Αυτοσχέδια προσευχή οσίου Εφραίμ Κατουνακιώτου

11 Δεκεμβρίου 2023

«Ο Θεός ο αόρατος, ο αθάνατος, το αιώνιον, το άπειρον, το ατελεύτητον,  το ανεξιχνίαστον, το αμετάβλητον, ο Θεός ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην και πάντα τα εν αυτοίς, τον ήλιον, την σελήνην, τους αστέρας, τας θαλάσσας, τους ωκεανούς και πάντα τα εν αυτοίς κινούμενα ζώα, ο Θεός ο καθήμενος επί θρόνου δόξης και επιβλέπων αβύσσους, ο γλυκύτατός μας Ιησούς, μύριαι μυριάδες και χίλιαι  χιλιάδες παρεστηκότες άγγελοι και αρχάγγελοι κύκλω της απροσίτου σου δόξης, τα πολυόμματα Χερουβείμ και τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ, τα κυκλούντα σε και αναβοώντα τον γλυκύτατον και ακατανόητον ύμνον,  Άγιος, Άγιος, Άγιος, η μεγάλη γέφυρα, η μεγάλη διαλλαγή, η μεγάλη συμφιλίωσις, ο μεγάλος σύνδεσμος ημών των πεπτωκότων και αχαρίστων ανθρώπων με τον άναρχόν σου και νενικηκότα πατέρα σου, ο γενόμενος το θύμα, ο αναλαβών τας αμαρτίας ημών και εκφέρων αυτάς εις τον Σταυρόν, δος και εις ημάς τους αμαρτωλούς μία ακτίνα της χάριτός σου και βοήθησον ημάς και δίδαξον ημάς και φώτισον ημάς πως θα σε ακολουθήσωμε, πως θα σε αναπαύσωμε, πως θα σε  ευαρεστήσωμε, ίνα γίνωμε και ημείς μέτοχοι εκείνων των ανεκλαλήτων αγαθών,  τα οποία ετοίμασε η πατρική σου αγάπη, ταίς πρεσβείαις της γλυκυτάτης σου Μητρός και πάντων σου των απ’ αιώνος ευαρεστησάντων Σοι. Αμήν».

(Γλυκύτατε Ιησού, που είσαι ο αόρατος Θεός, ο αθάνατος, ο αιώνιος, ο άπειρος, ο ατελεύτητος, ο ανεξιχνίαστος, ο αμετάβλητος, ο Θεός που δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και όλα όσα βρίσκονται σ’ αυτά, τον ήλιο, τη σελήνη, τα αστέρια, τις θάλασσες, τους ωκεανούς και όλα τα ζώα που κινούνται μέσα σ’ αυτούς, ο Θεός που κάθεται σε θρόνο δόξας και επιβλέπει τις αβύσσους, που μύριες μυριάδες και χίλιες χιλιάδες άγγελοι και αρχάγγελοι παρίστανται γύρω από την απρόσιτη δόξα σου, που τα πολυόμματα Χερουβείμ και τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ σε κυκλώνουν και αναβοούν τον γλυκύτατο και ακατανόητο ύμνο, Άγιος, Άγιος, Άγιος˙  Συ, Κύριε, που είσαι η μεγάλη γέφυρα, η μεγάλη διαλλαγή, η μεγάλη συμφιλίωση, ο μεγάλος σύνδεσμος ημών, των πεσμένων στην αμαρτία και αχαρίστων ανθρώπων, με τον αναρχό σου και παντοδύναμο Πατέρα σου, Συ που έγινες το θύμα και ανέλαβες τις αμαρτίες μας και τις έφερες πάνω στον Σταυρό, δώσε και σε εμάς τους αμαρτωλούς μία ακτίνα της χάρης Σου και βοήθησέ μας και δίδαξέ μας και φώτισέ μας πως θα Σε ακολουθήσουμε, πως θα Σε αναπαύσουμε, πως θα Σε ευαρεστήσουμε, προκειμένου να γίνουμε και εμείς μέτοχοι όλων των ανεκλάλητων αγαθών που ετοίμασε για μας η πατρική σου αγάπη, με τις πρεσβείες της γλυκύτατής Σου Μητέρας και όλων των αγίων που απαρχής Σε ευαρέστησαν. Αμήν).

Δεν πρόκειται για γραπτή προσευχή που είχε ενώπιόν του ο μεγάλος σύγχρονος όσιος Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης προκειμένου να αναφέρεται δι’ αυτής στον Κύριο Ιησού Χριστό – μολονότι όλη η δομή και το περιεχόμενό της απηχεί πράγματι το σύνολο των εκκλησιαστικών προσευχών που μας έχουν αφήσει οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Είναι μία αυτοσχέδια προσευχή που κατέγραψε ένας προσκυνητής του ταπεινού κελιού του στην περιοχή των Κατουνακίων του Αγίου Όρους και που αποτυπώνει αυτό που συνιστούσε περιεχόμενο και ξεχείλισμα της καρδιάς του μεγάλου ησυχαστή. Προσευχή που είπε, κι ίσως συνήθιζε να λέγει, ευρισκόμενος ενώπιον ενωπίω με κάποιον ή κάποιους πιστούς που είχαν παρακαλέσει να τους μνημονεύει και να τους συνοδεύει με τις προσευχές του και που θεώρησε ο άγιος υποχρέωσή του να πεί. Αυτό δεν έκανε ο φωτεινός Γέροντας σε κάθε έναν που διάβαινε το κελί του; Τον αγκάλιαζε, τον δεχόταν σαν τη μάνα όταν γυρίζει το αγαπημένο παιδί της και τον γέμιζε με τα πνευματικά αγαθά με τα οποία ήταν γεμάτη η καρδιά του. Και το αποκορύφωμα της δωρεάς του; Η προσευχή ακριβώς που αυτοσχεδίαζε για τη συγκεκριμένη ώρα και στιγμή. Να ακούς τον άγιο να επικαλείται τον Κύριο για χάρη δική σου ή των όποιων προσκυνητών βρίσκονταν εκεί!

Είμαστε ευλογημένοι οι σημερινοί χριστιανοί που μπορούμε να ακούμε, όχι μόνο να διαβάζουμε, την προσευχή που λέει ένας άγιος! Όχι μόνο το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!» – έχουμε καταγραφές της ευχής αυτής όχι μόνο από τον όσιο Εφραίμ, αλλά και από τους οσίους Πορφύριο, Παισιο, Εφραίμ Φιλοθειτη κ.α. σπουδαίους Γέροντες – αλλά και μεγαλύτερες και ευρύτερες προσευχές σαν την παραπάνω. Και συγκινείται κανείς όχι μόνο από το περιεχόμενο των προσευχών που φέρουν την παντοδύναμη ενέργεια του Κυρίου, αλλά και από την αίσθηση που αποκομίζει, καθώς ακούει τον βιωματικό τρόπο εκφοράς τους, τον ρυθμό της εν Πνεύματι αγίω ευχομένης ύπαρξης των αγίων, τους κτύπους θα έλεγε κανείς της ίδιας της βαθιάς καρδιάς τους!

Και τι δείχνει πιο συγκεκριμένα η αυτοσχέδια αυτή προσευχή του οσίου Εφραίμ; Τον πιστό που όλη η ύπαρξή του βρίσκεται μέσα στην προσωπική παρουσία του Κυρίου και όλου του Τριαδικού Θεού, καθώς για να φτάσει στο συγκεκριμένο αίτημά του: «δώσε και σε εμάς τους αμαρτωλούς…», έχει κάνει ομολογία πίστεως, έχει «ζωγραφίσει» δηλαδή ενώπιόν του το τι είναι ο Ιησούς Χριστός και η σχέση του με τον Πατέρα και το άγιον Πνεύμα. Που σημαίνει: η προσευχή για να είναι ορθή και αληθινή, πράγματι χριστιανική, πρέπει να εκκινεί από τη δογματική συνείδηση του προσευχομένου – να αναφέρεται κανείς στον Θεό τον οποίο απεκάλυψε ο Ιησούς Χριστός και έχει ομολογήσει σύνολη η Εκκλησία με το άγιο σύμβολο της πίστεώς της. Ιδιαιτέρως μάλιστα ο όσιος μεγάλος Γέρων για να φτάσει στο σημείο του προσωπικού αιτήματος νιώθει την ανάγκη να θυμίσει στον εαυτό του και τους παρευρισκομένους το πόσο ο παντοδύναμος Κύριος είναι πράγματι Κύριος ο Θεός μας, τον Οποίο δοξολογούν όλοι οι άγγελοι, «διπλούς την φύσιν αλλ’ ου την υπόστασιν», ο Θεός που σαρκώθηκε και έγινε άνθρωπος, για να άρει τις αμαρτίες μας και να μας συμφιλιώσει με τον Θεό Πατέρα κάνοντάς μας ένα μ’ Εκείνον. Κι ακόμη˙ είναι ο προσωπικός Θεός που ενδιαφέρεται για όλη τη Δημιουργία Του μέχρι και του εσχάτου από αυτήν, πολύ περισσότερο συνεπώς και για τον άνθρωπο τον «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» Εκείνου πλασμένου.

Και ποιο είναι το συγκεκριμένο αίτημα; Αυτό που αν γίνει πιστευτό και αποδεκτό από τους ανθρώπους θα δούν να επιλύονται όλα τα βασικά προβλήματά τους! Το «γενηθήτω το θέλημά Σου». Και ζητάει λοιπόν ο άγιος να μας διδάξει ο Κύριος «του ποιείν το θέλημα Αυτού», προφανώς έχοντας την ακλόνητη πεποίθηση ότι αν κανείς μάθει να βρίσκεται εκεί που είναι το θέλημα του Θεού θα δεί ότι κάθε πρόβλημα χάνει το «βάρος» του και γίνεται εν πίστει αναβαθμός και σκαλοπάτι ανόδου προς τον Κύριο και τα αγαθά που μας υποσχέθηκε να μας δώσει. Κι εκείνο που ακόμη περισσότερο μας κάνει βεβαίως να συγκινούμαστε από τον όσιο Γέροντα, πέρα από το βάθος της προσευχής του, είναι και η αγαπητική και «ερωτική» θα έλεγε κανείς προσέγγιση του Κυρίου. Ο Κύριος που είναι ο παντοδύναμος Θεός, μπροστά στον Οποίο στέκουν με θάμβος όλοι οι άγγελοι και οι αρχάγγελοι, είναι ο «γλυκύτατος Ιησούς». Γιατί; Διότι «έκλινεν ουρανούς και κατέβη» και έγινε «η γέφυρα, η διαλλαγή, η συμφιλίωση, ο σύνδεσμός» μας με τον Θεό Πατέρα – η δική μας αγάπη αποτελεί την ανταπόκριση στη δική Του απειρία αγάπης, όπως το σημειώνει και ο Ευαγγελιστής της αγάπης: «Ημείς αγαπώμεν ότι Αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς». Οπότε καταλαβαίνουμε: το δόγμα της πίστεως οδηγεί τον αληθινό πιστό όχι σε μία σκληρή και άκαμπτη στάση, δηλαδή σε μία σκληροκαρδία!, αλλά σε μία τρυφερότητα και αγάπη, που αντιστοιχεί χάριτι Θεού στον ενανθρωπήσαντα Κύριο. Μ’ έναν λόγο: στην προσευχή του οσίου Εφραίμ, στην προσευχή των αγίων, βλέπουμε τον Θεό να περιπατεί και να λειτουργεί μέσω αυτών!

pgdorbas.blogspot.com