Είναι πάλιν Χριστούγεννα! Είναι πάλιν γιορτή!

Η Γέννησις του Χριστού.

Είναι πάλιν Χριστούγεννα! Είναι πάλιν γιορτή!

Γιορτή Μητρόπολη! Πρωτεύουσα! Βασιλεύουσα των εορτών!

Και να που ο χρόνος μηδενίζεται και να που ο χρόνος παίρνει αίφνης σαφή και φωτεινή προοπτική!

Εγεννήθη Φως! Εγένετο Φως!
«Εν αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων»!

Το Φως είναι ανάμεσά μας!
Στον κόσμο μας!

Στην ζωή μας!
Σε μας τους ίδιους!

Η σημερινή μέρα μοιάζει σαν να είναι μια από τις πρώτες μέρες της δημιουργίας!

Εκείνο, όμως, το υλικό φως εγένετο άπαξ και διά παντός!

Αυτό, το ολοφώτεινο Παιδίον Νέον, ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, γεννιέται κάθε 25 Δεκεμβρίου, όπως και κάθε μέρα, και παραμένει ολοφώτεινο διά παντός και δεν το καταλαμβάνει καμία σκιά!

Και όποτε το ανακαλέσουμε ολόθερμα και ολόψυχα μέσα μας αναγγενιέται για χάρη μας!

Και εκεί στα χάη της ψυχής μας νιώθουμε πως εγένετο φως!

Το αρχικό δειλό φως των πρώτων ημερών της δημιουργίας που συνεχίζει να επαυξάνει και να υπερχειλίζει ως Φως ανέσπερον!

Αυτό που κατακλύζει τους τίμιους εργάτες και μανικούς εραστές Του!

«Ελθέ το φως το αληθινόν, ελθέ η αιώνιος ζωή,
ελθέ το αποκεκρυμμένον μυστήριον, ελθέ ο ακατονόμαστος θησαυρός,
ελθέ το ανεκφώνητον πράγμα, ελθέ το ακατανόητον πρόσωπον,
ελθέ η αΐδιος αγαλλίασις, ελθέ το ανέσπερον φως!…».
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Κάθε χρόνο μέσα στα πιο βαθιά σκοτάδια της χρονιάς έρχεται το ανέσπερον Φως, Παιδίον νέον, και Ήλιος της Δικαιοσύνης να μας περάσει ως Πάσχα από τον χειμώνα στο έαρ.

Και ας αργεί ακόμη η ανοιξιάτικη ανθοφορία!

Μα η Γέννηση είναι ήδη η πρώτη και σημαντικότερη ανθοφορία.

Και μάλιστα πριν ακόμη τολμήσουν οι τολμηρές αμυγδαλιές να ανθήσουν!

Η μέρα, ήδη, θα αρχίσει να αυξάνει σπυρί σπυρί, θα κερδίζει από την νύκτα λεπτά και ώρες και εμείς ήδη θα προσδοκούμε Ανάσταση!

Γιατί αυτή είναι το πραγματικό έαρ!

Το Πάσχα! Το κάθε Πάσχα, όπως και το σημερινό!

Αυτή η τέλεια προσδοκία των ανθρώπων που γίνεται φανέρωση, μέσω της Γέννησης!

Συμμετέχοντας, βεβαίως, και ο ανθρώπινος παράγοντας, προσφέροντας, εν προκειμένω, την Υπεραγία Θεοτόκο με την υποδοχή του Θεού στα σπλάχνα της!

Και μοιάζει πως ο Θεός να ταπεινώνεται εντελώς, ως άκρα ταπείνωση, ζητώντας την συνεργασία του ανθρώπου για το καλό το δικό μας!

Θα μπορούσε αυτάρεσκα, υπερφίαλα και εγωιστικά να τα δημιουργήσει όλα μόνος του!

Αλλά, φαίνεται πως προσδοκά και ζητά και τη δική μας συνεργασία και συμμετοχή ως ένα φιλότιμο που οδηγεί στην σωτηρία του ανθρώπου, του σύμπαντος κόσμου!

Και είναι η Θεοτόκος το πρώτο σκαλοπάτι σ’ αυτήν την δική μας ύψωση ως «γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν»!

Σ’ αυτήν την πορεία προς το φως!

Με τα δικά της «φτερά» μπορούμε να πλησιάσουμε το Φως.

Και όχι με κάποια τεχνητά και από κερί, όπως αυτά του Ίκαρου.

Άλλωστε η Παναγία είναι ολκάς, πλοίο, καράβι!
Και η ζωή μας ένα ταξείδι!
Με τις μπονάτσες της και τις τρικυμίες της!

Όπως το έζησαν και όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας.

Ενίοτε και μέσα στην εκκωφαντική και απαραμύθητη σιωπή και απουσία του Θεού!

Και ποιος μπορεί να σηκώσει τέτοια οδύνη, τέτοιο σύντριμμα, τέτοια θεία εγκατάλειψη;

Πράγματι, είναι πολύ δύσκολη πνευματική δοκιμασία!
Μοιάζει με ένα πραγματικό άλεσμα για να γίνει ο άνθρωπος από στάρι αλεύρι για να ζυμωθεί ολόκληρος και όχι κατά φαντασία.

Έτσι το έζησα οι άγιοι μας.

Εν μέσω ανάλογου προβληματισμού άκουσε ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης το «κράτα τον νου σου στον άδη και μην απελπίζεσαι».

Αυτό ήταν το δικό του φιλότιμο που έπρεπε να προσφέρει στον Θεό.
Και με τον τρόπο αυτό μας δίδαξε και εμάς αυτήν την έσχατη θεωρία της γονιμοποίησης της απελπισίας διά του ελέγχου της!

Έτσι χαριτώνεται όλος ο άνθρωπος! Και πάλιν όχι μηχανικά και αυτόματα αλλά διά της ιδίας μετοχής και του ελέγχου!

Και φωτίζεται ο όλος άνθρωπος!
Η ψυχή και το σώμα!

Και τότε αρχινάει η παραμυθία και η γιορτή!
Η γέννηση του Παιδίου νέου και στα δικά μας σπλάχνα!
Για να γίνει ο κάθε άνθρωπος το κατά δύναμιν θεοτόκος και θεοφόρος!
Ένας μικρός Χριστός και κατά χάριν Θεός!

Λίγο ακόμη, λοιπόν, πριν ανθίσουν οι αμυγδαλιές, άνθισε και φέτος το σπήλαιο της Βηθλεέμ.

Τα άχυρα της φάτνης είναι οι ταπεινές χοϊκές ακτίνες φωτός που προσφέρει ο άνθρωπος για να λάβει στη συνέχεια ο ίδιος πραγματικό φως!

Και μάλιστα άκτιστο!

Ενώ, πλέον, καρποφορεί η γη χαριτωμένους καρπούς!

Όπως εξήνθησε η έρημος! Αυτή ο γήινος τόπος απελπισίας μετατράπηκε σε πολιτεία και διαρκές πανηγύρι των αναζητητών του Θεού!

Και τον έκαναν όαση Θεού! Ένα εργαστήρι Θεολογικής σοφίας, ολοκληρωτικής και αδιάλειπτης διά Χριστόν ζωής και προσευχής, τόπο σωτηρίας και λατρείας του Θεού!

Ήταν το ανθρώπινο φιλότιμο που από το απέριττο σπήλαιο της φάτνης που δέχτηκε τον Μεσσία του κόσμου, δημιούργησε την «Civitas dei» την Πολιτεία του Θεού στην έρημο!

Ένα αντίστοιχο σπήλαιο χαρισμένο από τον άνθρωπο στο Θεό του, δημιουργό του και Σωτήρα του.

Χριστούγεννα πάλιν σήμερα, όπως και χθες, ίσως! Αλλά η σημερινή επέτειος, αποτελεί και ένα κοινωνικό γεγονός που ενώνει τον κόσμο και ταυτίζει τους ανθρώπους μεταξύ τους! Γιορτάζουν αυτήν την μία και πρώτη γιορτή που θα εγκαθιδρύσει και θα εγκαινιάσει και όλες τις άλλες!

Και κυρίως την Ανάσταση! Που χωρίς αυτήν θα ήταν μάταιη η πίστη μας!

Αλλά και χωρίς την αγία Γέννηση δεν θα είχαμε και την Ανάσταση του Θεανθρώπου Χριστού!

Πάσχα, λοιπόν, σήμερα αφού Χριστός ετέχθη!

Αληθώς ετέχθη!

Το διαρκές πανηγύρι της Γέννησης έχει ανάψει!

Ας μην χάνουμε καιρό!

Χρόνια πολλά! Χρόνια καλά! Χρόνια ευλογημένα!