Κριτικός λόγος και Drag Queens
4 Ιανουαρίου 2023H κριτική ως κριτικός λόγος συμβαδίζει με την κριτική σκέψη που άρχισε να συστηματοποιείται για πρώτη φορά στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία με πρωτοπόρους τον Αριστοτέλη 1 και τον Σωκράτη που δίδασκε «ανεξέταστον βίον μη ζην» 2.
Ο πατέρας της σύγχρονης Κριτικής Σκέψης John Dewey την ορίζει ως εξής: «Κριτική σκέψη είναι ενεργητική, επίμονη και προσεκτική σκέψη πάνω σε κάθε πίστη ή υποτιθέμενη γνώση, υπό το φως των λόγων που την υποστηρίζουν και το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει». 3
Δεν υπάρχει κάποια πίστη η γνώση, που θα πρέπει να εξαιρείται από την εξέταση της Κριτικής σκέψης κατά την οποία θα δοκιμάζονται ασφαλώς τα όριά της, αποκλειομένης βεβαίως κάθε χρήσης βίας, λεκτικής η φυσικής.
Ούτε θα μπορούσε να γίνει λογικά και ηθικά αποδεκτή στη δημοκρατία, η κριτική με ποσοστά, αναλόγως ποιος θα είναι κάθε φορά ο εκφέρων την κρινόμενη άποψη.
Συνεπώς ούτε ούτε οι «Drag Queens» που επιχειρούν να «σώσουν τα Χριστούγεννα», 4 νομιμοποιούνται, να θεωρούν εμμέσως ως αυτονόητη τη δίωξη του κριτικού προς την αντίληψή τους λόγου για τα «έμφυλα στερεότυπα» όπως οι ίδιοι τα αντιλαμβάνονται με βάση τη δική τους ελεύθερη κριτική προσέγγιση, στο πρόσωπο οποιουδήποτε πολίτη ασκεί ευπρεπή και με επιχειρήματα, ελεύθερη δημόσια κριτική στις ελεύθερα εκφραζόμενες δημόσιες απόψεις τους, ή να αποφαίνονται για το ποιοι γονείς έχουν φως μέσα τους και είναι άξιοι να φέρουν παιδιά στον κόσμο και ποιοι όχι, 5 μπαίνοντας ουσιαστικά στη θέση του Θεού.
Δεν υπάρχουν στη Δημοκρατία νησίδες, όπου δεν θα μπορεί να περπατήσει ελεύθερα και ισότιμα ο κριτικός με επιχειρήματα λόγος, 6 για όλους και προς όλους ανεξαιρέτως, προς κάθε απλό πολίτη η αξιωματούχο και προς κάθε «Βασίλισσα» παραμυθένια ή πραγματική.
Ούτε νομιμοποιείται οποιοσδήποτε, ηθικά, επιστημονικά και συνταγματικά, όποιο αξίωμα η ιδιότητα και αν έχει, να βαφτίζει «έκφραση μίσους» ή τιμωρητέα κατά οιονδήποτε τρόπο (ειρωνείες, απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί, πολεμικοί τόνοι, απομάκρυνση από θέσεις ευθύνης κλπ) την δημόσια ευπρεπώς εκφερόμενη από οποιονδήποτε, κριτική σκέψη (εφ όσον είναι τέτοια) για κάτι που ο ίδιος δηλώνει η ενεργεί δημόσια σε οποιαδήποτε διάσταση.
Διαφορετικά θα επακολουθούσε ως αποτέλεσμα , η διολίσθηση σε σταδιακή κρυπτοαυταρχική αποκαθήλωση της ελεύθερης κριτικής σκέψης, στο όνομα μάλιστα της ελεύθερης έκφρασης, χειραγωγώντας το δημοκρατικό διάλογο και τη δημιουργική σύνθεση θέσης και αντίθεσης, η έλλειψη της οποίας αποτελεί σε ένα σημαντικό βαθμό, έλλειμμα δημοκρατίας και ελευθερίας, και απόπειρα επανόδου ξεπερασμένων «ιεροεξεταστικών» λογικών 7.
Επιλογικά, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, πως τα παιδιά, τα οποία αφορά το θέμα, ούτως ή άλλως «θα έρθουν αργότερα στη θέση μας και θα μας κρίνουν» (Αβραάμ Νίνκολν) πολύ δε περισσότερο εάν από την τρυφερή τους ηλικία , εγχαράσσουμε ενσυνείδητα ή όχι στις ψυχές τους τα δικά μας πάθη , επειδή «έτσι νιώθουμε» , γινόμενοι κατά κάποια ανάλογη «λογική» (ας επιτραπεί ο νεολογισμός) «Χριστοφοβικοί» – «Θεοφοβικοί» αντί «Θεονοσταλγικοί» – «Χριστονοσταλγικοί» 8 όπως έλεγε ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς 8 καθότι «η αγάπη έξω βάλλει τον φόβον». 9
