Κυριακή ΙΒ’ Λουκά: Ευγνώμονες ή αχάριστοι στη ζωή μας;

Συχνά, στη ζωή μας γινόμαστε μάρτυρες της αχαριστίας των ανθρώπων. Πολλοί λένε ότι ευεργέτησαν κάποιους ανθρώπους και εκείνοι, έφτασαν στο σημείο, να μην πουν ούτε ένα ευχαριστώ στη βοήθεια που βρήκαν. Σε αυτό το μήκος κύματος, πολλές φορές έχουμε βρεθεί και εμείς ή, ίσως, θα βρεθούμε στο μέλλον.

Για την αχαριστία των ανθρώπων, μάς μιλάει ο Χριστός με ένα θαύμα που επιτελεί.

Καθώς έμπαινε σε ένα χωριό, πλησίασαν τον Χριστό δέκα λεπροί, οι οποίοι ζητούσαν την ίασή τους από την ανίατη νόσο, και είπε ο Χριστός: «πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν», («πηγαίνετε νὰ δείξετε τὸν ἑαυτόν σας εἰς τοὺς ἱερεῖς, καὶ ἐνῷ ἐπήγαιναν, ἐκαθαρίσθησαν»). Ένας από τους δέκα λεπρούς, ήταν Σαμαρείτης, όταν είδε ότι θεραπεύτηκε, επέστρεψε στο Χριστό και Τον ευχαρίστησε για τη θεραπεία. Τότε, ο Χριστός εξέφρασε την απορία Του: «οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; Οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος;», («Δὲν ἐκαθαρίσθησαν καὶ οἱ δέκα; Οἱ ἄλλοι ἐννέα ποῦ εἶναι; Κανείς δὲν εὑρέθηκε νὰ ἐπιστρέψῃ διὰ νὰ δοξάσῃ τὸν Θεὸν παρὰ αὐτὸς ὁ ἀλλοεθνής;»).

Στη ζωή μας, καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες θαυμαστών γεγονότων από το Θεό. Ακόμα και η μέρα που μας δίνεται είναι ένα δώρο, όπου ίσως αύριο να μην το έχουμε.

Κι όμως· ευχαριστούμε το Θεό για όλα όσα έχουμε;

Ευχαριστούμε το Θεό για τις ευεργεσίες Του στη ζωή μας;

Ή μόνο σκεφτόμαστε και θυμόμαστε το Θεό στις δυσκολίες και στα αιτήματά μας;

Τις περισσότερες φορές, προστρέχουμε στο Χριστό και στην Παναγία για να ζητήσουμε κάτι· μία θεραπεία για μία ασθένεια, μία βοήθεια σε ένα δύσκολο περιστατικό, μία δουλειά, λίγα παραπάνω χρήματα κλπ.

Θα μου πείτε, δεν είναι σημαντικά και όλα αυτά;

Φυσικά και είναι· γιατί είμαστε και άνθρωποι αυτού του κόσμου. Αλλά όχι μόνο αυτού του κόσμου γιατί επιζητούμε και την «άνω Ιερουσαλήμ».

Οι εννέα από τους δέκα λεπρούς, που δεν επέστρεψαν να ευχαριστήσουν το Χριστό για την μεγάλη ευεργεσία, είχαν λέπρα και στην ψυχή τους.

Εμείς, ας πάρουμε αφορμή από αυτό το περιστατικό, για να ευχαριστούμε το Θεό για όλα. Όλα μας τα δίνει ή δεν μας τα δίνει, ανάλογα με το δικό μας πνευματικό συμφέρον. Όλα όσα θέλουμε, δεν είναι για το καλό μας. Κάποια πράγματα και καταστάσεις επιτρέπει ο Θεός να συμβούν στη ζωή μας για να γίνουμε πνευματικά καλύτεροι άνθρωποι.

Ας ξεκινήσουμε, να ευχαριστούμε το Θεό για όλα όσα έχουμε στη ζωή μας· πρωτίστως ότι μάς δόθηκε και άλλη μία μέρα για να διορθώσουμε τις ατέλειές μας και τα σφάλματά μας.

Να προσπαθήσουμε να εκριζώσουμε -και πρώτος εγώ που γράφω αυτές τις λίγες γραμμές- την αχαριστία από μέσα μας προς το Θεό και τους ανθρώπους και να καλλιεργήσουμε την ευχαριστία για καθετί που γίνεται.

Τελειώνοντας, ας ρωτήσουμε, ο καθένας τον εαυτό μας, θέλουμε να είμαστε ευγνώμονες ή αχάριστοι στη ζωή μας; Ας διαλέξουμε εκείνο το δρόμο, που θέλουμε να ακολουθήσουμε στον υπόλοιπο δρόμο της ζωής μας.