Το πλήρωμα του χρόνου

Η Καινή Διαθήκη δεν έχει απλώς κάποιες διαφορές σε σχέση με την Παλαιά. Η Καινή Διαθήκη φέρνει στον κόσμο την απαράμιλλη μοναδικότητα της καινής εν Χριστώ ζωής. Ο Κύριος ήλθε για να έχουμε ζωή, και μάλιστα «το περισσόν» της ζωής (Ιωάν. 10,10). Αυτός είναι το πλήρωμα του χρόνου, διότι μετέβαλε τον χρόνο σε πολύτιμο φίλο μας. Το πλήρωμα του χρόνου είναι η αποκτηση του αγιασμού. Πιο συγκεκριμένα, το εξαίσιο αυτό πλήρωμα έγκειται στο Όνομα του Χριστού, στο οποίο εναποκρύβονται η ζωή και η σωτηρία. Το Όνομα αυτό απέβη η αναφαίρετη κληρονομία του ανθρώπου, ιδιαιτέρως στην άσκηση της προσευχής του Ιησού.

Είναι εφικτό για τον άνθρωπο να διάγει φέροντας αυτό το πλήρωμα ακατάπαυστα στην καρδιά του. Η επίκληση του Ονόματος του Χριστού οικοδομεί στα μύχιά του είναι τουτον ναό τον άγιο του Θεού. Τότε, είτε αγρυπνεί είτε αναπαύεται, είναι δέσμιος της παρουσίας του Κυρίου εντός του. Οι Άγιοι του Θεού βαστάζουν το θειο Όνομα εν παντί καιρώ στην καρδιά τους, η οποία αδιαλείπτως προσεύχεται, ακόμη και όταν εργάζονται ή συναναστρέφονται με τους ανθρώπους. Ωστόσο, από  καιρό σε καιρό κρύβονται σε κάποια γωνιά, προκειμένου να παραδοθούν έως τέλους στα ορμητικά κύματα του Ονόματος, που κατακλύζουν την καρδιά εκείνων που το επικαλούνται με πίστη και αγάπη.

Το Όνομα του Χριστού καθίσταται η σφραγίδα του λαού του Θεού στην Καινή Διαθήκη. Ο Κύριος μας έδωσε, επιπλέον, τον θειο και τέλειο λόγο Του, πάνω στον οποίο μπορούμε να κτίσουμε ασάλευτα τη ζωή μας. «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, ιώτα εν εκ των λόγων αυτού ου μη παρέλθη» (Ματθ. 24,35 και 5,18). Ο Κύριος ήλθε και προσκόμισε τα πάντα σε μας, ακόμη και τον ίδιο τον Εαυτό Του όπως είναι. Πόσο μακάριοι είμαστε!

Αυτά είναι τα ξένα και παράδοξα που κατέφθασαν στον πλανήτη μας την ημέρα της Πεντηκοστής. Τα θεια αυτά αγαθά, το όνομα και ο λόγος του Χριστού, συνιστούν το αληθινό πλήρωμα του χρόνου, καθώς προετοιμάζουν και ενεργούν την ένωσή μας με τον Αρχηγό της πίστεως και της ζωής μας. Όπως αναφέρει ο άγιος Φιλάρετος, είμαστε μαθητές του Σταυρού του Χριστού, αλλά συνάμα είμαστε μαθητές και της μακαριότητάς Του. Αυτώ πρέπει πάσα δόξα.