Ο Χριστός θαύμασε την απάντηση της Χαναναίας

Την Κυριακή ΙΖ Ματθαίου που φέτος θα είναι στις 29 Ιανουαρίου, θα διαβαστεί στις εκκλησίες μας η περικοπή για τη Χαναναία (Ματθαίου ιε, 21 – 28).

Μια ειδωλολάτρισσα πλησιάζει τον Ιησού και τον παρακαλεί να θεραπεύσει τη θυγατέρα της από το δαιμόνιο που την ταλαιπωρεί. Ο Χριστός δεν της απαντάει και μοιάζει να την αγνοεί. Εκείνη τον ακολουθεί κράζοντας επίμονα. Στο τέλος της απαντάει και της λέει πως δεν είναι σωστό να πάρει το ψωμί από τα παιδιά, δηλαδή τους Ιουδαίους, και να το δώσει στα σκυλάκια, εννοώντας τους ειδωλολάτρες. Αλλά εκείνη, αντί να το θεωρήσει προσβολή, απαντάει αμέσως ότι συμφωνεί, όμως και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν κάτω από το τραπέζι των παιδιών. Ο Χριστός θαυμάζει την πίστη της και της χαρίζει τη θεραπεία της κόρης της.

Εδώ παρατηρούμε ότι η γυναίκα αυτή ήταν ειδωλολάτρισσα κι όμως είχε μέσα της βαθιά πίστη ότι ο Κύριος μπορούσε να γιατρέψει την κόρη της. Έκανε τα πάντα για να το πετύχει αυτό. Πήγαινε πίσω από τον Χριστό και τον παρακαλούσε να την ακούσει. Ο Ιησούς δεν της έδωσε καθόλου σημασία. Εκείνη όμως δεν έχασε το κουράγιο της και ξαναπροσπάθησε. Τότε ο Θεάνθρωπος Χριστός της μιλάει περιφρονητικά και την ονομάζει κυνάριο δηλαδή σκυλάκι. Εκείνη του απαντάει ότι και τα σκυλιά μπορούν να δεχθούν την ευεργεσία Του. Εδώ φαίνεται η μεγάλη ταπείνωση της Χαναναίας.

Έπειτα από την ταπεινότατη απάντηση που έδωσε αυτή η γυναίκα, ο Κύριος θαύμασε τη βαθιά πίστη της και τελικά έκανε το θαύμα εξ αποστάσεως, δηλαδή διέταξε να φύγει το δαιμόνιο που τυραννούσε το κοριτσάκι της.

Πολλοί άνθρωποι απορούν με τα λόγια του Χριστού προς την Χαναναία γυναίκα. Νομίζω ότι γνώριζε ο Κύριος από πριν την απάντησή της, απλά έτσι αφήνει να ξεσκεπαστεί και να εκδηλωθεί η μεγάλη πίστη της και η πολλή επιμονή της.

Σήμερα γνωρίζω ελάχιστους που θα μπορούσαν να δέχονται τέτοια προσβλητικά λόγια, να δέχονται την ταπείνωση και να σιωπούν ή να αντιδρούν με ήπιο τρόπο. Μόνον άνθρωποι που πλησιάζουν προς την αγιότητα είναι σε θέση να έχουν τέτοια στάση ζωής, δηλαδή να τους μαλώνουν οι άλλοι και εκείνοι να λένε: Να ’ναι ευλογημένο! Όλοι οι υπόλοιποι, με την παραμικρή επίθεση που θα δεχθούμε, το παίρνουμε πολύ προσωπικά και αρπαζόμαστε αμέσως. Μετά, όταν ηρεμήσουμε και καλμάρουμε, ίσως τα βλέπουμε όλα αυτά γελοία και μπορεί να μετανιώνουμε για τα τόσα νεύρα που βγάλαμε στον διπλανό μας.

Αν μπορούσαμε να ακολουθούμε πιστά το παράδειγμα της Χαναναίας, με έξυπνο και ευεργετικό τρόπο θα καταφέρναμε να βάλουμε όρια σε εκείνους που τυχόν θα μας προσέβαλαν. Αξίζει να το προσπαθήσουμε!