Άγιος Δονάτος, Η πρόσκληση στο παλάτι από τον Μέγα Θεοδόσιο και τα τερατουργήματά του!

Άγιος Δονάτος Επίσκοπος Ευροίας της Ηπείρου.

(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ο άγιος Δονάτος Επίσκοπος Ευροίας της Ηπείρου, μετά από πρόσκληση του αυτοκράτορα Μεγάλου Θεοδοσίου στα ανάκτορα, απάλλαξε την κόρη του από ενόχληση πονηρού πνεύματος.

Ο βασιλιάς είχε υποσχεθεί στον άγιο, πως αν θεραπεύσει την κόρη, θα του έδινε την μισή της προίκα… Ο άγιος, βεβαίως, δεν δέχτηκε, αλλά για να μην στεναχωριέται ο Θεοδόσιος του ζήτησε κάποιο χώρο για να κτίσει εκκλησία και τον έλαβε.

Ο Άγιος Δονάτος ανέστησε, μάλιστα και έναν νεκρό, του οποίου η ταφή εμποδιζόταν από τον δανειστή του, επειδή δεν είχε πληρώσει τα δανεικά χρήματα τα οποία του όφειλε.

Αφού, λοιπόν, ανάστησε τον οφειλέτη συνομίλησε με τον δανειστή του για το χρέος του και αφού σχίστηκε η χρεωστική ομολογία, τότε, πάλιν τον πρόσταξε ο Άγιος να κοιμηθεί, μέχρις ότου έλθει η κοινή Ανάστασις όλων των νεκρών.

Κατά τις μέρες που ο Άγιος βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη ήταν περίοδος ανομβρίας και ο ουρανός φαινόταν καθαρός και ανέφελος, χωρίς να φαίνεται πως υπάρχει πιθανότητα να βρέξει.

Και τότε αυτοκράτορας Θεοδόσιος παρακάλεσε τον Άγιο, λέγοντάς του:
«Τίμιε Πάτερ, η πόλη όλη με ενοχλεί φωνάζοντας και βεβαιώνοντάς με, ότι έχεις λάβει χάρη και δύναμη από τον Θεό, να κατεβάζεις βροχή από τον ουρανό. Πραγματοποίησε σε παρακαλώ, και αυτό το αίτημά μου».

Ο Άγιος, λοιπόν, βγήκε έξω από την πόλη και προσευχήθηκε.

Τόση δε πολλή βροχή ακολούθησε μέσα και έξω από την Κωνσταντινούπολη, έως και τα τριγύρω χωριά, ώστε μπορούμε να πούμε, πως, σχεδόν, δεν διέφερε από την βροχή που έπεσε κατά τον κατακλυσμό.

Γι’ αυτό και ο βασιλιάς νόμιζε πως ο άγιος ο οποίος βρισκόταν έξω και μέσα στην ραγδαία εκείνη νεροποντή, ήταν επόμενο να βραχεί…

Αλλ’ όταν μπήκε μέσα στην πόλη σε λίγο ο άγιος Δονάτος και έφτασε στα ανάκτορα, ω του θαύματος! διαπιστώθηκε πως ο θαυμαστός Επίσκοπος δεν είχε πάνω του ούτε ελαχίστη σταγόνα ύδατος.

Για τον λόγο αυτό τον θαύμαζα όλοι για τα τερατουργήματα που επιτελούσε μπρος στα μάτια τους!

Και όσο καιρό είχε ο αυτοκράτορας τον άγιο κοντά του χαιρόταν και ευφραινόταν ακούοντας τους λόγους του…

Διασκευή από τον «Μεγάλο Συναξαριστή της Εκκλησίας», μήνας Απρίλιος, τόμος δ’.