Όταν δεις εχθρό να σε λυπεί μη βγάλεις προς αυτόν απ’ το στόμα σου κανένα πικρό λόγο, ούτε να προσευχηθείς εναντίον του

Αγία Άννα η Προφήτιδα, μητέρα του Προφήτη Σαμουήλ (φωτογραφία από www.saint.gr)

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου,
Περί της Άννας
(της προφήτιδος)

Ομιλία πρώτη

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=359681

στ’. Και πρόσεξε ευλάβεια γυναίκας. Δεν είπε, αν μου δώσεις τρεις γιους, σου δίνω τους δύο, αν δε δύο τον έναν σου δίνω· αλλά, αν χαρίσεις μονάχα ένα, ολάκερο τον καρπό σου αφιερώνω.

«Και οίνον και μέθυσμα ου μη πίεται». Ακόμα δεν έλαβε παιδί και διαμορφώνει κιόλας προφήτη, και για την ανατροφή του συνομιλεί και κλείνει συμφωνίες με το Θεό.

Ω παρρησία γυναίκας! Επειδή τότε δεν είχε τίποτα να προσφέρει, γιατί ποτέ δεν έλαβε, καταβάλλει το τίμημα από τα μέλλοντα να λάβει. Κι όπως πολλοί από τους γεωργούς ζώντας σ’ έσχατη φτώχεια και μη έχοντας χρήματα ώστε ν’ αγοράσουν μοσχάρι ή πρόβατο, τα παίρνουν μεσιακά από τους πλούσιους άρχοντες, υποσχόμενοι να καταβάλουν την αξία απ’ τους μελλοντικούς καρπούς. Έτσι λοιπόν κι αυτή, μάλλον δε και πολύ περισσότερα έκαμε.

Γιατί δεν λαβαίνει από το Θεό τον γιο μεσιακό, αλλά για να τον αποδώσει πάλι ολάκερο σ’ Αυτόν, και να καρπωθεί την ανατροφή του. Διότι νόμισε πως είναι αρκετή αμοιβή, το να πονέσει για τον ιερέα του Θεού.

«Και οίνον και μέθυσμα ου μη πίεται», λέγει. Δεν αναλογίστηκε λέγοντας: τι θα γίνει δε αν, όντας άγουρος, καταστραφεί απ’ την υδροποσία; Τι θα γίνει πάλι αν πέσει σ’ αρρώστια; Τι δε αν έχοντας αρρωστήσει βαριά, πεθάνει; Αλλά έχοντας κατανοήσει ότι εκείνος που τον έφερε στην ζωή, εκείνος θα μπορέσει να προνοήσει και για την υγεία, από τα ίδια αυτά τα σπάργανα και τις ωδίνες του τοκετού τον έβαλε μέσα στην αγιοσύνη, έχοντας στηρίξει το παν στο Θεό, και πριν από τις ωδίνες αγιαζόταν η γαστέρα της έχοντας (μέσα της) προφήτη, και εγκυμονώντας ιερέα και φέροντας το αφιέρωμα, αφιέρωμα έμψυχο.

Για τούτο ενώ εκείνη στενοχωριόταν, ο Θεός την ανεχόταν, γι’ αυτό με αργοπορία έδινε, ώστε με τον τρόπο της γέννησης να την κάμει λαμπρότερη, για να φανερώσει την φιλοσοφία. Γιατί ενώ προσευχόταν, δεν θυμήθηκε την αντίζηλο, δεν κατάγγειλε τις λοιδορίες της, δεν παρουσίασε τις ντροπές, δεν είπε: πάρε για μένα εκδίκηση από κείνη την κακή και πονηρή γυναίκα· πράγμα που κάνουν πολλές γυναίκες· αλλά χωρίς να θυμηθεί εκείνες τις ντροπές, προσευχόταν μονάχα για τα συμφέροντά της.

Αυτό κάνε και συ, άνθρωπε, κι όταν δεις εχθρό να σε λυπεί, προς εκείνον μεν μη βγάλεις απ’ το στόμα σου κανένα πικρό λόγο, ούτε να προσευχηθείς εναντίον του, επειδή σου είναι απεχθής- αλλά αφού μπεις μες στο σπίτι και γονατίσεις, κι αφήσεις δάκρυα, παρακάλεσε τον Θεό να διαλύσει την αθυμία, να σβήσει τη λύπη. Πράγμα βέβαια που έκανε και κείνη, κι από την έχθρα γυναίκα καρπώθηκε πάρα πολλά. Γιατί εκείνη συνέπραξε για να γεννηθεί το παιδί.

Και κατά ποιο τρόπο, εγώ θα σας πω. Επειδή ντρόπιασε, έθλιψε, κι έκαμε μεγαλύτερη την οδύνη, εξ αιτίας της οδύνης η προσευχή αναδόθηκε με περισσότερη αφοσίωση, η προσευχή καλοδιάθεσε τον Θεό και τον έκαμε να συγκατανεύσει, κι έτσι γεννήθηκε ο Σαμουήλ.

Ώστε, αν αγρυπνούμε, οι εχθροί όχι μόνο εμάς δεν θα μπορέσουν καθόλου να μας βλάψουν, αλλά και θα ωφελήσουν πάρα πολύ, βοηθώντας καθ’ όλα να γίνουμε μεις σπουδαιότεροι, μονάχα αν από την αθυμία που μας προέρχεται από κείνους, φέρνουμε τους εαυτούς μας όχι προς λοιδορίες και βρισιές αλλά προς προσευχές.

Αφού δε γέννησε το παιδί, τ’ ονόμασε Σαμουήλ, δηλαδή, υπάκουο Θεού. Επειδή από το ότι εισακούστηκε, κι εξ αίτιας της προσευχής τον απόκτησε κι όχι φυσιολογικά, εναπόθεσε στην ονομασία του παιδιού, σα σε χάλκινη στήλη, την ανάμνηση της ευεργεσίας. Και δεν είπε, ας του δώσουμε τ’ όνομα του πατέρα του, ή του θείου, ή του παππού ή του προπάππου· αλλ’ εκείνος που τον χάρισε, αυτός, λέει, ας τιμηθεί με την ονομασία του παιδιού.

Αυτήν ζηλέψετε, γυναίκες, αυτήν, άνδρες, ας μιμηθούμε κι ας δείχνουμε τόσο μεγάλη επιμέλεια για τα παιδιά, έτσι ας αναστρέφουμε τους βλαστούς, και μ’ όλα τ’ άλλα, και με το λόγο της σωφροσύνης. Γιατί για τίποτα δεν χρειάζεται να μελετούν προσεκτικά και να φροντίζουν οι νέοι έτσι, όπως για χάρη της σωφροσύνης και της σεμνότητας.

Από το βιβλίο «Ιωάννου του Χρυσοστόμου Έργα, τόμος 7ος, Ερμηνευτικά (β’)», των εκδόσεων ο Λόγος. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Κώστας Τσιρόπουλος. Γενική επιμέλεια Κων. Λουκάκης.