Η δυναμική του «εδώ και τώρα»
3 Ιανουαρίου 2023Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος του χρόνου και την αρχή του νέου, τονίζεται πιο πολύ αυτό που χαρακτηρίζουμε ως παρελθόν και μέλλον, ως χθες και αύριο.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το πριν της ζωής του ήταν όλο πόνο και ασχήμια ούτε, βέβαια, ότι ήταν μόνο χαρές κι επιτυχίες. Συνυφασμένα και τα δύο καθορίζουν την πορεία, συμβάλλουν στην πνευματικής μας ανάπτυξη και προσθέτουν στον εαυτό μας πείρα.
Συνήθως το μέλλον το φανταζόμαστε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, μάλλον εύκολο και διαχειρίσιμο. Εκφράζει την ελπίδα, χωρίς την οποία ο δρόμος της ζωής θα ήταν δύσβατος και ανηφορικός. Τρόπος για επιβίωση…
Ωστόσο, το τώρα είναι το σίγουρο που έχουμε και μπορούμε να το αξιοποιήσουμε. Δεν υπάρχει το χθες ούτε, ασφαλώς, το αύριο. Η εμμονή στο παρελθόν ή στο μέλλον, δημιουργεί ψευδαίσθηση βιωτής, που είναι πειρασμική ενέργεια. Ο επίσκοπος Κάλλιστος Ware, σε ομιλία του,έλεγε: «Ο διάβολος λέει σε σένα και σε εμένα: «χτες!» ή «αύριο!». Αλλά το Άγιο Πνεύμα λέει σε εμάς: «σήμερα!»[1].
Το «σήμερα» καθορίζει την αιώνια πορεία. Γιατίσήμερα, τώρα, μπορώ να αγαπήσω το Θεό και τους συνανθρώπους μου, ν’ αλλάξω την αντίληψη που έχω για τον εαυτό μου και τον πλησίον μου, και να εναρμονιστώ με τον τρόπο σκέψης του Θεού, δηλαδή να μετανοήσω. «Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας». (Β΄ Κορ. 6, 2.)
Το«εδώ και τώρα» μπορεί να δώσει την εμπειρία της νέας ζωής, ν’ ανακαλύψω τη «βαθειά καρδία», αυτό που κρύβω μέσα μου καταχωνιασμενο και λησμονημένο.
Το «εδώ και τώρα» μπορεί να φτιάξει τις σχέσεις που διασαλεύτηκαν και υπάρχουν προϋποθέσεις, επιθυμίες αμοιβαίες,για κάτι τέτοιο.
Το «εδώ και τώρα» μπορει να με φέρει σ’ επαφή με το Θεό της καρδιάς, να του είμαι ανοικτός για να εισέλθει όπως και όποτε θέλει, ώστε να χαρώ την παρουσία Του και ενότητά μας.
Αναφέρεται στο βίο του αγίου Γερμανού, του αποστόλου της Αμερικής (1756- 1836),ο οποίος ήταν Ρώσος, ότι «μια μέρα έφτασε ένα ρωσικό πλοίο και οι αξιωματικοί τον κάλεσαν στο πλοίο να μοιραστούν το γεύμα τους. Όπως έτρωγαν μαζί, άρχισαν να συζητούν σχετικά με το τι θεωρούσε ο καθένας ότι ήταν το πιο σημαντικό στη ζωή, τι ήθελε ή σε τι ήλπιζε περισσότερο ο καθένας τους.
Κάποιοι από αυτούς μίλησαν για την καριέρα τους, πόσο ήλπιζαν σε μια προαγωγή, να γίνουν κυβερνήτες του δικού τους καραβιού. Άλλοι μίλησαν για την οικογένειά τους, το σπίτι, και πόσο ήλπιζαν να γυρίσουν σπίτι ασφαλείς στη γυναίκα και στα παιδιά τους.
Τέλος, γύρισαν στον άγιο Γερμανό και τον ρώτησαν τι ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή. Εκείνος απάντησε: «Από αυτή την μέρα, την ώρα, τη στιγμή ας αγαπάμε τον Θεό πάνω από όλα»[2].
Στα τρεχάματα και στα άγχη μας, στις μοναξιές και απογοητεύσεις μας, στις αμαρτίες και αστοχίες μας, στα πολλά και ποικίλα που θα μας έρχονται απρόσμενα, ας αφουγκραστούμε τη σημασία του «εδώ και τώρα» που μας έρχεται από τις ευκαιρίες που χάσαμε κι από την αιωνιότητα που μας περιμένει, στηριγμένη σε κάθε στιγμή της παρούσης ζωής. Για να το ζήσουμε δυναμικά και δημιουργικά.
