Άραγε γιατί ζητούν την πρωτοκαθεδρία οι δύο μαθητές του Χριστού;

Η ευαγγελική περικοπή που θα διαβαστεί στις εκκλησίες μας την Κυριακή 2 Απριλίου 2023 είναι από το κατά Μάρκον ευαγγέλιο, κεφ. Ι, στίχοι 32-45. Ο Χριστός και οι μαθητές Του πορεύονται προς τα Ιεροσόλυμα και ο Κύριος προλέγει και πάλι με λεπτομέρειες τα Πάθη, την Θανάτωση και την Ανάστασή Του. Οι μαθητές αδυνατούν να καταλάβουν, αλλά επηρεασμένοι από τις εβραϊκές αντιλήψεις για τον Μεσσία, θεωρούν ότι ο Κύριος θα ανακηρυχθεί βασιλιάς και θα ελευθερώσει το έθνος τους από τους Ρωμαίους.

Έτσι, οι δύο Απόστολοι, οι γιοί του Ζεβεδαίου Ιάκωβος και Ιωάννης, ζητούν από τον Χριστό να τους δώσει την εξουσία και την τιμή να καθίσουν δεξιά και αριστερά από τον θρόνο Του. Ο Κύριος τους απαντά πως δεν ξέρουν τί ζητούν και βρίσκει την ευκαιρία να τους διδάξει ότι, αντίθετα με όσα συμβαίνουν με τους κοσμικούς άρχοντες, οι Χριστιανοί αξιωματούχοι πρέπει να έχουν πνεύμα διακονίας, παράδειγμα που δίνει ο ίδιος ο Θεάνθρωπος, ο οποίος δεν ήρθε στη γη για να τον υπηρετούν, αλλά για να υπηρετεί και μάλιστα για να θυσιάσει και τη ζωή Του ώστε να εξαγοράσει την σωτηρία πολλών.

Εδώ παρατηρούμε την έντονη ανάγκη των δύο μαθητών για εξουσία και για πρωτοκαθεδρία. Και μας κάνει εντύπωση η τεράστια παρανόηση. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν είχαν λάβει ακόμη το Άγιο Πνεύμα, που θα τους γέμιζε και θα τους φώτιζε την ημέρα της Πεντηκοστής.

Είναι, όμως, εντυπωσιακή και η διδασκαλία του Χριστού σχετικά με τους ηγέτες. Ο Χριστός, ο μόνος αρχηγός που υπόσχεται στους οπαδούς Του διωγμούς και κακοπάθεια, ορίζει επίσης ότι ο ρόλος των αρχηγών είναι η διακονία των αρχομένων.

Τέλος, παρά τις παράδοξες αυτές αντιστροφές στην ζωή τόσο του Κυρίου όσο και των πιστών Του, η ιστορία απέδειξε πως αυτές είναι πιο αποτελεσματικές από τα όπλα και την κοσμική εξουσία. Στην πράξη, λίγοι άσημοι και άοπλοι Απόστολοι άλλαξαν τον τότε κόσμο χωρίς να ασκήσουν βία και χωρίς να κηρύξουν επανάσταση, με τους συνηθισμένους τρόπους. Το ίδιο και μέχρι σήμερα, η αλήθεια του Ευαγγελίου, ειρηνικά και με απόλυτο σεβασμό στην ελευθερία του κάθε ανθρώπου, αλλοιώνει όποιον την δέχεται και οδηγεί όποιον την εφαρμόζει στο να ζει από αυτήν την ζωή την ειρήνη, την χαρά και την ομορφιά του Παραδείσου.