«Ποτάμι που κυλάει ασταμάτητα είναι ο χρόνος»

Μήνυμα Πρωτοχρονιάς 2023

Ποτάμι που κυλάει ασταμάτητα είναι ο χρόνος. Στο περασμά του σαρώνει τα πάντα και σκορπίζει την ζωή μας. Γι’ αυτό κάθε φορά που μετράμε τα σβησμένα κεριά μας, θλιβόμαστε και μελαγχολούμε, καθώς συνειδητοποιούμε πως μεγαλώνουμε, γερνάμε και τελικά φεύγουμε, αφού κάθε στιγμή μας φέρνει πιο κοντά σε ένα αναπόφευκτο τέλος. Ο πολιτισμός και η καθημερινότητά μας προσπαθούν να μας πείσουν να γίνουμε και να είμαστε πολίτες αυτού του κόσμου, όμως ο χρόνος μας αναγκάζει να αποδεχτούμε ότι είμαστε πρωτίστως και κατεξοχήν «οδίτες» του κόσμου, δηλαδή διερχόμενοι και περαστικοί από αυτόν τον κόσμο.

Αυτή η παροδικότητα και θνητότητα δεν είναι ελάττωμα της ανθρώπινης φύσης μας, αλλά προνόμιο και ευεργεσία του Θεού σε όλους μας. Και αυτό, γιατί ο διερχόμενος άνθρωπος δεν είναι στάσιμος και καθηλωμένος. Έχει ελευθερία κινήσεων και επιλογών, που δημιουργούν πλούτο παραστάσεων και βιωμάτων. Ο πορευόμενος άνθρωπος έχει τέλος και προορισμό. Άλλωστε οι έννοιες αποστολή και σκοπός, πορεία και τέλος είναι άρρηκτα δεμένες με την παροδικότητά μας. Φαινομενικά η θνητότητα, η παροδικότητα και το πεπερασμένο του χρόνου είναι έννοιες διαμετρικά αντίθετες με την αιωνιότητα και την αθανασία. Κι όμως, λησμονούμε ότι ο άχρονος Θεός πρώτα δημιούργησε τον χρόνο και στην συνέχεια τον κόσμο και τον άνθρωπο. Έστω κι αν Εκείνος στέκεται πέρα και πάνω από κάθε περιορισμό,πέρα και πάνω από τον χώρο και τον χρόνο, γεμίζει και την ελάχιστη στιγμή του χρόνου και του χώρου με την πανταχού παρουσία Του. Γεμίζει και την ελάχιστη διάσταση του χώρου και της δημιουργίας με την ανύστακτη πρόνοιά Του. Η σκέψη ότι μέσα από την προσωρινότητα και την θνητότητά μας κτίζεται η αιωνιότητα και η αθανασία, δηλαδή κερδίζεται η σωτηρία, είναι η μεγαλύτερη παρηγοριά μας. Αυτό μας βεβαιώνει ο αδιάψευστος λόγος της Αγίας Γραφής: «ο κόσμος παράγεται και η επιθυμία αυτού, ο δε ποιων το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα» (Α΄ Ιω. 2,17).

Εύχομαι και προσεύχομαι να μας αξιώσει ο Θεός και το 2023 ως πρόσωπα και ως λαός, ως Εκκλησία και ως Έθνος, μέσα από τους φόβους και τις βεβαιότητές μας, τους κινδύνους και τις ελπίδες μας, αυτές που πέρασαν και αυτές που θα έρθουν, να μη βιώσουμε τίποτα περισσότερο από το θελημά Του.

www.imkifissias.gr