Το ασημένιο τάσι
17 Νοεμβρίου 2022«Εσύ, κυρία Αγγελική, κοτζάμ αρχόντισσα, αυτό το παλιό τάσι βρήκες να φέρεις για το γάμο της εγγονής σου;»
Το ΄χε το θάρρος ο παπα Αντώνης. Τριάντα χρόνια ενορίτισσα η μεγάλη και τρανή κυρία Αγγελική Γουσοπούλου, από το Αϊδίνι, ιδιοκτήτρια μεγάλης βιομηχανίας μπαχαρικών. Από την εξαθλίωση της προσφυγιάς, η οικογένειά της είχε σταθεί ξανά στα πόδια της κι είχε μεγαλουργήσει. Κι αυτή, πενήντα χρόνια, σε κάθε Λειτουργία παρούσα στο στασίδι της σε μία γωνία, είχε ανακαινίσει την εκκλησία και είχε αγιογραφήσει τον τρούλο.
Ασημένιο τάσι με παράσταση της Aνάστασης στον ομφαλό, φανταστικά ζώα στην περιφέρεια και επιγραφή που μνημονεύει ως τόπο κατασκευής τη Λάρισα στα 1828. Διάμ. 0,12 μ. (ΕΑ 2146)
(Μουσείο Μπενάκη)
«Αχ και να ξερες παπά μου» σκέφτηκε η κυρία Αγγελική, «τι κρύβει αυτό το τάσι!»
Πού νά ΄ξερε πως ήταν μόνο πράγμα που πρόλαβε ν΄ αρπάξει η μάνα της, δέκα χρονών τότε, όταν άρχισαν οι κραυγές:
«Φύγετε, φύγετε, έρχονται οι Τσέτες!»
Πάνω στο κάρο, με έναν μπόγο και λίγες κρυμμένες λίρες όλα κι όλα για περιουσία, η μικρή κοπελούδα κράταγε σφιχτά αυτό το τάσι, τη μόνη ανάμνηση του αρχοντικού των Γουσόπουλων κι ήταν σαν να κράταγε σφιχτά όλη την παιδική της ζωή από μια πατρίδα που δε θα ξανάβλεπε πια.
Κάθε γενιάς η πρώτη κόρη, από αυτό το τάσι έπινε το κρασί την ώρα του γάμου της.
Και τώρα, η ίδια κούπα βρισκόταν δίπλα στο ευαγγέλιο και στα στέφανα για το γάμο της μικρής της εγγόνας, της Αγγέλας.
Την ώρα που τα χείλια της γεύτηκαν το κρασί του Μυστηρίου, γέμισε η καρδιά της προσευχή που έφτασε μέχρι τον τρούλο, όπου είχε ιστορηθεί ο Παντοκράτορας υπέρ υγείας των βασανισμένων γονιών της:
«Χριστέ μου, το ασημένιο τάσι του πόνου και της νοσταλγίας, ας κάνει το κρασί του Μικρασία κι ας ποτίσει την ψυχή της Αγγέλας μου. Μέχρι την τελευταία της ανάσα να θυμάται όσα της διηγιόμουν στην κούνια της. Κι όταν ο πόνος μοιάζει αβάσταχτος, ας την ανασταίνει το κρασί αυτό, όπως η μνήμη του Αιδινιού ανάστησε τη γενιά μου. Άγια μου Μικρασία, μη φοβάσαι. Όπως δε σε λησμόνησα εγώ, ούτε κι αυτή θα σε ξεχάσει. Κι όσο εκείνη σε θυμάται, εσύ θα ζεις!».
