Υπάρχει αμοιβή και διά τα λόγια μας και περισσότερον διά τους αναστεναγμούς μας!

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Ομιλία ΙΕ’

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=366816

10. Αφού λοιπόν γνωρίζομεν αυτά ας ελεούμεν πλουσιοπάροχα και ας αποδείξωμεν και με χρήματα με πράγματα μεγάλην την φιλανθρωπίαν μας. Και αν ιδούμεν να βασανίζουν και να δέρνουν κάποιον εις την αγοράν και έχωμεν την δυνατότητα να πληρώσωμεν, ας το κάμωμεν.

Και αν είναι δυνατόν να φέρωμεν την συμφιλίωσιν με τα λόγια, ας μη διστάσωμεν.

Διότι υπάρχει αμοιβή και διά τα λόγια μας και περισσότερον διά τους αναστεναγμούς μας. Αυτήν την αμοιβήν ζητεί ο μακάριος Ιώβ· «Εγώ δε έκλαυσα επί παντί αδυνατώ, εστέναξα δε ιδών άνδρα εν ανάγκαις». Και αφού υπάρχει αμοιβή διά τα δάκρυα και τους αναστεναγμούς μας, σκέψου πόσον αυξάνεται η αμοιβή, όταν προστεθούν και τα λόγια και αι φροντίδες και άλλα πολλά.

Είναι γνωστόν ότι και εμείς δεν είχαμεν αγαθάς σχέσεις με τον Θεόν. Και ότι μας εσυμφιλίωσεν ο Μονογενής Υιός, αφού εμεσολάβησεν αυτοπροσώπως και εδέχθη να του
προκαλέσουν πληγάς διά την σωτηρίαν μας και ηνέχθη να σταυρωθή διά την σωτηρίαν μας. Ας φροντίσωμεν λοιπόν και εμείς να απαλλάσσωμεν από τα κακά όσους συναντούμεν και ας μη κάμνωμεν ό,τι κάμνομεν τώρα που, όταν ιδούμεν κάποιους να μαλώνουν μεταξύ των και να συμπλέκωνται, στεκόμεθα και διασκεδάζομεν με την κακήν συμπεριφοράν των και σχηματίζομεν γύρω των διαβολικόν θέατρον.

Υπάρχει τίποτε περισσότερον απάνθρωπον από αυτό; Βλέπεις ανθρώπους που υβρίζονται, μαλώνουν, σχίζουν τα ρούχα των, κτυπώνται εις τα πρόσωπα, και έχεις την δύναμιν να στέκεσαι ήσυχος εκεί κοντά; Μήπως είναι αρκούδες αυτοί που μαλώνουν; Μήπως είναι θηρία; Μήπως είναι φίδια;

Άνθρωποι είναι και αυτοί, αδελφοί σου είναι, μέλη της ανθρωπίνης κοινωνίας.

Μη τους βλέπης, αλλά συμφιλίωσε τους. Μη διασκεδάζης, αλλά συνέτισέ τους. Μη παρακινής τους άλλους εις κακήν συμπεριφοράν, αλλά απομάκρυνε και διάλυσε τους συγκεντρωμένους. Διότι την ιδιότητα να χαίρουν διά τα λυπηρά αυτά γεγονότα την έχουν οι αδιάντροποι και οι δούλοι και τα καθάρματα και οι ηλίθιοι. Κάθεσαι και βλέπεις άνθρωπον που ασχημονεί και δεν νομίζεις ότι ασχημονείς ο ίδιος; Και δεν επεμβαίνεις και δεν διαλύεις την διαβολικήν συγκέντρωσην και δεν φροντίζεις να σταματήση η κακή συμπεριφορά των ανθρώπων;

Διά να χτυπήσουν και εμένα; Εσύ μου δίδεις αυτήν την συμβουλήν; Αυτό θα ερωτούσε κάποιος.

Πρώτα – πρώτα δεν θα σου συμβή αυτό· αλλά και αν σου συμβή, θα δοκιμάση την δύναμιν της πίστεώς σου ο Θεός. Διότι εκακοπάθησες προς χάριν του Θεού. Αλλά αν διστάζης μήπως κτυπηθής, σκέψου ότι ο Κύριός σου δεν εδίστασε να υποστή την σταύρωσιν προς χάριν σου. Εκείνοι εξ άλλου, ο αδικών και ο αδικούμενος, είναι μεθυσμένοι και έχουν πάθει σύγχυσιν, διότι τους κυβερνά και τους κατευθύνει η οργή, και έχουν ανάγκην κάποιου συνετού να τους βοηθήση.

Ο ένας, διά να παύση να βασανίζεται, ο άλλος διά να παύση να βασανίζη. Προχώρησε λοιπόν εσύ που έχεις τα λογικά σου και πρόσφερε την βοήθειάν σου εις τον μεθυσμένον. Διότι το μεθύσι, που οφείλεται εις την οργήν, είναι χειρότερον από το μεθύσι που οφείλεται εις την οινοποσίαν. Δεν βλέπεις τους ναύτας, οι όποιοι ανοίγουν τα πανιά και τρέχουν πολύ βιαστικοί όταν ίδουν ότι άλλοι εναυάγησαν, διά να σώσουν από την καταστροφήν τους συναδέλφους των;

Και αφού δείχνουν αυτοί τόσην διάθεσιν να σώσουν τους συναδέλφους των, πόσον είναι ορθότερον να κάμνωμεν το ίδιο διά τους συνανθρώπους μας; Αφού μάλιστα έχομεν και εδώ ναυάγιον και χειρότερον από το πρώτον. Διότι είτε εξύβρισε και δεν παρέλειψε καμμίαν ύβριν, επειδή τον ηνώχλησαν· είτε επιώρκησεν, επειδή έγινε δούλος της οργής του, υπέπεσεν εις μεγάλην αμαρτίαν· ή κτυπά και προσπαθεί να σκοτώση, έχομεν πάλιν ακριβώς το ίδιο ναυάγιον.

Πρέπει λοιπόν να τρέξης και να σταματήσης το κακόν, να κατεβής μέσα εις το τρικυμισμένον πέλαγος και να σώσης αυτούς που πνίγονται. Και αφού διαλύσης όσους εσυγκέντρωσεν ο διάβολος και καλέσης ιδιαιτέρως τον καθένα, συμβούλευσέ τους να σβήσουν την φωτιάν και να εξαφανίσουν τα κύματα.

Και μη φοβηθής αν ανάψη περισσότερον η φωτιά και γίνη φοβερώτερον το καμίνι. Διότι, αν κάμης αρχήν, είναι πολλοί εκείνοι που θα συνεργασθούν μαζί σου και θα σε βοηθήσουν, και προ πάντων ο Θεός της ειρήνης.

Αν καταστείλης πρώτος την φωτιάν, θα σε ακολουθήσουν και πολλοί άλλοι και θα αμειφθής εσύ διά τα έργα εκείνων. Άκουσε τι συμβουλήν έδωσεν ο Χριστός εις τους Ιουδαίους, που εκυλίοντο μέσα εις την αμαρτίαν· «Αν το υποζύγιον ιδής του εχθρού σου καταπίπτον, μη παραδράμης», λέγει, «αλλ’ ανάστησον».

Αν και είναι πολύ κατώτερον να χωρίσης και να συμφιλιώσης ανθρώπους που φιλονεικούν, από το να σηκώσης επάνω το ζώον που έπεσεν. Αφού έχεις καθήκον να βοηθήσης τον όνον των εχθρών σου, έχεις πολύ μεγαλύτερον διά τας ψυχάς φίλων, αφού μάλιστα η πτώσις είναι τρομερώτερη.

Διότι αι ψυχαί δεν πίπτουν μέσα εις την λάσπην, αλλά εις την αιωνίαν κόλασιν, επειδή δεν αντέχουν το φορτίον της οργής. Εσύ όμως προσπερνάς εντελώς αδιάφορος και ασυγκίνητος, αν και βλέπεις ότι τον έχει σκεπάσει το φορτίον και ότι στέκεται επάνω του ο διάβολος και του ανάπτει την φωτιάν. Αυτή η διαγωγή είναι επικίνδυνη ακόμη και όταν πρόκειται διά θηρίον.

Απόσπασμα από το τον τόμο Ι. Χρυσοστόμου έργα 9, των Πατερικών Εκδόσεων «Γρηγόριος ο Παλαμάς», σειρά Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας. Εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση, σχόλια από τους φιλολόγους, Ιγνάτιο Σακαλή και Νικόλαο Τσίκη.