Προσβάσιμη σελίδα

«Ο τέλειος ιατρός ξέρει να γιατρεύει τον κόσμο με δύο τρόπους με τα όμοια και  με τα αντίθετα»

ᾨδὴ ε’ Ειρμός (Καταβασία)

 

«Θεὸς ὢν εἰρήνης, Πατὴρ οἰκτιρμῶν,

τῆς μεγάλης Βουλῆς σου τὸν Ἄγγελον

εἰρήνην παρεχόμενον ἀπέστειλας ἡμῖν·

 ὅθεν θεογνωσίας πρὸς φῶς ὁδηγηθέντες,

ἐκ νυκτός ὀρθρίζοντες, δοξολογοῦμέν σε Φιλάνθρωπε».

 

Απλή σύνταξη

«Θεὸς ὢν εἰρήνης, Πατὴρ οἰκτιρμῶν,

ἀπέστειλας ἡμῖν τὸν Ἄγγελον τῆς μεγάλης Βουλῆς σου

παρεχόμενον  εἰρήνην ὅθεν ὁδηγηθέντες πρὸς φῶς θεογνωσίας,

ὀρθρίζοντες  ἐκ νυκτός δοξολογοῦμέν σε Φιλάνθρωπε».

 

Μετάφραση

Κύριε σαν Θεός της ειρήνης και φιλεύσπλαχνος Πατέρας που είσαι

μας έστειλες τον Άγγελο της Μεγάλης σου Βουλής,

για να μας παρέχει την ειρήνη. Γι  αυτό, Φιλάνθρωπε,  κι εμείς,

που οδηγηθήκαμε στο φως της Θεογνωσίας

ξυπνώντας τoν όρθρο  πολύ πρωί   σε δοξολογούμε.

α΄ τροπάριον  ε΄ Ωδής

 

Ἐν δούλοις δόγματι  ἀπεγράφης

 καὶ δούλους ἡμᾶς  ἐχθροῦ καὶ ἁμαρτίας  ἠλευθέρωσας Χριστέ,

ὅλον τὸ καθ᾿ ἡμᾶς δὲ πτωχεύσας  καὶ χοϊκόν ἐξ αὐτῆς ἑνώσεως,

 καὶ κοινωνίας ἐθεούργησας.

 

Απλή σύνταξη

Πειθήσας δόγματι  τῷ Καίσαρος ἀπεγράφης εν δούλοις,

καὶ  ἠλευθέρωσας ἡμᾶς,  δούλους ἐχθροῦ καὶ ἁμαρτίας,

Χριστέ, ὅλον τὸ καθ᾿ ἡμᾶς δὲ πτωχεύσας,

καὶ ἐξ αὐτῆς ἑνώσεως καὶ κοινωνίας ἐθεούργησας χοϊκόν.

 

Μετάφραση

Υπακούοντας στη διαταγή του Καίσαρα

απογράφηκες στην τάξη των δούλων

και ελευθέρωσες εμάς, Χριστέ μου, που είμαστε  δούλοι

του εχθρού (Σατανά) και  της αμαρτίας

με το να γίνεις  εξ ολοκλήρου φτωχός, όπως εμείς,

και με αυτήν την ένωση και την κοινωνία

πραγματοποίησες την θέωση του χοϊκού ανθρώπου.

Ερμηνεία

Ο Χριστός που είναι ο τέλειος ιατρός ξέρει να γιατρεύει τον κόσμο με δύο τρόπους με τα όμοια και  με τα αντίθετα. Εδώ έχουμε και τους δύο τρόπους. Ο πρώτος με τα όμοια: Απογράφηκε μεταξύ των δούλων στην απογραφή του Αυγούστου Καίσαρα, για να μας απαλλάξει από την δουλεία των παθών μας. Με τη υλική φτώχεια του μας απάλλαξε από την πνευματική μας φτώχεια. Με το πάθος του μας απάλλαξε από τα πάθη  μας και με τον θάνατό του μας απάλλαξε από τον δικό μας τον θάνατό, χαρίζοντάς μας την αιωνιότητα.  Ο δεύτερος με τα αντίθετα: Ο Χριστός πτώχευσε, με το να ντυθεί την χοϊκή σάρκα και να γεννηθεί σαν ο πιο φτωχός άνθρωπος, για να μας πλουτίσει με την Θεότητα. Ακόμη η Σάρκωση του Χριστού έγινε για μάς θέωση, η κένωση έγινε πλήρωση και το πάθος του έγινε  απάθεια.

Ο Χριστός όμως συνάρμοσε τα διεστώτα, ένωσε τα αντίθετα και έφερε την αρμονία, την ειρήνη, την αγάπη. Ένωσε την χοϊκή σάρκα, που είχε επαναστατήσει κατά του Θεού, με αποτέλεσμα να υπάρχει αυτή η εχθρότητα ανάμεσα στις σχέσεις Θεού και ανθρώπου, με την θεϊκή ουσία, «εθεούργησε» την σάρκα, συμφιλίωσε τον άνθρωπο με τον Θεό και του γνώρισε την πραγματική αλήθεια, γιατί μέχρι τότε ζούσε μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας.

β΄ τροπάριο  ε΄ Ωδής

Ἰδοὺ ἡ Παρθένος, ὡς πάλαι φησίν, ἐν γαστρὶ συλλαβοῦσα ἐκύησε

Θεὸν ἐνανθρωπήσαντα καὶ μένει Παρθένος·

δι ἧς καταλλαγέντες Θεῷ οἱ ἁμαρτωλοί,

Θεοτόκον κυρίως οὖσαν  ἐν πίστει ἀνυμνήσωμεν. 

Απλή σύνταξη

Ἰδοὺ ἡ Παρθένος, ὡς πάλαι φησίν, συλλαβοῦσα ἐν γαστρὶ

ἐκύησε Θεὸν ἐνανθρωπήσαντα καὶ μένει Παρθένος·

δι ἧς καταλλαγέντες Θεῷ οἱ ἁμαρτωλοί,

 ἀνυμνήσωμεν ἐν πίστει Θεοτόκον κυρίως οὖσαν. 

Μετάφραση

Να που η παρθένος Μαρία συνέλαβε στα σπλάχνα της

και γέννησε Θεό και άνθρωπο, όπως λέγανε οι παλιές  προφητείες

και παρ’ όλα αυτά έμεινε Παρθένος.

Εξαιτίας της εμείς οι αμαρτωλοί συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό

και γι αυτό ας ανυμνήσουμε με πίστη αυτήν,

η οποία  πάνω από όλα  είναι Θεοτόκος.

Ερμηνεία

Το θέμα της παρθενίας της Θεοτόκου έρχεται και ξανάρχεται στα τροπάρια και μάλιστα στα θεοτοκία, γιατί η άσπορος γέννηση της Παρθένου κι η διατήρηση της παρθενίας της κατά υπερφυσικό τρόπο αποτελεί την απόδειξη της θεϊκής παρουσίας του Χριστού στον γήινο αυτόν κόσμο.  Κι  αυτό γιατί ο τόκος της Θεοτόκου δεν είναι ανθρώπινος τόκος αλλά θεϊκός, γι  αυτό και το τεχθέν δεν είναι άνθρωπος αλλά Θεάνθρωπος. Ο λόγος της ενανθρώπισης  του Σωτήρος Χριστού ήταν να συμφιλιώσει τον άνθρωπο και όλη την κτίση με τον Θεό Δημιουργό. Επομένως η Παναγία είναι η μόνη πού γέννησε Θεό και άνθρωπο, δηλαδή Θεάνθρωπο. Ας την ανυμνήσουμε λοιπόν, ας την δοξολογήσουμε και ας την ευχαριστήσουμε, γιατί μας εκπροσώπευσε επάξια  και απέσπασε από τον Πανάγαθο Θεό την σωτηρία μας.

Πρόσφατες
δημοσιεύσεις
Λόγος και Μέλος: Άρθρο Μαρκέλλου Πιράρ «Έτσι ψάλανε οι παππούδες»
Λόγος και Μέλος: Άρθρο Θωμά Αποστολόπουλου «Δέκα λεπτομέρειες για τη βυζαντινή μουσική»
Μνήμη Μανόλη Κ. Χατζηγιακουμή: σκαπανέας, διασώστης, κιβωτός
«Το ευ ζην μου εδίδαξε ο Λυκούργος Αγγελόπουλος»
«Θα ανοίξω το στόμα της ψυχής μου και θα γεμίσει από Άγιο Πνεύμα»