Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου

Υπάρχουν πολλοί που είναι αδιάφοροι ή και απαξιωτικοί σχετικά με τον αθλητισμό σε όλες του τις εκφάνσεις.  Είναι δικαίωμά τους  απόλυτα σεβαστό.

Ο αθλητισμός έχει μεγάλο ιστορικό βάθος και η Ελλάδα σεμνύνεται με το στεφάνι της δόξας  γιατί πρώτη εδίδαξε στην ανθρωπότητα, εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, το αθάνατο πνεύμα του ωραίου, του μεγάλου και του ευγενικού, με την καθιέρωση των αθλητικών αγώνων και της ευγενικής άμιλλας.

Ζήσαμε αυτές τις μέρες το μεγάλο γεγονός του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου. Οι εθνικές ποδοσφαιρικές ομάδες από 32 χώρες, ύστερα από μια μακράς διάρκειας διαδικασία,  προκρίθηκαν ως αξιότερες για να λάβουν μέρος σ΄ αυτή τη διοργάνωση, στο μικρό κρατίδιο του Κατάρ.

Χιλιάδες κόσμου απ΄ όλη την υφήλιο, ιδιαίτερα από τις 32 χώρες, που οι εθνικές τους ομάδες προκρίθηκαν, συνέρρευσαν στο μικρό αυτό κρατίδιο του περσικού κόλπου, για να ζήσουν από κοντά τη συγκίνηση και τη μαγεία του θεάματος.

Η σύγχρονη τεχνολογία πρόσφερε, σε φιλάθλους και μη, ολοζώντανη την εικόνα των αγώνων σ΄ όλο τον πλανήτη. Λένε ότι πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι είδαν έστω και ένα μέρος των αγώνων. Η εικόνα προσφέρθηκε αδιάκριτα σ΄ όλους και μπήκε και σ΄άρχοντα και σε φτωχού καλύβι.

Ένας μήνας συναρπαστικού, ονειρεμένου και φανταστικού θεάματος.

Ύστερα από τη μαύρη περίοδο των λοιμώξεων, μέσα στη βαριά, καταθλιπτική και τοξική  καθημερινή ειδησεογραφία,  η μετάδοση των ποδοσφαιρικών αγώνων του παγκοσμίου κυπέλλου, αποτέλεσε  δροσερή όαση ανακούφισης, χαλάρωσης και καλή ευκαιρία για μια νοσταλγική αναδρομή και στα  περασμένα!….

Ήταν ολοφάνερη στη φετινή διοργάνωση η εγκατάλειψη των παλιών σχολών ποδοσφαίρου και η εφαρμογή, περισσότερο ή λιγότερο, των κανόνων μιας μόνο σχολής ποδοσφαίρου, που έχει επικρατήσει σήμερα παγκόσμια.

Στα ομαδικά αθλήματα υπάρχει το πνεύμα του συνόλου, της κοινής προσπάθειας, του κοινού στόχου. Αυτό το είδαμε να υλοποιείται σε κάθε αγώνα στο παγκόσμιο κύπελλο, με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνέπεια, ακρίβεια και πληρότητα.

Οι αθλητές της κάθε ομάδας πειθαρχημένοι και ομόψυχοι, τα έδιναν όλα και την τελευταία τους σωματική και ψυχική ικμάδα, για να πετύχουν τη νίκη.  Όλοι τους παιδιά γυμνασμένα,  χαρισματικά, ταλαντούχα. Τα καμάρωνε όλος ο κόσμος, ιδιαίτερα οι ομοεθνείς τους. .

Παρά την ένταση της προσπάθειας δεν κατέφευγαν σε ακραίες αντιαθλητικές ενέργειες με αποτέλεσμα να περιορίζονται στο ελάχιστο οι τιμωρίες από το διαιτητή του αγώνα.

Υπήρχαν και σ΄ αυτό το παγκόσμιο κύπελλο, τα μεγάλα αστέρια της μπάλας, που το ταλέντο τους είναι μοναδικό, οι μάγοι της στρογγυλής «θεάς». Παλιά ο Πελέ κι ο Μαραντόνα. Τώρα ο Μέσι, ο Ρονάλντο, ο Νεϊμάρ και άλλοι.

Ήταν άξιο προσοχής που μερικοί ποδοσφαιριστές, εισερχόμενοι στον αγωνιστικό χώρο, έκαναν το σταυρό τους, ταπεινά και όχι προς το θεαθήναι. Αναρωτιέται κανείς και πόσοι άλλοι προσευχόντουσαν νοερά. Είναι αυτό ένα δείγμα πίστης προς τον Δημιουργό από τον οποίο, στις δύσκολες αυτές ώρες, ζητούσαν αυτά τα παιδιά στήριξη και βοήθεια.

Ο τελικός αγώνας της Κυριακής, 18-12-2022,  μεταξύ των Εθνικών Ομάδων της Αργεντινής και της Γαλλίας ήταν πραγματικά υπερθέαμα. Με τις απρόσμενες και τάχιστες μεταβολές από λεπτό σε λεπτό του αποτελέσματος, κοβόταν η ανάσα του  θεατή και κορυφωνόταν η αγωνία του. Η λύτρωση ήρθε με το νικητήριο πέναλτι της Αργεντινής, που της χάρισε το περιπόθητο  τρόπαιο.

Μεγάλη μορφή του αγώνα αναδείχτηκε ο Λιονέλ Μέσσι, αρχηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας της  νικήτριας χώρας. «Αρχιτέκτονας» που σχεδίασε και δόμησε αυτή τη σπουδαία ομάδα είναι ο σεμνός και καθόλου «εκρηκτικός» προπονητής της, ο Λιονέλ Σκαλόνι.  Και οι δύο αυτοί άντρες, μετά τη νίκη έκαναν δημόσια το Σταυρό τους, ως ευχαριστία προς το Θεό. Μετά έπεσαν στην αγκαλιά των μελών των οικογενειών τους, που είχαν ταξιδέψει από μακριά για να είναι όλοι μαζί στη νίκη για να πολλαπλασιάσουν τη χαρά της οικογένειας, αλλά και στην ήττα, όλοι μαζί, για να μετριάσουν τη θλίψη. Η πατρίδα τους, η Αργεντινή, πανηγύριζε ξέφρενα τον άθλο των παιδιών  της.

Τώρα που έπεσε η αυλαία αυτών των αγώνων είναι επιβεβλημένο να αναθεωρήσουμε μερικά  πράγματα εδώ στη χώρα μας. Να προσεγγίσουμε τους νέους με διάλογο με ίσους όρους και με τεκμηριωμένα επιχειρήματα. Όχι με μονόλογους και διδακτισμούς. Οι μεγάλοι ας αναστοχαστούμε επί τέλους, με την ευκαιρία αυτού του θεάματος-φαινομένου, που μας δίδαξε αρκετά πράγματα. Να μην αναμασάμε συνεχώς τις όποιες παθογένειες του χώρου, αλλά να αξιοποιήσουμε τα θετικά στοιχεία, που σίγουρα υπάρχουν.  Αυτά ως ….ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ.