εσύ από αλλού τα έλαβες. Μην τα κρατάς για τον εαυτό σου. Είναι του φτωχού, του πονεμένου, εκείνου που του τα στέρησαν κάποιοι άλλοι. Ίσως, οι συνθήκες της ζωής τα έφεραν έτσι τα πράγματα.

Προσφέρεις εκείνη τη στιγμή ένα κομμάτι του εαυτού σου, ένα κομμάτι της καρδιάς σου. Τους χρειάζεσαι ακόμη κι αυτούς τους ανθρώπους. Δεν περισσεύει κάνεις. Κι αυτούς ακόμα τους περιφρονημένους τους έχεις ανάγκη. Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν λίγη αγάπη. Δεν στοιχίζει να δίνεις. Στοιχίζει όταν δε δίνεις. Και τι είναι αυτό που σου στοιχίζει όταν δε δίνεις;

•Σου στερεί το να λέγεσαι άνθρωπος.

•Σου στερεί να γίνεις ο άλλος.

•Σου στερεί τον παράδεισο.

•Σου στερεί να μπορέσεις να αποκτήσεις μία καρδιά που να αγαπά.

Αν σκεφτείς, ότι είσαι εσύ στη θέση εκείνου που του στερείς τη βοήθεια, ίσως, δεις διαφορετικά τη ζωή σου.

Πόσοι άνθρωποι υποφέρουν σήμερα; Πόσοι άνθρωποι στερούνται τον καθημερινό άρτο και το ποτήρι το γάλα ή το τσάϊ; Εκατομμύρια άνθρωποι! Σκέψου την ώρα που εσύ βάζεις μία μπουκιά στο στόμα σου, κάποιοι έχουν να φάνε από την προηγούμενη. Και όταν τον ρωτάς, έχεις φάει σήμερα; Η απάντηση είναι:

«Δεν έχω βάλει μπουκιά στο στόμα μου από εχθές.»

Και σου λέει, μήπως έχεις λίγο μπουκάρι (καλαμποκάλευρο) να μου δώσεις;

Έτσι, λοιπόν, μη σταματάς να δίνεις αγάπη. Χάρισε κάτι, δεν στοιχίζει πολλά. Κι αν ακόμα δεν έχεις υλικά ή χρήματα, σκόρπισε ένα χαμόγελο, χάρισε ένα δάκρυ συμπόνοιας στον ελάχιστο αδελφό. Πίστεψέ με, το έχει μεγάλη ανάγκη. Αύριο ίσως το έχεις κι εσύ ανάγκη !

Κανείς, να μην ζητεί το δικό του συμφέρον, αλλά το συμφέρον του άλλου (Ά Κορ. 10, 24).

Ας ανοίξουμε τη καρδιά και την παλάμη μας.

Αυτό που δίνεις εσύ στον άλλον σήμερα, ο άλλος υποχρεώνεται να σου ανοίξει τον παράδεισο. Γιατί; Διότι επείνασα, και μου δώσατε να φάω, εδίψασα, και μου δώσατε να πιω…(Ματθ. ΚΕ’, 35).