Κυριακή Θ’ Λουκά: Είμαστε ευτυχισμένοι με τα υλικά αγαθά;

Για άλλη μία Κυριακή, ο Χριστός μάς μιλάει διαμέσου μίας παραβολής. Μικρής αλλά πολύ εύστοχης και σημαντικής.

Μάς λέει λοιπόν ότι τα χωράφια ενός πλούσιου ανθρώπου, εκείνη τη χρονιά, έφερε μεγαλύτερη σοδειά από τη συνηθισμένη. Τότε, ο πλούσιος σκεφτόταν τι θα μπορούσε να κάνει για να αποθηκεύσει τη σοδειά του, καθώς οι υπάρχουσες αποθήκες ήταν πολύ μικρές για να αποθηκευτεί όλη η σοδειά. Σκέφτηκε, λοιπόν, να γκρεμίσει τις υπάρχουσες αποθήκες και να κτίσει νέες και μεγαλύτερες για να συνάξει τα αγαθά από τα χωράφια. Αφού θα αποθήκευε όλη τη σοδειά, συλλογίστηκε και είπε στην ψυχή του: «ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου» (Ψυχή, έχεις μαζέψει πολλά αγαθά, που σου φτάνουν για πολλά χρόνια. Αναπαύου, λοιπόν, τρώγε, πίνε, καλοπερνά). Τότε, του λέει ο Θεός ένα σημαντικό ερώτημα: «ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δ’· ἡτοίμασας τίνι ἔσται;» (Ανόητε, αυτή τη νύχτα σου ζητούν ξαφνικά την ψυχή σου. Όσα λοιπόν ετοίμασες, σε ποιον θα ανήκουν τώρα;). Και συνεχίζει ο Θεός: «οὕτως ὃ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν. Ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω» (Αυτά παθαίνει εκείνος που θησαυρίζει μόνο για τον εαυτό του και δε φροντίζει να πλουτίζει όπως ο Θεός θέλει. Και λέγοντας αυτά τόνιζε: όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει).

Νομίζω δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω. Όλα τα λέει ο Θεός σε εμάς.

Σε μία εποχή που κατακλυζόμαστε από υλικά αγαθά και προσπαθούμε να αποκτήσουμε όλο και περισσότερα για τον εαυτό μας και μόνο, ο λόγος του Χριστού έρχεται και μάς αναιρεί όλα αυτά τα οποία κάνουμε.

Με ποια λέξη προσφωνεί ο Χριστός τον πλούσιο; Άφρων. Δηλαδή; Ανόητος.

Προσπαθεί να συγκεντρώσει όλη τη σοδειά για τον εαυτό του· για πάρτη του, όπως θα έλεγε ο άνθρωπος. Προσπαθεί να χορτάσει και να ευφράνει το σώμα του, χωρίς να νοιάζεται για την ψυχή του, όπως λέει ο Ψαλμωδός: «Ὃν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σε, ὁ Θεός. Ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν Θεὸν τὸν ζῶν τα» (Ψαλμ. 41,2-3).

Άραγε, ο συγκεκριμένος πλούσιος που μάζεψε πολύ μεγάλη σοδειά ήταν ευτυχισμένος;

Μήπως εμείς είμαστε ευτυχισμένοι με τόσα πολλά υλικά αγαθά;

Η απάντηση είναι εύκολη. Όχι. Ικανοποιούμε το σώμα με τόσα πολλά που έχουμε αλλά όχι τη ψυχή. Προσπαθούμε να ξεχαστούμε από τις βιοτικές μέριμνες με τη διασκέδαση. Διασκέδαση, όμως, τι είναι; Να σκορπίζω το χρόνο από δω και από κει· και όταν τελειώσουμε να νοιώθουμε πάλι άδειοι. Ο βασιλιάς Σολομών προσπάθησε να αποκτήσει πολλά αγαθά, αλλά γράφει στον Εκκλησιαστή: «Βρε παιδάκι μου, νόμισα πως άμα γλεντήσω θα χορτάσω, αλλά τίποτε. Ματαιότης ματαιοτήτων».

Αν ερχόταν ο Χριστός ένα βράδυ και μάς πει ότι θα πάρει τη ψυχή μας, τα υλικά αγαθά τι θα τα κάνουμε; Θα τα πάρουμε μαζί μας; Φυσικά και όχι· δεν μπορούμε.

Χρειάζεται να θησαυρίζουμε, αγαπητοί μου, όπως ο Θεός θέλει. Τι να έχουμε; Χαρά, ειρήνη, έναν καλό λόγο στο διπλανό μας, να κάνουμε καλές πράξεις για τους άλλους και, όσο μπορούμε, να τηρούμε τις εντολές του Θεού.

Ο Χριστός μάς θέλει με υλικά αγαθά, πολλά ή λίγα, αλλά μαζί με το Θεό. Ας προσπαθήσουμε να χορτάσουμε και την ψυχή μας και όχι μόνο το σώμα μας.