Άγιος Πορφύριος, Ο διά Χριστόν αλήτης, μέγας πνευματικός δάσκαλος και Γέροντας του μέλλοντός μας!

Όσιος Πορφύριος (1906-1991).

Η σημερινή γιορτή του αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη (της πλατείας Ομονοίας, των Καλλισίων και της Μονής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι) αποτελεί μια μεγάλη εορτή και ημέρα για την Εκκλησία.

Ένα μεγάλο πανηγύρι προς τιμήν ενός μεγάλου νέου αγίου που μοιάζει να μας φέρνει λίγο πιο κοντά στην γέννηση του Παιδίου Νέου της Εκκλησίας. Κοντά στην παγκόσμια ημέρα της Χριστού Γέννας! Των όμορφων Χριστουγέννων. Της Ανατολής των Ανατολών.

Γέννημα και καρπός του προηγούμενου αιώνα ο άγιος Πορφύριος φαίνεται να αποτελεί τον κατεξοχήν Γέροντα και Άγιο της εποχής του, όπως και τον διαμορφωτή μιας σύγχρονης πνευματικής ζωής, αλλά και αυτής του μέλλοντος.

Και όλα αυτά από ένα αγράμματο παιδάκι που ξεκίνησε να διαβάζει συλλαβιστά τον βίο και την πολιτεία του αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη, όπου κι αν βρισκόταν, και να τέρπεται. Να διψά να ζήσει ασκητική και πνευματική ζωή. Διάβαζε τον βίο του αγίου που θαύμαζε ακόμη και στο κελλί ενός αστυνομικού τμήματος όταν συνελήφθη επί αλητεία!

Επί αλητεία, μάλιστα! Γιατί όταν πρωτοείδε μοναχούς, δηλαδή, ότι βρισκόταν πιο κοντά στο πρότυπο του, τους ακολούθησε και έτσι απομακρύνθηκε από το μέρος που έμενε και βρέθηκε αργά το βράδυ ως νυχτοπούλι εν οικοπέδω… Και έτσι τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στο κελλί του τμήματος. Ένας διά Χριστόν αλήτης!

Αλήτη τον αποκάλεσαν και όταν μικρό παιδί, ούτε καν έφηβος, επιβιβάστηκε στο πλοίο της γραμμής Πειραιάς- Άγιον Όρος για να πάει να ασκητέψει στον Άθωνα! Στο καράβι τον είδε μόνο του μια κυρία που τον ευσπλαγχνίστηκε και του έδωσε να φάει ψωμί και μερικά ψαράκια. Η ίδια γυναίκα, όμως, στην συνέχεια τον αποκάλεσε αλήτη όταν μια άλλη κυρία της έδωσε συγχαρητήρια για το κέρασμα στον μικρό Ευάγγελο.

Κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον ίδιο ο οποίος όπως διηγήθηκε: «Εγώ ο καημενούλης, όταν άκουσα τη λέξη αλητόπαιδο, μες στην ψυχούλα μου εχάρηκα, διότι σκέφθηκα ότι όντως αλητόπαιδο είμαι. Έγινα αλήτης της αγάπης του Θεού»!

Παιδαριογέροντας ο Ευάγγελος και πριν ακόμη φορέσει το ράσο που επιθυμούσε τόσο πολύ. Και μάλιστα, ως ακόμη μια δοκιμασία, οι Γέροντες του Κελιού, τον ρασοφόρεσαν με κουρελιασμένα μπαλωμένα ράσα.

«Στεναχωρήθηκα αλλά μόνον για πέντε λεπτά», ανέφερε ο ίδιος για το γεγονός αυτό!

Η διά Χριστόν αλητεία έμοιαζε να τον έχει σημαδέψει!

Ενώ, όταν κάποια στιγμή συνάντησε κάποιους λαϊκούς επισκέπτες στο Άγιον Όρος και τους χαιρέτησε με το «Ευλογείτε», άκουσε κάποιον από αυτούς να λέει: «Το καημένο το παιδί, δεν φαίνεται να είναι και τόσο καλά»!

Και όσον αφορά την δική του αντίδραση: «Έχει δίκιο, είπα, μεγάλο δίκιο έχει, αλλά πού να ήξερε την τρέλα μου»!

Ο νεαρός Ευάγγελος, στο επίθετο Μπαϊρακτάρης που σημαίνει σημαιοφόρος, έμελλε πολύ σύντομα να γίνει ένας γνήσιος ευαγγελιστής και σημαιοφόρος της χάριτος του Θεού.

Της δροσερής και ξεδιψαστικής χάριτος η οποία ξεδιψά όσους νιώθουν πως βρίσκονται στην έρημο της ζωής και αναζητούν εναγωνίως να πιουν και να ξεδιψάσουν αναζωογονώντας πραγματικά ολόκληρη την ύπαρξη και την υπόστασή τους!

Ο άγιος Πορφύριος μετέδιδε την Θεία Χάρη με τον λόγο του, αλλά τον «πρόδιδε» και μόνον η παρουσία του. Η χαριτωμένη του ύπαρξη!

Όπως για παράδειγμα το γεγονός με την άγνωστη αρχαιολόγο σε ένα εστιατόριο της Αθήνας που κάθισε στο τραπέζι μαζί της. Πέραν από τις θαυμαστές αποκαλύψεις που τις έκανε για τον τόπο των αρχαιολογικών της ερευνών στον οποίο εργαζόταν, όπως για τον μάντη Τειρεσία που τον είδε να τον χειραγωγούν, η κοπέλα είχε κατανυχθεί και συνεχώς δάκρυζε.

«Ουχί η καρδία ημών καιομένη ην εν ημίν, ως ελάλει ημίν εν τη οδώ;», αναρωτήθηκαν οι εν απογνώσει δύο Απόστολοι μετά την συνάντησή τους με τον Χριστό κατά την πορεία προς Εμμαούς!

Ο άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης.

Ο άγιος Πορφύριος ήταν ένας πολυχαριτωμένος άγιος του 20ού αιώνα για τον οποίο ο άλλος μεγάλος άγιος ο οποίος δίδαξε την οικουμένη με τα συγγράμματά του, ο άγιος Σωφρόνιος ο Αθωνίτης και του Έσσεξ, έλεγχε τους Έλληνες προσκυνητές του Μοναστηριού του, λέγοντάς τους ότι οι Έλληνες έχετε τον Γέροντα Πορφύριο και δεν έχετε καταλάβει την αξία του.

Ο Γέροντας έμεινε για πάντα «διά Χριστόν αλήτης» και πάντα ευγενής και διακριτικός και ποτέ δεν επιδίωξε να δημιουργήσει μία αυλή γύρω του δικών του προδιαγραφών. Αυτό αναφέρει και ο στενότατος συνεργάτης του μακαριστός Γεώργιος Αρβανίτης, ο δικαστικός που τα παράτησε όλα για να βρίσκεται δίπλα του. Εκεί στο Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως στο Μήλεσι. Φαίνεται πως είχε καταλάβει: «πως καλόν έστιν ώδε είναι»!

Πάντως, πάρα πολλοί άνθρωποι τον είχαν πνευματικό και πάρα πολλές ψυχές κατέφευγαν σ’ αυτόν για την επίλυση των πιο δύσκολων και αδιέξοδων προβλημάτων τους. Δεν έπαυε να καθοδηγεί υποψήφιους και υποψήφιες μοναχές μέχρι να βρουν ο καθένας τους το δικό του κατάλληλο λιμάνι, τον δικό του Άθωνα! Και ο ίδιος ήταν το πιο έκτακτο και εύτακτο καράβι…

Και βεβαίως, συνομιλούσε τόσο με Γέροντες όσο και με Γερόντισσες τους οποίους κατηύθυνε για τα πνευματικά τους τέκνα, αφού ο ίδιος από πολλά μίλια μακρυά διάβαζε, «ανέκρινε», ως πνευματικός άνθρωπος, τις ψυχές των υποτακτικών τους και τους συμβούλευε πώς να αντιμετωπίσουν την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

Ένας παράκλητος χάριτος, ένας κατά χάριν Θεός, ο οποίος νοιαζόταν για τους ανθρώπους, την δημιουργία, την Εκκλησία, την οικουμένη, «εργαζόμενος» με τα ιδιαίτερα χαρίσματα που έλαβε από την χαρούμενη υπακοή στους Γέροντές του.

Και αυτή η παιδιόφραστη χαρά με την οποία αποδέχτηκε την κλίση και την κλήση μέσα του, φαίνεται πως τον διαμόρφωσε πριν καλά καλά τον διαμορφώσουν άλλες καταστάσεις της ζωής. Βέβαια, το Πνεύμα το Άγιο ήταν αυτό που όταν τον κατακυρίευσε τον «απελευθέρωσε» και τον έκανε να μπορεί να βρίσκεται παντού, όπου ήθελε.

Από τις ψυχές των ανθρώπων μέχρι το τέλος του του αχανούς σύμπαντος!

Οι μαρτυρίες είναι πάρα πολλές για την «ανάγνωση» των ανθρώπων, των γύρω τους, του ευρύτερου περιβάλλοντος τους και τις άμεσες πνευματικές και σωματικές θεραπείες που τους παρείχε -και μάλιστα σε πάρα πολύ δύσκολες καταστάσεις.

Όσο για το τέλος του αχανούς σύμπαντος, είχε ομολογήσει ο ίδιος ότι έφτασε μέχρι εκεί!

Ο άγιος Πορφύριος, ο μεγάλος άγιος του 20ού αιώνα και ο πνευματικός του μέλλοντος μας, με την ιδιαίτερη φιλομάθεια που τον διακατείχε, μελετούσε επίσης την όλη ζωή του ανθρώπου και είχε γνώσεις επιστημονικές για ποικίλα θέματα.

Μάλιστα κάποια από αυτά έσπευδε να τα διδαχτεί από πανεπιστημιακές παραδόσεις. Ενώ ο ίδιος στη συνέχεια μπορούσε να διδάξει τους πανεπιστημιακούς πολύ λεπτές αποχρώσεις της επιστήμης τους που ο ίδιος έβλεπε μέσα από την φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Ακόμη και καθηγητές του Πολυτεχνείου και της Ιατρικής Σχολής.

Αδιαμφισβήτητες ήταν και οι ιατρικές του διαγνώσεις. Και πέραν από τις θαυματουργικές του ιάσεις, θαυμαστή ήταν και η καθοδηγητική παρουσία του σε χειρουργικές επεμβάσεις! Αυτό το ομολογούσαν και μεγάλοι ειδικοί ιατροί στο εξωτερικό οι οποίοι έλεγαν πως κάποιος άλλος έκανε την εγχείρηση. Την ίδια ώρα που ο άγιος Πορφύριος προσευχόταν στην Ελλάδα για τον ασθενή.

Πέραν, όμως, από τις ποικίλες έκτακτες και συγκλονιστικές επεμβάσεις του αγίου Πορφυρίου που μπορεί κάποιος να τις διαβάσει στις μαρτυρίες που μας έδωσαν όσοι τις έζησαν, έχει ξεχωριστή σημασία η ιδιαίτερη γνώση που είχε για την ψυχή των ανθρώπων και ο τρόπος της πνευματικής τους καθοδήγησης.

Γνωρίζοντας ο ίδιος τις λεπτές αποχρώσεις της πνευματικής ζωής μοιάζει να καθίσταται ως ο μέγας πνευματικός δάσκαλος και Γέροντας των επόμενων γενεών.

Πράγμα, βεβαίως, που έχει αισθανθεί και καταλάβει πολύς κόσμος. Και, μάλιστα, όχι μόνον Ορθόδοξοι. Σύμφωνα με μαρτυρίες το αλητάκι του Θεού έχει καταπλήξει και κατακυριεύσει και ψυχές και χριστιανών άλλων δογμάτων. Ακόμη και πολύ αυστηρών… προδιαγραφών.

Φαίνεται πως η χαριτωμένη αύρα λεπτή η οποία απορρέει από την γεμάτη αγάπη ψυχή του και τον ποιητικό και διακριτικό του λόγο άλωσε παλιότερες προδιαγραφές πνευματικών καθοδηγήσεων.

Όσο για τους Χριστιανούς των άλλων δογμάτων οι οποίοι βρίσκουν ανάπαυση από τον λόγο του αγίου Πορφυρίου ευχόμαστε να προχωρήσουν ακόμη περισσότερο για να επιτευχθεί και η ευχή και η ιδιαίτερη αγωνία του αγίου που είχε μέχρι τα τέλη της ζωής του. Το «Ίνα ώσι εν»!

Άλλωστε αυτή είναι και η αγωνία του Χριστού και της Εκκλησίας μέχρι την συντελεία των αιώνων.

Χρόνια πολλά!

Προσδοκώντας να συνεορτάσουμε και το Πάσχα του χειμώνα!

Τα πάντα λευκά από αθωότητα, ομόνοια και αγάπη Χριστούγεννα!

Ένα παράδειγμα από τον ξεχωριστό τρόπο πνευματικής καθοδήγησης του αγίου Πορφυρίου μπορείτε να διαβάσετε στον σύνδεσμο εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=359039