Πίστη και μαρτυρία

«Έρχου και ίδε»: Με αυτά τα λόγια προσκαλεί, στο Ευαγγέλιο της Κυριακής της Ορθοδοξίας, ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ να γνωρίση τον Κύριο. Είχε προηγηθή η δική του συνάντηση μαζί Του, στην οποία ανταποκρίθηκε προθύμως. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης (Ιωάν., α’ 43-44) αναφέρει απλώς, αλλά όχι τυχαία, όπως θα διαπιστώσωμε στην συνέχεια, ότι ο Φίλιππος καταγόταν από την Βησθαιδά, «εκ της πόλεως Ανδρέου και Πέτρου», των πρωτοκλήτων.

Ο Χριστός λοιπόν αποκαλύπτεται σε όσους τον ζητούν. Όποιος όμως τον ευρίσκει, σπεύδει να το μαρτυρήση και σε άλλους, αντιλαμβανόμενος ότι όλοι το ίδιο η μάλλον τον Ίδιον αναζητούν! Χαρακτηριστικό σ’ αυτήν την αναζήτηση των μελλόντων μαθητών Του είναι ότι κανείς των δεν λέει «εύρηκα τον Μεσσίαν» αλλά ανακοινώνει ότι «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», ευρήκαμε δηλαδή εκείνο το οποίο από κοινού αναζητούσαμε!

Πως όμως είναι βέβαιοι ότι βρήκαν Εκείνον που επιθυμούσαν και αναζητούσαν; Η βεβαία των πίστη βασίζεται σε εξ ίσου ασφαλείς μαρτυρίες: Κατ’ αρχάς στον λόγο του προηγουμένου διδασκάλου των, του Ιωάννου Προδρόμου, που τους «αποκαλύπτει» τον Κύριο, λέγοντας «ίδε ο αμνός του Θεού» (Ιωάν. Α’ 29, 36) και κατά δεύτερον στις Γραφές («ον έγραψε Μωϋσής εν τω νόμω και οι προφήται ευρήκαμεν», Ιωάνν. α’ 45).

Οι «αγράμματοι», κατά τ’ άλλα, αλιείς, μόλις άκουσαν την μαρτυρία του Προδρόμου και την διασταύρωσαν με αυτήν των Γραφών, δεν είχαν πλέον καμμία αμφιβολία ότι βρήκαν το πρόσωπο που ποθούσαν και με λαχτάρα αποζητούσαν. Ακόμη και η πρόσκαιρη δυσπιστία του Ναθαναήλ «εκ Ναζαρέτ δύναταί τι αγαθόν είναι;» (ο.π. 46) αίρεται όχι με αποδείξεις και επιχειρήματα αλλά με μόνο τον λόγο του Κυρίου: «είδον σε υπό την συκήν όντα». Ο λόγος του Κυρίου και το βίωμα του μαθητού, η προσωπική συνάντηση με Αυτόν, είναι αρκετά για να πείσουν τον Ναθαναήλ.

Εξ άλλου ο Κύριος ανταποκρίνεται πάντοτε στην ζήτηση όσων τον αναζητούν με ειλικρινή και αγνή διάθεση, με τα λόγια: «έρχεσθε και ίδετε» (Ιωάν., α’ 39), ώστε να αποκτήση κάποιος προσωπική και ασφαλή εμπειρία. Οι μαθητές του Κυρίου είχαν πράγματι την καλή περιέργεια, την αληθινή ζήτηση, -σαν αυτή που διέθεταν οι Έλληνες φιλό – σοφοι, οι εραστές και ζητητές της σ(Σ)οφίας-, λόγω ακριβώς της προπαιδείας των στο εξελληνισμένο περιβάλλον της Γαλιλαίας, από όπου προήλθαν.

Άλλωστε και ο ίδιος ο Κύριος, λίγο πριν από την Σταύρωσή Του και την ολοκλήρωση του επί γης έργου Του, αποκαλύπτει ότι οι Έλληνες θα τον «δοξάσουν» («Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου», Ιωάν., ιβ’ 23) προφητεύοντας έτσι την διά του Έλληνος λόγου κήρυξη της αληθείας («ορθής δόξας») σε όλο τον κόσμο!

Έτσι, λοιπόν, και οι μαθητές του Κυρίου, επειδή επίστευσαν, διά τούτο και ελάλησαν τον (Λ)λόγο του Θεού και έγιναν μάρτυρες όλων των θαυμαστών που εβίωσαν κοντά Του, όχι μόνον στην Ιουδαία και στην Γαλιλαία αλλά και σε όλη την γη, κατά την προτροπή του Κυρίου: «Γίνεσθε μοι μάρτυρες, και εγώ μάρτυς» (Ησ. 43, 10) «και έσεσθέ μοι μάρτυρες… έως εσχάτου της γης» (Πραξ. 1, 8).

Οι σημερινοί όμως Χριστιανοί δεν ακολουθούμε την προτροπή του Κυρίου μας. Είμαστε χριστιανοί του «εύρηκα» και όχι του «ευρήκαμεν» και «μαρτυρούμεν». Οι λόγοι ασφαλώς είναι πολλοί και δεν είναι θέμα του παρόντος άρθρου να τους αναλύσωμε. Σημασία έχει, πάντως, ότι μάλλον δεν έχομε κατανοήσει ότι η εύρεση της αληθείας συνεπάγεται και την ανάγκη της μαρτυρίας, όχι απαραιτήτως του μαρτυρίου, ούτε πιεστικά της μαρτυρίας στα πέρατα της γης, αλλά οπουδήποτε υπάρχει ζήτηση και μπορεί κανείς να ανταποκριθή.

Εξ άλλου ο Κύριος ζήτησε από τους μαθητές Του, άρα από όλους μας, όχι μόνον να «μαθητεύσωμε σε όλα τα έθνη» -οικουμενική διάσταση της Ορθοδοξίας-, αλλά και να τηρήσωμε «πάντα όσα ενετείλατο (=προέτρεψε)» -καθολική διάσταση-, που σημαίνει να διαφυλάξωμε αλώβητη ολόκληρη την διδασκαλία του, άρα και ταόν λόγο Του αλλά και τον τρόπο της ζωής Του. Η καθολικότητα λοιπόν της Ορθοδοξίας δεν περιλαμβάνει μόνον την ορθή πίστη («ορθοδοξία»), αλλά και την ορθή ζωή και πολιτεία («ορθοζωΐα» και «ορθοπραξία»), κατά την ζωή δηλαδή και την πολιτεία του Χριστού μας.

Επομένως, την Κυριακή της Ορθοδοξίας εορτάζει η Εκκλησία μας όχι μόνον την στερέωση της ορθής πίστεως και την αναστήλωση των χειροποιήτων εικόνων αλλά και την διατήρηση του ορθού βιώματος της πίστεως, που συνεπάγεται προσωπικό αλλά και συλλογικό αγώνα για την μαρτυρία της.

Συνεπώς, όσες εικόνες και εάν προσκυνήσωμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας, όσες εικόνες και αν έχωμε μαζί μας, για να πανηγυρίσωμε, εάν δεν αναστηλώσωμε την αληθινή πίστη του Χριστού μέσα μας και εάν δεν συνεργαστούμε με τις αχειροποίητες εικόνες Του, τους εν Κυρίω αδελφούς μας, σωτηρία δεν θα βρούμε.

Χρειαζόμαστε επανευαγγελισμό και αναβάπτιση, για να νοιώσωμε την χαρά του Ανδρέα και του Φιλίππου που έτρεξαν να μαρτυρήσουν την Αλήθεια-Χριστό στους συν-ερευνώντες αδελφούς των, για να μοιραστούν την χαρά της μοναδικής αυτής ευρέσεως, του μόνου αληθινού Σωτήρος Χριστού.

Εάν θέλωμε, επομένως, και εμείς να γευτούμε την σωτηρία, να κοινωνήσωμε με τον Χριστό-Σωτήρα και να αναφωνήσωμε, όπως κάνομε μετά από κάθε Θεία Κοινωνία, ότι «είδομεν το φως το αληθινόν, εύρομεν πίστιν αληθή», χρειάζεται να αγωνιστούμε και οι ίδιοι, τόσο για να διατηρήσωμε ορθή την πίστη μας από τους κάθε λογής εχθρούς που προσπαθούν να την αλλοιώσουν, ιδιαιτέρως στις ημέρες μας, όσο και για να ζούμε ενάρετα στον προσωπικό μας βίο και να πολιτευώμαστε με δικαιοσύνη και αγάπη. Μάλιστα το δικό μας παράδειγμα βίου και πολιτείας αποτελεί την καλύτερη μαρτυρία πίστεως και προς τους έξω της Εκκλησίας ευρισκομένους, «όπως ίδωσιν ημών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα ημών τον εν τοις ουρανοίς» (Ματθ., ε’ 16).

Ιδιαιτέρως την περίοδο αυτήν της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ας είναι τα καλά μας έργα, η αληθινή νηστεία με προσευχή και εξομολόγηση, η ταπείνωση, η μετάνοια και η εν Χριστώ έμπρακτη αγάπη, εκείνα που θα μαρτυρήσουν για εμάς στον Κύριο και θα οδηγήσουν και άλλους ανθρώπους στο «φως το αληθινό».

Με αυτήν την προοπτική της μαρτυρίας της πίστεώς μας, θα κατορθώσωμε, με την χάρη του Θεού, να φθάσωμε και στο τέλος του αγώνος, και να εορτάσωμε την Ανάσταση του Κυρίου μας που είθε, εφέτος, να είναι και δική μας συνανάσταση.

Καλό πνευματικό αγώνα και καλή μαρτυρία Χριστού! Γένοιτο!