Η «Βατάτζια» Πολιτική Ιδεολογία: Ευσεβείς Πόθοι, Ισραήλ, Πλήθυνση Γνώσης, το Περιτρέχειν και το Ελύθη Σατανάς;

Μέσα από μία επίκαιρη εργογραφία κάνουμε προσεγγίσεις στην ηθική, στην προφητολογία, στην εσχατολογία, καθώς και στην ορθόδοξη πολιτική θεολογία, κυρίως στην βιωματική και ασκητική, αλλά παράλληλα στη ζωντανή εμπειρία του παλαιού απλού και αφανή ασκητή εκ της Λογγομβάρδας, εις το ησυχαστηρίω εν Ναυπάκτω.

Ο μακαριστός γέροντας Αρσένιος[1] μπόρεσε να δει και να ερμηνεύσει τα φαινόμενα της εποχής του, με το δικό του τρόπο, που για κάποιους ίσως να ήταν παρεξηγημένος, αλλά πιστότατα μέσα απ’ τα αγιογραφικά κείμενα, όσα αφορούν την έσχατη πραγματικότητα, για όλο τον κόσμο και τον άνθρωπο. Τα έργα του δεν ήταν και λίγα, τα βιβλία του παρότι ολιγοσέλιδα, πολύ σημαντικά, φέρουν τους εξής τίτλους: Ανησυχητικά Σημεία των Καιρών, Σημεία της Συντέλειας του Κόσμου, Ο Αντίχριστος και οι Αντίχριστοι, Παγκόσμιος Αποστασία και ο Υιός της Απωλείας, Ορθόδοξος και Αντίχριστος Χιλιασμός, δια Μέσου των Αιώνων, και αρκετά άρθρα που είδαν το φως της δημοσιότητας κυρίως εις τον Ορθόδοξον Τύπον, διότι σεβόταν, εκτιμούσε και στήριζε τον μακαριστό πατέρα Χαράλαμπο Βασιλόπουλον.

Σήμερα εμείς ζώντας στον 21^ο αιώνα, μέσα σε αυτόν τον Ανάποδο Κόσμο = Αποστατημένο Κόσμο = Σοδομοποιημένο Κόσμο = Αντίχριστο Κόσμο = Κόσμο Ανάποδο κι Αρνητή = Κόσμο Αποστάτη = Κόσμο του Αντιχρίστου = Κόσμο των Σοδόμων και της Γομορας, άραγε συναφή του Λωτ και του Νωε ή και χειρότερα; Πάραυτα, παρά την ηθική πτώση μας, μέχρι και σήμερα έχει περιέλθει εις αντίληψή μου η ισχυρογνώμων ιδέα περί της Βατάτζιας Πολιτικής Ιδεολογίας, από αρκετούς και διάφορους, όπως από έναν καθηγητή Παν/μίου των Οικονομικών Επιστημών, έναν καθηγητή Παν/μίου Νομικών Επιστημών, έναν γνωστό συγγραφέα Δάσκαλο, και κάποιους μοναχούς ή λαϊκούς, με όμοιους ευσεβείς πόθους, που η Βατάτζια Πολιτική Ιδεολογία τους υποβάλει, ενίοτε καθίσταται αλαζονικά εγωκεντρική και η προσδοκία τους, με το ισχυρά αμετάπιστο απ’ την όποια αντίθετη επιστημονική απόδειξη.

Ευτύχημα το θεωρώ που μέχρι σήμερα δεν έχει πέσει τουλάχιστον στη δική μου ερευνητική αντίληψη, καμία τέτοια Βατάτζια Πολιτική Ιδεολογία, ή θεωρία, ή ιδέα, απ’ τους ειδικούς καθηγητές των θεολογικών και εκκλησιαστικών σχολών μας, κι αυτό διά εμέ, αποτελεί μία σιωπηρά αλλά ισχυρή απάντηση, εις τους ενασχολούμενους με αυτές τις φαντασιώσεις και μυθοπλασίες.

Οι ευσεβείς πόθοι περί τηγανισμένων ψαριών, περί μαρμαρωμένου βασιλιά, περι αγίων δισκοπότηρων και περί Θείας Λειτουργίας που παύθηκε θαυμαστά, και που πρόκειται να ξανασυνεχίσει, σε κάποια χρονική στιγμή, καθώς και οι ιδέες, περί κι άλλων ευσεβιστικών προσδοκιών, αναλύονται εύστοχα και απ’ τον ομ. καθηγητή Παν/μίου Στρασβούργου π. Αστέριο Αργυρίου[2], στις μελετες του, που καλό θα είναι όλοι αυτοί οι ισχυρογνώμονες ιδεολόγοι, να τις λάβουν σοβαρά υπόψη, αφού τις μελετήσουν. Επίσης ο φιλόπονος αναγνώστης μπορεί να δει και ένα προηγούμενο δημοσιευμά μας εις τον Ο.Τ. της 27ης Μαϊου τρέχοντος έτους. Γνωρίζουμε το και να προσπαθήσουμε να πείσουμε να αλλάξει γνώμη, κάποιος εξ αυτών που υποστηρίζουν τα περί της Βατάτζιας Πολιτικής Ιδεολογίας μάλλον θα είναι πείραμα με την εις άτοπον απαγωγή, εντούτοις είναι ηθικό χρέος μας, για την αλήθεια και την επιστήμη, προς όλους τους άλλους ερευνητές και ειδικούς επιστήμονες.

Στο βιβλίο του: «Ανησυχητικά σημεία των καιρών»[3], που το κυκλοφόρησε το έτος 1962, έκδοσις: Ιερού Παρθενώνος «Παναγίας Γοργοϋπηκόου», Ναύπακτος, στο εξώφυλλο, έχει το χωρίο της γραφής που: «λέγει ο μαρτυρών ταύτα, ναί έρχομαι ταχύ. Αμήν, ναί έρχου, Κύριε Ιησού» (Αποκαλ. 22, 10). Τον πρόλογο γράφει, ο τότε αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης και αργότερα μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, «εν Αθήναις τη 27 Νοεμβρίου 1961», μιλάει για τα Σημεία των Καιρών και την «πνευματική ξηρασία, στις τάξεις των θρησκευόντων» και αγιογραφεί θαυμαστά τον ασκητή γέροντα Αρσένιο, ως εξής: «ο εν μοναχικώ ησυχαστηρίω της Ναυπάκτου εν ασκήσει και προσευχή διάγων ευλαβέστατος ιερομόναχος πατήρ Αρσένιος. Δύο σπουδαιότατα σύγχρονα γεγονότα, ως είνε η ίδρυσις Εβραϊκού Κράτους, και η καταπληκτική πρόοδος της κοσμικής γνώσεως, προσείλκυσαν ιδιαιτέρως την προσοχήν του π. Αρσένιου και εις αυτά με πνευματικήν οξυδέρκειαν, διαβλέπει ανησυχητικά σημεία των καιρών. Και ως σκοπός άγρυπνος, επί των επάλξεων της Ορθοδοξίας». Πράγματι εις τον τόπο της διαρκούς μετανοίας του και στον τόπο των δακρύων του, τον είχαν επισκεφτεί πάρα πολλοί άνθρωποι, όχι μόνο για εξομολόγηση, αλλά και για συμβουλές, και για συζήτηση. Μεταξύ αυτών και αρκετοί ξένοι. Ακόμα και Εβραίοι, όχι για να γίνουν χριστιανοί, αλλά για να ακούσουν την Ορθόδοξη άποψη και ερμηνεία των αγιογραφικών χωρίων, όσον αφορά το ερώτημα για την έλευση του Αντίχριστου για τους Χριστιανούς, και την έλευση του Μεσσία για τους Εβραίους.

Με θάρρος και παρρησία τους έλεγε, όπως και προσωπικά δια ζώσης είχα διαπιστώσει, ότι αυτός θα είναι όχι ο αληθινός Μεσσίας, δηλ. ο Χριστός, πού ήδη είχε έλθει πριν 2.000 χρόνια, αλλά αυτός θα είναι «ο άλλος», δηλ. ο Αντικείμενος, δείχνοντάς τους με τα χέρια του στο κεφάλι, τα κέρατα του σατανά. Στον πρώτο υπότιτλο[4], γράφει: «πλησιάζει η Δευτέρα Παρουσία», κι ότι η επίσημη «Εκκλησία, ο άμβων, αι αδελφότητες, τα σωματεία, οι θεολόγοι, ουδεμίαν προσοχήν δίδουν εις τα ανησυχητικά σημεία των καιρών μας. Διατί;». Σχολιάζει το παρόν σημείο με το ότι η αδιαφορία αυτή οφείλεται στο ότι οι μεν κάποιοι το θεωρούν ανάξιο λόγου, οι δε άλλοι γιατί φοβούνται τα ειρωνικά σχόλια, κι άλλοι γιατί βλέπουν την αδιαφορία του σοδομοποιημένου υλιστή κόσμου, κι άλλοι γιατί έχει ο καθένας την προσωπική του ιδέα ή τη θεολογική του άποψη, κι άλλοι που επαναπαύονται με την ιδέα για μια μακρά περίοδο, ως μεσοβασιλεία της βασιλείας του Χριστού επί της γης, πριν την Β’ Παρουσία. Υπάρχουν κι άλλοι που με πλήρη αδιαφορία ή με τις προσωπικές τους ιδέες και θεωρίες περί ευσεβών πόθων, τηγανισμένων ψαριών, και δήθεν ιερών χρησμών, της Βατάτζιας Πολιτικής Ιδεολογίας, μέσω των θρύλων και των μύθων, περί επανάκτησης της πόλης των 20 εκατομμυρίων σήμερα της Κωνσταντινούπολης και της βασιλείας επί της γης, του βασιλέα με το όνομα: «Ιωάννου». Κι όλοι αυτοί οι «ονειροπόλοι», όπως τους ονομάζει, τι θα κάνουν άραγε, όταν μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο, όπως οι ίδιοι διαδίδουν ότι θα γίνει, εάν τότε εμφανιστεί ο ψευδομεσσίας, δηλ. ο Αντικείμενος και θα τους πει, ότι αυτός είναι ο αναμενόμενος ο βασιλέας τους ο «Ιωάννης», κι ήρθε για τη βασιλεία του επί της γης, κι ότι θα πρέπει να τον ενθρονίσουν και να τον δοξάσουν. Μάλιστα εάν πέρα κι απ’ το Ναό Σολομώντα, ζητήσει να τον ενθρονίσουν και εις τον ναό της του Θεού Σοφίας στην πόλη της Κων/πολης; Τι θα γίνει, εάν κληθούν όλοι οι Ορθόδοξοι Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι να παρευρεθούν; Σημειώνει, ήδη κι απ’ τόσα χρόνια πριν, ότι η πνευματική αδιαφορία, η παρερμηνεία και η σύγχυση, και τότε, αλλά και στις ημέρες μας, θα βρίσκεται σε τέτοιο σημείο κρίσης, των εσχάτων ημερών, των λίγο πρό του ιστορικού τέλους και των άνευ προηγουμένου παγκοσμίων κοσμογονικών γεγονότων. Μας αντιπαραθέτει τα αγιογραφικά χωρία,[5] που μιλούν για τη θλίψη του κόσμου, για τα τρομακτικά φαινόμενα στον πλανήτη γη, για την αδιαφορία του κόσμου, για το αιφνίδιο της ξαφνικίτιδας, για το μη πνευματικό ξύπνημα, για την μη εγρήγορση, για το παρόμοιο της ζωής των ανθρώπων, με εκείνες τις αρχαίες ημέρες τότε του Νώε.