«Ας δοξολογήσουμε τον Αναστάντα Σωτήρα Κύριό μας»

Αδελφοί μου αγαπητοί,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!

«Αναστάσεως ημέρα και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει», διότι «Πάσχα Κυρίου» σήμερα. Ο Νυμφίος της Εκκλησίας, «ο ωραίος κάλλει παρά τους υιούς των ανθρώπων», ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο παθών και σταυρωθείς για μας τους ανθρώπους και για την σωτηρία μας, ΑΝΕΣΤΗ! ΑΝΕΣΤΗ εκ νεκρών!

«Εκ του τάφου δικαιοσύνης ημίν έλαμψεν ήλιος»! Από τον Πανάγιο και Ζωοδόχο Τάφο ανέτειλε η όντως ζωή. Τα “πάντα” πλέον “πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια”. Το ανέσπερο φως της Θείας Εγέρσεως εφώτισε ολόκληρη την κτίση. Ξεχύθηκε από το ζωοποιό μνήμα και άστραψε επάνω σε όλη την γη. Καταλάμπρυνε τους ουρανούς και περιέλαμψε τα υποχθόνια, το σκοτεινό βασίλειο του θανάτου. Το σήμερα δεν είναι πιά όπως το χθες. Η Ανάστασις του Χριστού τέμνει την ιστορία του κόσμου και του ανθρώπου. Όμως, το παράδοξο είναι, ότι δεν την χωρίζει, αλλά την ενώνει, δίνοντάς της νόημα και προοπτική.

«Χριστός Ανέστη εκ νεκρών»! Σημαίνουν χαρμόσυνα οι καμπάνες των Ναών μας και διακηρύσσουν το μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός της Αναστάσεως. Διακηρύσσουν, ότι ο θάνατος νικήθηκε κατά κράτος από τον Αναστάντα αρχηγό της ζωής, διότι με την Έγερσι Του «θανάτω θάνατον επάτησε». Το σκοτάδι του θανάτου και το κάθε σκοτάδι του κόσμου διελύθη. Κι εμείς πανηγυρίζουμε αυτήν την νίκη της πίστεως, κρατώντας αναμμένες τις λαμπάδες μας, σαν σύμβολο του φωτός που εξήλθε από τον Πανάγιο Τάφο.

«Ανέστη ο Κύριος όντως»! Οι Μυροφόρες γυναίκες, οι πρώτοι μάρτυρες της Αναστάσεως, που ήλθαν λίαν πρωΐ της «μιάς των Σαββάτων» για να αλείψουν με αρώματα το σώμα του Κυρίου Ιησού, άκουσαν εμβρόντητες τα λόγια του Αγγέλου· «Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε˙ ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν». Όταν άκουσαν τα λόγια αυτά, αισθάνθησαν έκπληξη και απορία, διότι δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς σημαίνουν. Αλλά σε λίγο συνάντησαν τον Αναστημένο Κύριο, ο Οποίος μόλις τις είδε, τους είπε “Χαίρετε”. Και τότε η απορία τους μετετράπη σε χαρά, χαρά ανεκλάλητη. Χαρά που έδιωξε μακριά από την καρδιά τους τα θλιβερά σύννεφά που τους είχε προκαλέσει ο θάνατός Του.

«Ανέστη ο Κύριος όντως»! Την συνάντηση του Αναστάντος Χριστού με τις Μυροφόρες γυναίκες ακολούθησε η συνάντηση Του με τους Μαθητές. Εκείνοι ήσαν συγκλονισμένοι και απογοητευμένοι. Εκρύβοντο από τον φόβο μήπως συλληφθούν και τιμωρηθούν από τους Εβραίους, επειδή ήσαν μαθητές του Χριστού. Ο Διδάσκαλος τους, όμως, δεν τους αφήνει. Έρχεται να τους συναντήσει. Εισέρχεται στον χώρό τους «των θυρών κεκλεισμένων». Και τους χαιρετά με δύο μόνον λέξεις· “Ειρήνη υμίν”· Ειρήνη σε σας! Δύο λέξεις, και η παρουσία Του, χαρίζουν βάλσαμο στον ψυχικό τους πόνο και απέραντη ειρήνη στην ύπαρξή τους.

«Ανέστη ο Κύριος όντως»! Και με την τριήμερο Έγερσή Του ευαγγελίζεται και χαρίζει σε όλους όσους Τον αγαπούν ο,τι ποθεί άσβεστα κάθε ανθρώπου ψυχή, ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου, την χαρά και την ειρήνη˙ τους καρπούς της Αναστάσεώς Του. Αυτούς που εχάρισε στις Μυροφόρες και στους Αποστόλους. Δωρήματα υπερπολύτιμα, ιδιαιτέρως για τον σύγχρονο άνθρωπο, ο οποίος βιώνει με λύπη την ταραχή της βίας, της τρομοκρατίας, των συρράξεων, των ποικίλων ανταγωνισμών, της αβεβαιότητας και της πολυπρόσωπης ανασφάλειας σε συλλογικό και προσωπικό επίπεδο.

Παρ’ ολ’ αυτά, η Εκκλησία «ταύτην την κλητήν και αγίαν ημέραν» μας καλεί όλους «προς μετουσίαν χαράς και ειρήνης». Υπενθυμίζοντάς μας, όμως, ότι η δίψα της χαράς και της ειρήνης σβήνει μόνον με το νερό της συγχωρήσεως. Γι’ αυτό μας προσκαλεί να «συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει», διότι όποιος δεν συγχωρεί, δεν ειρηνεύει ποτέ, ούτε με τον εαυτό του, ούτε με τους άλλους. Και αφού δεν ειρηνεύει δεν μπορεί να έχη και χαρά. Διότι αληθινή χαρά χωρίς εσωτερική και εξωτερική ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξη.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ας δοξολογήσουμε τον Αναστάντα Σωτήρα Κύριό μας, ο Οποίος μας αξίωσε να εορτάζουμε και εφέτος, για μια ακόμη φορά στην ζωή μας, την λαμπροφόρο ημέρα της Εγέρσεώς Του˙ το Άγιο Πάσχα. Ας Του εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη της καρδιάς μας για όλα όσα έπραξε υπέρ ημών των αναξίων και αμαρτωλών. Και ας Τον παρακαλέσουμε να καταυγάζη την ύπαρξη μας με το ανέσπερο φως της αγίας Του Αναστάσεως και να χαρίζη στην ζωή μας την χαρά και την ειρήνη Του.